Gert Keunen - De klemtoon ligt op sfeerschepping

Corona doet wat met een mens. Als muzikant-componist maak je dan nieuwe muziek. Ook Gert Keunen maakte een corona-plaat. Keunen kennen we als de man achter Briskey, maar werkt voortaan onder eigen familienaam. Dat is geen toeval, want ook muzikaal sloeg Keunen nieuwe wegen in.

Waarom besliste je uiteindelijk om Briskey ten grave te dragen en voortaan onder een andere vlag te werken? 

Gert Keunen: De hele evolutie is een rechtstreeks gevolg van de lockdown. Briskey kende een jarenlange groei. Het begon ooit als een soloproject en geleidelijk groeide het uit tot een band waarmee ik ook live ging spelen. Door omstandigheden heeft dat lange tijd stilgelegen. Eén ervan was dat ik een doctoraat aan het maken was, maar ik ben ook verhuisd naar het platteland in Ronse en daardoor moest ik mijn homestudio achterlaten. De derde reden was dat ik niet goed wist welke artistieke weg ik uit wou. De belangrijkste motivatie om te stoppen was wellicht mijn eigen microbrouwerij die ik begon naast mijn eigen hopveld. Dat laatste project kreeg plots alle aandacht en daardoor had ik steeds minder tijd voor de muziek. Het verschoof stilaan naar de achtergrond.

Maar toen ik een aantal reünieconcerten deed met Briskey, waren de reacties zo tof dat ik al snel terug de muzikale microbe te pakken had. Ik ben een aantal nieuwe nummers gaan schrijven tot de lockdown begon. Ik dacht dezelfde muzikanten te betrekken bij het project en in functie daarvan maakte ik muzikale maquettes. Helaas mocht niemand van de band naar hier komen voor de opnames, zodat ik zelf op zoek ging naar digitale instrumenten die hetzelfde geluid konden brengen als de livemuzikanten. Ik werd hierdoor echt omver geblazen. Alles klonk alsof het live instrumenten waren met dezelfde expressiemogelijkheden. Zo kon ik verhalen blijven vertellen met muziek. Door de lockdown had ik plots alle tijd om die verhalen alleen te vertellen. Ik heb de lijn drastisch doorgetrokken en heb de plaat zelf gemaakt. Onder eigen naam.

Hoe moeilijk viel het je om Briskey achter jou te laten?

De naam Briskey had voor- en nadelen. Veel mensen kenden de naam, maar op den duur kreeg de luisteraar een dubbele perceptie. In het begin stond Briskey voor frivole Latin-georiënteerde muziek, maar die muzikale koers veranderde en dat hoorde je uiteindelijk ook al op de laatste Briskey-plaat. Het leek dan ook beter om alles in eigen naam te doen. Dat er een nieuw hoofdstuk aanbrak, was zo meteen ook duidelijk.

De muziek beschouw je zelf als "post cinematic'. Wat bedoel je daarmee?

Ik ben veel met genretermen bezig, omdat ik er ook les over geef en boeken over schrijf, maar het is moeilijk om mijn eigen muziek in een bepaald genre onder te brengen. Ik weet het soms zelf niet, als ik die dingen moet doorgeven aan Spotify (lacht).

De klemtoon bij mij ligt op de sfeerschepping, al zitten er ook wat jazzinvloeden in. Het verhalende krijgt de boventoon. Het klinkt ook allemaal heel filmisch. Het zijn kleine, muzikale verhaaltjes waarbij ik ergens naartoe wil gaan. Er zit een lijn in en er zijn geluiden die suggesties oproepen. Je kan als luisteraar je eigen verhaal maken. Enerzijds moest dat muzikaal ook te horen zijn: weg zijn de beats. De nieuwe muziek is veel sfeervoller en filmischer. Instrumentale muziek met een vleugje neoklassiek, darkjazz, downtempo elektronica en postrock/industrial.

Je hebt alles alleen gemaakt. Welke voor- en nadelen heeft die manier van werken?

Het belangrijkste nadeel is dat je geen artistieke input van anderen krijgt. Dat is het grote voordeel van een band. Elk van die leden hebben een eigen visie waaraan je je vondsten kan toetsen. Dat was een enorm gemis. Het voordeel is natuurlijk dat je een grote controle hebt op het geheel. Het is net als een beeldhouwer die van een steenblok zijn sculptuur kan maken. Je kan daarvoor de tijd nemen die je wil om alles uit te werken. Je hoeft je nergens te verantwoorden en nergens rekening mee houden. Ik heb volledig kunnen doen waar ik zin in had. 

Vanwaar de titel ‘Heis’ voor de plaat?

Ik heb een grote liefde voor Noorwegen. Zo groot dat ik er ooit oud wil worden. Die plannen bestaan! De hele sfeer van de lokale natuurpracht heeft voor mij een grote impact op hoe ik muziek maak. Er moesten Noorse elementen in de plaat en de hoes zitten en dat is ook gelukt. Eén van de nummers heet Heis wat "lift" betekent in het Noors. Ik was in Bergen in een hotel waar een heel oude lift was met schuifdeuren, die zorgden voor een heel mooi geluid. Ik heb die sound opgenomen en het nummer Heis bevat uiteindelijk die klank.

Die veldopnames zijn trouwens een beetje typisch voor mijn recente werk. De lift staat ook voor opgesloten worden in je kot, maar tegelijk toch omhoog gaan naar een hogere sfeer. Het is een mooi beeld geworden waarvoor de muziek staat: weinig bewegingsvrijheid, maar je toch ergens verplaatsen.

Welke ambities koester je met de plaat?

Ik hoop dat het een begin van een nieuw hoofdstuk wordt en hoop mensen te bereiken die tot een nieuwe doelgroep behoren. Mensen die houden van het verhalende van de muziek. Ik droom er ook nog altijd van om iets voor een film of tv-serie te maken. En daarnaast wil ik de plaat ook live brengen. Helaas staan de sterren momenteel niet zo goed voor dat deel van het muzikale verhaal. Maar we blijven hopen.