Isbells - Een veilig stinkend nest

De wereld is aan de snelheidsduivels. Dat is algemeen geweten. Wij waren dan ook al om vijf uur in de Kuub terwijl het optreden van Isbells pas om halftien zou starten. Helemaal in je eentje getuige zijn van de oefensessies van een band geeft je het gevoel dat je een bevoorrecht getuige bent en je steekt er ook heel wat van op. Over de sfeer in de groep bijvoorbeeld. Wie aan de hand van de muziek verwacht dat het viertal van Isbells een stille, ernstige bende is, zal na het lezen van onderstaand interview zijn mening vast en zeker herzien.

Isbells heeft met 'Stoalin'' een pracht van een nieuwe plaat uit. Dat kon u hier al lezen. Ook de andere media pikken de band weer vlot op na twee jaar relatieve stilte. Grootste verschil met het debuut is de vreugde die binnensloop. Nochtans is 'Stoalin'' een winterplaat en werd het debuut in de zomer gemaakt. Nu de band aan het touren is, is het tijd om die vreugde over te brengen naar het publiek en ook dat lijkt maar een formaliteit na wat we die avond in de Kuub van de Warande mochten beleven. Maar voordien was er dus dat euh… bewogen gesprek.

De sfeer zit blijkbaar goed.
Gaëtan Vandewoude: Nee.
Chantal Acda: Die is verschrikkelijk. (hilariteit rond heel de tafel)
Gianni Marzo: Laat ons even opnieuw beginnen.

Niet nodig. Ik heb genoeg gezien tijdens de repetitie: jullie dollen met elkaar, een frontman die zijn gitarist masseert,..
Gaëtan Vandewoude: Je hebt gelijk, wat mij betreft toch. (De anderen vallen hem bij)
Gianni Marzo: Dat masseren was een voorwaarde. Hij wou graag dat ik bij Isbells speelde, maar dan moest hij mij elke keer masseren. Of nee, hij wil gewoon graag masseren en ik laat me dan maar doen, hé.

Is het omdat de plaat zo goed onthaald wordt? Ze kwam binnen op achtentwintig in de Album 100 van Ultratop.
Gaëtan Vandewoude: Is dat zo? Serieus? Dat is mooi.
Gianni Marzo: Laat ons daar dan maar op klinken!

Jullie zijn blijkbaar niet zo bezig met commercieel succes en met wat er over jullie geschreven wordt.
Gaëtan Vandewoude: Eigenlijk niet, nee.
Gianni Marzo: Gaëtan is daar nog het minst van allemaal mee bezig. Gaëtan leest echt niets over de groep.
Gaëtan Vandewoude: Recensies vind ik nog wel interessant, maar lezen wat ik gezegd heb of zo? Nee!
Chantal Acda: Dan staat hij op de voorpagina van de cultuurbijdrage van De Morgen en zegt hij vijf dagen later: “Hé? Niet gezien.
Gaëtan Vandewoude: Ik wist dat wel, maar ik ga dat niet opzoeken. Het is echt niet leuk om je eigen woorden te lezen. Zeker niet als er ineens iets uit de context wordt geciteerd.
Christoph Vandewoude: Ik las eens dat hij mij in een interview een compliment had gegeven. En ik stuur hem daarover een berichtje. Krijg ik een berichtje terug van hem: “Heb ik niet gelezen.” Ik word daar paranoide van. (Haalt de handen door zijn weelderige haardos met een vertwijfelde blik op zijn gezicht en herkent de situatie.)

Isbells wordt wel eens beschreven als het soloproject van Gaëtan. Nochtans is Gianni al lang van de partij. Wat is jullie bijdrage behalve spelen?
Gaëtan Vandewoude: Dei vraag wordt wel meer gesteld en vaak wordt mijn antwoord verdraaid.
Gianni Marzo: Ik ben er al lang bij, maar niet van bij het prille begin. Maar het is zo dat wij moeten doen wat Gaëtan wil. (Die begint te lachen, want dat is nu net wat altijd wordt beweerd.)
Chantal Acda: Gaëtan legt het ei en wij houden het warm, broeden het uit. (algemene bijval).

Worden jullie betrokken bij het schrijven van arrangementen?
Gianni Marzo: Occasioneel gebeurt dat wel, maar meestal werken we heel organisch.
Christoph Vandewoude: We jammen wat of repeteren in de kleedkamer en soms horen we dan iets heel fijns en behouden we dat. Soms vraagt Gaëtan ook wel input en dan proberen wij iets uit.
Chantal Acda: Meestal evolueren de nummers heel spontaan.
Gianni Marzo: Maar wij zijn niet zo'n band waarin basisdemocratie heel belangrijk is en iedereen per se zijn zeg moet hebben.

Gaëtan, het debuut kreeg vorm in jouw "stal" op een oude mengtafel van de VRT. Was dat met 'Stoalin'' ook zo?
Gianni Marzo: Die oude mengtafel is terug naar de VRT. Besparingen! (Marzo werkt zelf voor Canvas - nvdr). ‘Man Bijt Hond’, wordt nu op die mengtafel gemixt.
Gaëtan Vandewoude: Ik had me een mooie nieuwe mengtafel gekocht, maar het was zo koud in mijn studio deze winter, dat ik moest verhuizen naar de keuken en zo werd de nieuwe cd uiteindelijk gemaakt op mijn computer en een eenvoudige interface.

De voorbije drie jaar waren waarschijnlijk heel druk. Ik las ook ergens dat je je job bij Ikea hebt opgezegd. Er verdwenen mensen uit je band. Hoe kijk je daar op terug?
Gaëtan Vandewoude: Mijn job gaf ik al op voor het debuut. Ik was heel ongelukkig in die job en besefte dat ik het aan mezelf verplicht was om echt mijn eigen ding te doen, om iets van mezelf te maken. Ik wou me niet steeds dezelfde vraag blijven stellen: “Wat doe ik hier eigenlijk?” Ik had dus een enorme drang om me te smijten in de muziek en mijn eigen ei te leggen. Wat betreft de veranderingen in de band: een echtscheiding is nooit leuk, maar zo voelde het wel.
Chantal Acda: Als je zo vaak samen bent, zo veel samen onderweg, van optreden naar optreden, dan word je familie.
Gianni Marzo: Je wordt vrienden. Je deelt alles. Lief en lijfgeur. Maar... wegen komen samen en scheiden zich ook weer. Zo is het leven. Dat hoort er bij. Iedereen is ook uniek, maar niemand is onmisbaar. Je kan iemand niet zo maar vervangen, maar als er nieuwe mensen bij komen, krijg je iets anders in de plaats van wat je verloor.
Gaëtan Vandewoude: Eigenlijk was de eerste plaat iets van de eerste bezetting, maar ik kon mij niet inbeelden dat ik het tweede album niet met deze mensen zou spelen. Zoals het nu is, moet het zijn. Mocht ik het gevoel hebben dat de vorige bezetting beter zou zijn om dit album live te brengen, zou dat niet ok zijn. Dit ei wordt dus echt wel warm gehouden door de juiste mensen.

Een tweede album wordt vaak als een moeilijk te leggen ei gezien. Was dat ook zo met 'Stoalin''?
Gaëtan Vandewoude: Op zich heb ik nooit druk ervaren van eender wie om snel-snel een tweede plaat te maken. Dus toen ik voelde dat voor mij de tijd rijp was, ben ik eraan begonnen. Toen zei de platenmaatschappij dat als we hem in het voorjaar wilden uitbrengen, ze dan ook klaar moest zijn. Toen was er dus een deadline en heb ik vaak getwijfeld of ik die zou kunnen respecteren.
Gianni Marzo: Ik heb dat nooit gemerkt. Hij bleef daar ongelooflijk zen bij.
Chantal Acda: Op een paar flipmomentjes na heb ik nooit iets gemerkt, maar die duurden nooit lang.
Gaëtan Vandewoude: Ik heb inderdaad een paar vertrouwenscrisisjes gehad. Maar uiteindelijk is het allemaal in orde gekomen.

Er is zelfs plaats voor vrolijkheid. Elation betekent: staat van gelukzaligheid. Nu ik jullie bezig heb gezien, verwondert dat ook niet.
Gaëtan Vandewoude: Maar dat is pas gelukt na het verhaal van de eerste cd. Niet dat ik toen depressief was of zo. Ik was toen even vrolijk, maar ik kon dat niet uiten in mijn muziek. Ik had het gevoel dat ik me continu moest bewijzen. Ik stond onder druk om elke dag het beste van mezelf te geven. We waren er niet klaar voor. Noch ik als individu, noch de band.

Een song als Heart Attacks doet een ongelukige jeugd vermoeden.
Gaëtan Vandewoude: Dat valt best mee. Op zich gaat dat wel over mij, maar ook over dingen die iedereen meemaakt als kind.
Gianni Marzo: Elk kind loopt veel blutsen en builen op.
Gaëtan Vandewoude: Als kind krijg je zoveel te zien en te horen. Je moet dat allemaal een plaats geven. Dat vormt je als mens. Ik ben ervan overtuigd dat het vooral de dingen zijn uit je kindertijd die je als volwassene vormen. Veel mensen beseffen dat niet.

Je bent getrouwd en hebt een gezin, maar hoe belangrijk dat ook voor je is, je lijkt er niet over te zingen.
Gaëtan Vandewoude: Ik zing eigenlijk alleen maar over mezelf. Dat lijkt egocentrisch, maar na twee intense jaren had ik blijkbaar nood om even naar mezelf te kijken en me wat vragen te stellen, om keuzes te maken. De eerste cd bevatte nog hier en daar maatschappijkritiek zoals in As Long As It Takes, maar de tweede gaat echt over mij.
Christophe Vandewoude: Dat is normaal. Inspiratie komt vanuit wat je op dat moment bezighoudt.
Gianni Marzo: Gedurende die heel intense periode na het eerste album is Gaëtan zichzelf een paar keer tegengekomen, maar dat is normaal. Dat 'Staolin'' over de ontmoeting met zichzelf gaat, is dan ook logisch.

Tot slot: "stoalin" is een niet bestaand woord, dat je zelf omschreef als een woord dat zoveel betekent als afrekenen met je demonen en daar van loskomen. Hoe verklaar je dit dan? (We laten de band een fragment horen van een nummer van de nieuwe plaat van Fence. De monden vallen open. Niels Hendrix lijkt te zingen: "Keep on running from myself, I'm stoaling".)
Gaëtan Vandewoude: Wie zijn dat? Fence? Dat is niet "stoaling" maar "stalling".
Chantal Acda: Het klinkt toch echt wel als "stoaling".
Gianni Marzo: We zullen Niels eens een bezoekje brengen. Hé Niels, godverdomme, wat is dat allemaal, man?

Ik heb alle leden van Fence sman met Isbells door Google gehaald om een connectie te vinden, maar...
Gaëtan Vandewoude: Er is een connectie.
Chantal Acda: Niels was de eerste Belg die ik kende.
Gianni Marzo: Zij zijn van Limburg en ik ook, maar de belangrijkste connectie is De Held. Gaëtan heeft hun cd geproducet en Niels heeft een paar keer met hen gespeeld. Die heeft dat gewoon gepikt!
Christoph Vandewoude: Dat is Jo’s (Jacobs, van De Held - nvdr) fout. Die heeft dat doorgespeeld.
Gianni Marzo: Ik vind De Held eigenlijk plotseling niet meer zo goed. (lacht).
Gaëtan Vandewoude: Mag ik nog eens luisteren? Het klinkt toch meer als "stalling". Het doet me denken aan: moeten wachten als een paard in een te kleine stal.
Christophe Vandewoude: Komaan broer, jij hebt gewoon een nieuw woord gelanceerd. Dat wordt in Engeland het woord van het jaar. Beter dan ons "tentsletje".

Ondertussen vernamen we van Niels Hendrix dat het inderdaad gaat over stalling wat "opgehouden worden" betekent.

De rest van het gesprek is niet voor publicatie vatbaar. Het ontaardt in een dolle boel. Het is in elk geval duidelijk: Isbells is als een veilig stinkend nest waarin mooie muzikale eieren worden uitgebroed en de leden zich op hun gemak voelen.

Isbells speelt deze zomer ondermeer op Rock Werchter. Voor alle andere tourdata surf je hierheen.