Intergalactic Lovers - Bij ons is er geen baas

Intergalactic Lovers zijn hot. Hun debuutalbum 'Greetings & Salutations' komt pas volgende week uit, maar nu al worden ze warm aanbevolen door iTunes en domineren ze menig radiostation met hun single 'Delay'. Meer dan reden genoeg voor een gesprek met het viertal dat achter al dat moois zit. En dus trokken we naar het Brusselse kantoor van platenfirma EMI voor een gesprek met Lara Chedraoui (zang, gitaar), Maarten Huygens (gitaar), Raf De Mey (bas) en Brendan Corbey (drums). Bleek dat we niet de enigen waren met dat idee.

18u30. In een veredelde vergaderzaal zitten de vier Intergalactic Lovers klaar voor hun laatste van een hele reeks interviews. We ruiken koffie en zien vermoeide gezichten. Het nuchtere en charmante viertal beseft echter maar al te goed dat ze blij mogen zijn met al die aandacht. En dus schenken ze de koffietassen nog eens vol. "Wist je dat het eten van gemalen koffie veel effectiever is dan het drinken van koffie?", steekt zangeres Lara Chedraoui van wal. Ze zijn er duidelijk klaar voor.

Twee jaar geleden stonden jullie - weliswaar met success - nog op allerlei kleinschalige rockconcours voor beloften te hengelen naar aandacht en een doorbraak. Die lijkt er nu gekomen te zijn, met een debuutplaat bij EMI en een single op plaats drie in de Afrekening.

Lara Chedraoui: Het is inderdaad razendsnel gegaan de voorbije maanden. Onze eerste single Fade Away belandde tot onze grote verbazing uit het niets vrijwel meteen op de playlists van Radio 1 en Studio Brussel. Dat hadden we echt niet verwacht. Nu er een plaat op komst is en we getekend hebben bij EMI, gebeurt alles natuurlijk wat meer doordacht en strategisch, maar er is zeker ook wat geluk mee gemoeid. We mogen EMI en Studio Brussel dankbaar zijn, maar een platenfirma tekent je niet zomaar en ik denk ook niet dat radiostations onze single zouden draaien mochten ze hem niet goed vinden.

Waarom besluit een nieuwe band om een album op te nemen? We leven in een downloadcultuur waar nog maar weinig mensen cd's kopen.

Maarten Huygens: Als groep is het proces van naar een plaat toe te werken, songs te maken en die dan op te nemen heel erg tof. Bovendien is - los van de vraag wie nu nog albums koopt - een plaat een erg nuttig instrument om promotie mee te voeren en er inkomsten aan te koppelen.

Raf De Mey: Het heeft ook te maken met ambitie. Ik herinner me nog, toen we twee jaar geleden een paar nummertjes hadden en een demo wilden opnemen, dat iedereen toch de ambitie had om uiteindelijk de songs te bundelen tot de best mogelijke plaat die we konden maken. Een sfeervol geheel dat mensen beroert en emoties opwekt.

Chedraoui: Voor mij is die cd gewoon iets waar ik ontzettend fier op ben. Het is zoals vroeger, wanneer je iets knutselt uit brooddeeg dat langzaam vorm krijgt tot iets wat meer is dan een verzameling van oud brooddeeg. Als dat lukt, dan voel je je toch geweldig?!

Bovendien koop ik zelf wel nog heel veel cd's. Omdat ik niet echt veel snap van al dat downloadgedoe, maar ook omdat ik een cd wil kunnen vastnemen, door het songboekje wil kunnen bladeren,...

Ok, genoeg redenen voor een plaat dus. Maar waarom dan naar Duitsland trekken om de bewuste plaat op te nemen. Was België niet goed genoeg?

Chedraoui: Voor alle duidelijkheid: ook daar is veel geluk bij komen kijken. En om misverstanden te vermijden: we hebben alles uit onze eigen zak betaald. We hadden toen nog geen label en al zeker geen sponsor. Het oorspronkelijke plan was om onze demo te gaan opnemen in Duitsland. Een vriendin kende daar een producer, die onze zelfopgenomen nummertjes geweldig vond. Dat vonden we zo vreemd - we weten nog altijd niet goed hoe hij door al dat ruis iets geweldig heeft kunnen ontdekken - dat we maar meteen vertrokken zijn.

Huygens : Eens daar, klikte het zo goed, zowel op menselijk als op muzikaal vlak, dat we besloten om er de hele plaat op te nemen.

Chedraoui: We hadden even goed de rest van de plaat in België kunnen opnemen. Maar daar zaten we met ons vieren, omringd door talentvolle mensen en mijlenver van huis in een andere omgeving en bevonden we ons ver van alle dagelijkse routine. En dat had zo'n invloed op ons dat het zot zou geweest zijn om terug naar België te keren. We hadden daar niets anders te doen dan ons te focussen op onze muziek.

Nog straffer is het feit dat 'Greetings & Salutations' gemasterd werd in Abbey Road, door niemand minder dan Steve Rooke, de man die onlangs een grammy kreeg voor de heropfrissing van het oeuvre van The Beatles.

Huygens: We zijn naar Abbey Road getrokken omdat Thomas (Hahn, de Duitse producer die de plaat opnam, nvdr) daar iemand kende die ons een uitstekend resultaat kon garanderen. Dat bleek Steve Rooke te zijn, een man die ongelooflijk sterk is in het vinden van een mix die niet te melodieus is, maar zeker ook niet klinkt als een platte radiohit. Hij steekt heel veel gevoel en emotie in zijn mixen. En omdat hij bereid was al zijn kennis met ons te delen, hebben we erg veel van hem geleerd.

Brendan Corbey: Aan de andere kant verhoogt het feit dat wij naar Abbey Road getrokken zijn en met zo'n man gewerkt hebben misschien wel de verwachtingen bij de mensen.

Chedraoui: We hebben de plaat ook niet opgenomen in Abbey Road, hè. Dat zou onbetaalbaar geweest zijn. Maar als je de kans krijgt om je album te laten masteren in Abbey Road, dan moet je die grijpen.

In jullie biografie staat dat jullie roots hebben in Libanon, Nederland, Namen en Impe. Klink leuk op papier, maar heeft het ook invloed op jullie muziek?

Huygens: Als het al invloed van invloed was, dan was dat zeker niet bewust.

De Mey: Toen we die biografie aan het schrijven waren, kwamen we gewoon tot de vaststelling dat onze wortels heel ver uiteen liggen. Het was een leuk weetje, maar het is niet zo dat we daardoor plots wereldmuziek gaan spelen. In dat opzicht verschillen we niet zoveel van een band met roots in dezelfde stad.

Chedraoui: Wat er wel erg verschilt met vele andere bands, is de manier waarop de nummers tot stand komen. Bij ons is er geen baas, niet één iemand die alles bepaalt. Onze nummers komen echt organisch tot stand. Iedereen brengt een eigen deel aan en op het einde van vele repetitiedagen ontstaat er een nummer.

Corbey: Dat maakt het ook zo boeiend. We beginnen meestal met een riff of een bepaald idee, maar het eindresultaat staat daar soms mijlenver vanaf. Soms zelfs zo ver, dat er van het basisidee niets meer overblijft.

Werkt dat proces ook bij het schrijven van teksten?
Chedraoui: Neen, de teksten voor de songs komen hoofdzakelijk van mij. Het is een persoonlijk proces waarmee ik een bepaalde periode uit mijn leven afrond. Het feit dat ik de gevoelens en gebeurtenissen neerpen in teksten zorgt ervoor dat ik ze niet vergeet, maar het laat me wel toe om verder te gaan. Ik hield vroeger ook al dagboeken bij waarin ik persoonlijke ervaringen schreef. In feite zijn mijn teksten dus een vorm van dagboek. Al besef ik nu pas dat er ook mensen zijn die effectief naar de tekst van een liedje luisteren, en dat ik dus mijn dagboek deel met de rest van de wereld.

Niet alleen de teksten, maar ook de plaat delen jullie binnenkort met de rest van de wereld. Welk gevoel overheerst er, nu de release van het album eraan komt?

Chedraoui: We zijn helemaal klaar om onze eerste baby te delen met de wereld. Het was een bevalling die twee jaar geduurd heeft, maar vanaf 25 maart mag iedereen hem zien en er commentaar op geven. Een deel van onze baby is nu publiek bezit. Met Delay hebben we al een armpje afgegeven. Hopelijk vinden de mensen de rest van onze baby even mooi als die arm.

De Mey: We hebben gedurende twee jaar onze ziel, ons hart en onze portemonnee in deze plaat gestoken. We hopen dus allemaal dat de mensen hem goed gaan vinden, maar ons grootste moment van voldoening kwam er toch vlak nadat de de plaat echt helemaal af was.

Het duurde erg lang voor jullie een titel hadden voor de paat. Was het moeilijk een passende naam te vinden voor de baby?

Corbey: We wisten al heel lang dat de plaat 'Greetings & Salutations' ging heten, maar we wilden niet in één keer alles van de plaat vrijgeven. Onze single Delay was net uit, en we wilden de aandacht wat verspreiden door druppelgewijs informatie de buitenwereld in te sturen.

De Mey: De titel zelf komt uit de film 'Gentlemen Broncos', waarin acteur Jemaine Clement steevast iedereen begroet met de woorden 'Greetings & Salutations'.

Corbey: Voor ons is het gewoon een ludieke manier om te zeggen: "Hier zijn we!"
En wat staat er nu de komende maanden op het programma?
In koor: Veel spelen!

Chedraoui: Het zou echt tof zijn om nu veel te kunnen spelen in België - en dan bedoel ik ook in Wallonië - om onze plaat te kunnen promoten. Als daarna blijkt dat we klaar zijn voor een buitenlands avontuur, zeggen we daar zeker geen neen tegen. Maar het kriebelt ook al om de studio in te duiken en nieuwe nummers te maken.

Huygens: Er zijn veel aspecten verbonden aan het muzikant-zijn, maar muziek maken is toch wel het allerleukste. We zijn ook erg ongeduldig om de nieuwe plaat live te spelen. Dat zullen we onder andere doen in de AB (op 5 april, het concert is uitverkocht, nvdr) en op Dranouter Aan Zee (30 april), maar daar mogen gerust nog wat festivals bijkomen!

Voorkeur? Jullie krijgen carte blanche.

De Mey: In België? Euh... doe dan maar Pukkelpop. Pukkelpop staat er ook wel voor bekend om jonge bands van eigen bodem een kans te geven. Het ligt natuurlijk niet in onze handen, maar daar zou ik me wel in kunnen vinden.

Chedraoui: We moeten ook geen stappen overslaan. Werchter is natuurlijk één van de grootste festivals van het land, waar elke band graag wil spelen. Maar op het podium van Werchter zou ik mij nu niet op mijn gemak voelen.

Intergalactic Lovers stelt 'Greetings & Salutations' op 5 april voor in de AB. Wij hebben hiervoor enkele duotickets te geef. Mail 'Intergalactic' naar win@damusic.be en val in de prijzen.