Future Of The Left - Competitief ingesteld!

Future Of The Left heeft sinds kort een tweede plaat uit, 'Travels With Myself And Another' en daar zijn wij heel enthousiast over - lees de recensie elders op daMusic. Ter gelegenheid daarvan en van hun optreden binnenkort op Pukkelpop bellen we met zanger Andy Falkous net op het moment dat hij in een warm bad wil springen.

Competitief ingesteld!



Het stelt ons gerust dat de punkrocker proper is op zichzelf, maar eigenlijk is een bad nemen voor Andy gewoon een manier om zijn spieren op te warmen voor de voetbalmatch die hij straks gaat spelen.
Andy Falkous: Voetbal en eten, vriend, dat is het allerbelangrijkste in het leven.

En muziek hopelijk?
Ook, ja, maar niet op de eerste plaats. Ik speel en ik schrijf heel graag muziek maar ik spendeer heel weinig tijd aan het luisteren naar muziek. Het meeste wat ik hoor laat me volledig koud. Groepen zijn tegenwoordig bijna bang om een persoonlijkheid te ontwikkelen. Geef mij maar Queen of The Talking Heads of de postpunk uit de jaren 80.

Zijn jullie tevreden met jullie eigen plaat?
Absoluut. Gedurende lange tijd dachten we dat we niets meer toe te voegen hadden aan onze vorige plaat. Maar nu hebben we toch het gevoel dat 'Travels...' onze vorige plaat 'Curses' op een verzameling schetsen doet lijken. Natuurlijk is het met platen zoals met liefjes: de nieuwe is altijd aantrekkelijker dan de vorige. Dat is tenminste de leugen die je jezelf wijsmaakt.

Wat zijn in muzikaal opzicht de belangrijkste verschillen?
'Curses' was wat hoekiger en had langere spanningsbogen terwijl 'Travels...' meer klinkt als 33 minuten lang een slag in je gezicht krijgen. Op een sexy manier weliswaar. De meeste mensen schijnen 'Travels...' de beste van de twee te vinden maar wie een voorliefde voor donkere muziek met een scherp kantje aan heeft zal typisch "Curses" verkiezen. Geen probleem hoor, we zijn over beiden heel tevreden.

Eén van mijn favoriete songs is Lapsed Catholics. Waarover gaat die?
De intro is in dronken en emotionele toestand opgenomen en is een stuk tekst met allemaal referenties naar films. Daarna gaat het over hoe we vroeger de duivel gebruikten als voorstelling van al het slechte in de wereld terwijl we nu misschien beter Rupert Murdoch zouden gebruiken. Die man controleert bijna alle informatie waar we toegang over hebben. En tenslotte gaat de song over geen liefde toelaten in je leven. Ik ben best wel trots op dat nummer eigenlijk.

Ben je een religieus persoon? Er zitten nogal veel religieuze referenties in je teksten?
In deze plaat wel, maar dat is niet bewust. Ik ben opgegroeid met protestantse grootouders, een katholieke moeder en een boeddhistische vader dus ik heb wel wat religies van nabij gezien. Maar zelf heb ik geen nood aan het wijzend vingertje van één of andere God om me als een ethisch moreel persoon te gedragen.

Probeer je de wereld te veranderen met je muziek?
Totaal niet. De teksten gaan over mij en de band en wat we meemaken en waar we over babbelen. Ze zijn te abstract om er de wantoestanden die we zien in de wereld in aan te klagen. We bevinden ons politiek gezien weliswaar allemaal aan de linkerzijde van het spectrum maar de enige boodschap die je in onze muziek mag zoeken is dat het belangrijk is om een eigen persoonlijkheid te ontwikkelen. Hopelijk is er dus niemand die het in zijn hoofd haalt een band te beginnen die net als ons klinkt omdat hij of zij onze muziek graag hoort want die zou volledig de essentie missen.

Noem je je muziek punkrock?
Ik ben een beetje bang van het woord "punk". Voor je het weet staat er man met een ketting aan zijn portefeuille je uit te zeiken na de show dat je geen échte punk bent. Noem onze muziek maar gewoon rock. We zitten in dezelfde categorie als Keane en ik trek me daar al lang niks meer van aan. We passen misschien niet in één specifiek vakje maar als we ons amuseren met wat we doen zijn we al lang tevreden.

Is dat het belangrijkste?
Het belangrijkste is te proberen goede songs te schrijven. We willen daar graag ons geld mee verdienen en we willen best wel voor een groter publiek spelen. Heel graag zelfs. Ik heb nog nooit meer dan een minimum inkomen verdiend in al die jaren dat ik in de muziekindustrie zit. Maar ik ga geen compromissen sluiten over iets dat me zo dierbaar is als mijn muziek.

Als de platenmaatschappij afkomt met een nieuwe producer waar je mee zou moeten samenwerken is het antwoord dus nee?
Het antwoord is nee. Dat heeft een directe invloed op de muziek. Dat ze een mooie fotoshoot willen doen daar trek ik me niks van aan want dat heeft geen invloed op onze muziek. Dat is de grens. Er is die constante spanning tussen kunst en commercie en sommigen denken dat die elkaar uitsluiten. Soms is het misschien ook zo. Soms heb je het gevoel dat je je job aan het doen bent terwijl je live staat te spelen voor een publiek dat niet mee wil.

Aan welk landen denk je dan?
Nederland bijvoorbeeld slaagt er telkens in te illustreren dat drugs legaliseren misschien toch niet zo'n goed idee is. De mensen staan je gewoon vanop de eerste rij aan te staren met lede ogen alsof ze zich vervelen. Het lijkt bijna of ze ons willen pesten. We proberen ze dan terug te pesten maar doordat we de taal niet spreken komen we niet altijd zo grappig over als we zouden willen. Geef mij maar het publiek in Duitsland of Oostenrijk.

'Travels...' is gelekt op het internet nog voor de plaat uit was. Denk je dat dat een slechte invloed zal hebben op de verkoop?
Dat was een serieuze teleurstelling, en dat zal zeker de verkoop niet ten goede komen. Laat je niet van het tegendeel overtuigen door mensen die zeggen dat ze dan achteraf een T-shirt kopen of naar de show kwamen. We krijgen vier keer meer persaandacht dan dat we ooit kregen met McLusky maar we verkopen maar half zoveel platen. Dat is toch voldoende bewijs. Het is belangrijk dat mensen zich daar bewust van worden.

Het lijkt erop dat jullie heel populair zijn bij muziekrecensenten en muziekfreaks maar moeite hebben om een breder publiek te bereiken?
Klopt. Om een breder publiek te bereiken moet je video's maken, waar we geen budget voor hebben of op de radio gespeeld worden. Spijtig, want we schrijven best wel catchy refreinen en uiteindelijk proberen we op onze eigen manier popmuziek te maken. De enige promo die we ons kunnen veroorloven is een single uitbrengen met als bedoeling dat mensen hopelijk achteraf het volledige album gaan kopen.

Hou je van dansmuziek?
Niet bijzonder. Je kunt op elk soort muziek dansen, niet? De enige keer dat ik zal dansen zal op mijn trouwdag zijn.

Op een Fugazi-song?
Waiting Room zou misschien geen slecht idee zijn. Ik ken trouwens mensen die Lightsaber Cocksucking Blues van McLusky als openingsdans hebben gebruikt. Een rare keuze, maar elk doet wat hij niet laten kan.

Binnenkort komen jullie naar Pukkelpop. Jullie stonden er eerder al met McLusky. Goede herinneringen?
Zeker. Voor dat soort groepen is het een heel mooi festival. In Engeland heb je meestal wat meer volk en is het allemaal wat hectischer. Maar van Belgisch eten hou ik echt niet: aardappelen met vlees zijn niet echt mijn ding. Geef mij maar een goede Indische curry of een lekkere Italiaanse pasta.

The Jesus Lizard speelt op dezelfde dag als jullie. Ga je kijken?
We hebben samen met hen het All Tomorrows Partiesfestival gedaan dus ik heb ze al gezien, al was de akoestiek in de zaal misschien niet ideaal. Sommige bands bouwen op naar een hoogtepunt maar zij geven vanaf het eerste moment echt alles wat ze hebben. Best wel indrukwekkend.

Denk je niet dat ze het gewoon voor het geld doen?
Zolang ze goed spelen zal het me worst wezen of ze het voor het geld, voor satan of voor Al Qaeda doen. Het leek in ieder geval niet of ze het enkel voor het geld deden, al stel ik me voor dat ze het wel kunnen gebruiken.

De rest van het jaar bestaat voor jullie uit touren, touren en nog eens touren. Daar gaat je voetbalcarrière?
Het een voetbalcarrière noemen is wat overdreven. In september komen we nog eens langs België (op 28 september in de Botanique, nvdr), daarna gaat het naar Groot Britannië en dan naar de States en tegen het einde van het jaar zitten we in Australië. Dus veel voetballen zal er niet in zitten. Ik ben gewoon een heel competitief ingesteld mens. Niet enkel als het op voetbal aankomt trouwens.

Veel succes met jullie nieuwe plaat en tot op Pukkelpop!

Future Of The Left speelt op vrijdag 21 augustus in The Shelter op Pukkelpop.

12 augustus 2009
Kristof Van Landschoot