Hot Chip - We denken als een dance act, maar we zijn het niet

Zaterdagnacht 3 uur. We verlaten café Bonnefooi tegenover de Ancienne Belgique. Twaalf uur later zitten we in de coulissen van de AB met Hot Chipvader Joe Goddard, die, net zoals wij, nog moet bekomen van de afgelopen nacht. Allebei zijn we blij dat we niet alleen zijn. Zoiets schept een band, of toch minstens voor twintig minuten.

Wat had je te vieren gisteren?
We speelden gisteren in de Paradiso in Amsterdam en daarna zijn we afgezakt naar een pub. Zoals steeds was het too much fun (lacht). Het was een goed optreden, al heb ik het gevoel dat we nog maar aan het opwarmen zijn. De tour is ook nog maar net begonnen. We hebben hiervoor twee weken in het Verenigd Koninkrijk opgetreden, maar daarvoor hebben we wel een tijdje stil gelegen. We moeten de draad dus terug oppikken.

Hoe waren de reacties op die eerste optredens?
Goed. We spelen heel wat nummers van het nieuwe album 'One Life Stand' en we krijgen al meteen heel enthousiaste reacties op die songs. Meestal moet het publiek wat wennen aan een nieuw album, maar gisteren speelden we bijvoorbeeld I Feel Better en het publiek ging meteen mee. Als we heel de zaal zien op en neer springen, dan weten we dat het een goed nummer is.

Is Hot Chip eigenlijk een dance act? Jullie worden vaak zo bekeken, maar er staan evengoed ballads op jullie albums.
Ik denk niet dat we onszelf zien als een dance act, maar ik begrijp wel waarom we zo omschreven worden. Veel van onze nummers hebben nu eenmaal housemuziek met een 4/4 beat als basis . En live laten we de nummers vaak in elkaar overvloeien zodat het aanvoelt als een dj die zijn set opbouwt. We denken soms als een dance act, maar we zijn het niet. We leggen onszelf geen regels op. Zelf ben ik wel geïnteresseerd in dancemuziek, maar Alexis (Taylor, nvdr.) is meer met folk en soul begaan.

Wat kan je ons aanraden op het gebied van dance?
Ik ben gek op artiesten uit de UK die elektronica en funk kunnen combineren, zoals Roska, Joy Orbison en Floating Points. Maar evengoed hou ik nog van de New York house zoals Masters At Work. UK Garageartiesten hebben daar hun inspiratie gehaald en dat maakt het zeer interessant want UK Garage is een andere obsessie van mij.

Waarom ben je zelf eigenlijk muziek beginnen maken?
Ik denk dat we gewoon als tieners bij elkaar zaten, cider dronken en elkaar lieten zien wat we konden. En na een tijdje wil je dat een keertje op band zetten en dan is de bal aan het rollen. Alexis en ik zijn geobsedeerd door muziek, dus we gingen ook twee of drie keer per week naar optredens en clubs en we luisterden vaak samen naar muziek. De volgende logische stap is dan samen muziek maken.

Ondertussen zijn jullie volwassen. Zoeft het leven niet aan jullie voorbij?
De tijd lijkt inderdaad steeds sneller te gaan. Als je jonger bent, heb je daar minder last van. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren vooraleer je nog eens verjaart. Je leeft in kwartjes. Je bent twaalf en een kwart, twaalf en een half, enzovoort. Ik weet niet of het met leeftijd te maken heeft of met de manier waarop we leven, maar de tijd vliegt voorbij.

Is er iets veranderd aan de manier waarop jullie muziek maken na al die jaren?
Hoe ouder je wordt, hoe meer verantwoordelijkheden je lijkt te krijgen. Niet alleen in de band, maar ook in je privéleven. En daardoor blijft er ook minder tijd over om met muziek bezig te zijn. Ik zou liever achter mijn computer aan muziek zitten prutsen in plaats van rekeningen te betalen. Als tiener kon je dagen aan een stuk onbezorgd liggen experimenteren.

Je zal dan wel meer georganiseerd tewerk moeten gaan.
Muziek voelt tegenwoordig meer aan als werk terwijl het vroeger een passie was. Dat is daarom niet slecht hoor. Ik ben zeer blij dat die passie een beroep is kunnen worden, maar het voelt soms heel vreemd aan.

Hot Chip heeft door de vier albums heen een eigen sound gecreëerd. Wat is voor jou het belangrijkste verschil tussen het eerste album 'Coming On Strong' en 'One Life Stand'?
Het idee dat we een eigen sound hebben vind ik wel leuk. Dat wil zeggen dat we toch een eigen karakter hebben. Het verschil met zes jaar geleden is dat we toen veel naïever klonken.  Bijna als een kind: zacht, lief en dromerig. Toen dacht ik nog dat we hiphop maakten, zoals The Neptunes. Als ik daar nu op terugkijk zie ik wel dat dat niet erg klopte. Het was een heel ander soort muziek (lacht). We hadden nog geen ervaring met het opnemen van een album, dus wat eruit kwam klonk vrij... ongewoon. 'One Life Stand' klinkt meer als andere muziek omdat we beter hebben leren producen en schrijven. Maar natuurlijk verlies je dan wel die onschuld.

De eerste single uit dit album is One Life Stand. Waarover gaat dat nummer?
Het gaat over Alexis die zijn huidige vrouw leert kennen, met wie hij de rest van zijn leven wil delen. Ik denk toch dat het daarover gaat. Hij heeft het geschreven, maar ik heb het hem eigenlijk nooit gevraagd.

Ten slotte willen we toch nog graag een ding van je weten. Een tijdje gelden werd de uit België afkomstige Europese president Herman Van Rompuy de huid vol gescholden door het Britse Europarlementslid Nigel Farage. Farage sleurde daarbij ook meteen België en zijn inwoners mee. Is dat de manier waarop Britten naar ons kijken?
Die man raaskalt. Spijtig dat zo iemand dan spreekt in de naam van de hele Britse bevolking. Uiteraard wordt er wel eens gelachen met de karaktertrekken van een bepaald land, maar dat doen jullie ongetwijfeld ook. Maar verder houden we van jullie hoor.

Dat moesten we gewoon even horen.