Float Fall - Het is een soort afronden van een periode
Het moet nagelbijten geweest zijn voor Rozanne Descheemaeker en Ruben Lefever van Float Fall. Liefst acht jaar moesten ze wachten op de release van de debuutplaat. Met eerste single Someday brak het Brusselse duo snel door. De song werd een radiohit en een blijver. Forever heeft de ambitie om dat ook te worden. Een nummer over je hopeloos voelen, zoals de band dat ook heeft ervaren, toen alle mooie plannen door een half mislukte platendeal en corona in het water vielen. Maar nu is Float Fall helemaal terug. En wel springlevend!
Vanwaar de keuze om voor een titelloos album te gaan?
Ruben Lefever: Voor ons is dit na al die tijd haast vanzelfsprekend. Naar ons aanvoelen is dit de debuutplaat die er moest komen. Voor ons betekent het gewoon "Eindelijk hier zijn we". We wilden het vooral niet te moeilijk maken. Die nood van een albumtitel voelden we niet.
Hoe komt het dat het zo lang geduurd heeft eer de plaat er was?
Rozanne Descheemaeker: Dat is een lang verhaal, maar veel heeft te maken met ons tekenen bij een sublabel van Sony in de States. Alles klonk heel beloftevol, maar geleidelijk aan vernamen we dat andere bands ook problemen hadden en we besloten de deal met het label stop te zetten. Zonder dat we dat bewust wilden, hebben we alles moeten uitstellen. Allemaal niet-artistieke dingen waarin we geen zin hadden.
Ontstond er op een bepaald moment twijfel?
Ruben: Absoluut. Zeker in het begin van de samenwerking vonden we alles heel cool. We mochten een paar keer naar LA, deden toffe dingen en plots viel het stil. Dat riep zeker vragen op. Het was uiteindelijk een moeilijke beslissing om het contract stop te zetten. In die periode waren er uiteraard veel twijfels. Tegelijkertijd bleven we wel overtuigd van elkaar, het muzikale en het artistieke project dat Float Fall is. We hebben vooral veel gevloekt (lacht), maar we hebben nooit op het punt gestaan om met de band te stoppen.
In 2020 was er opnieuw uitzicht op de release. Tot corona uitbrak.
Rozanne: Kerst 2019 was de plaat af en dan zijn we met de platenfirma gaan kijken naar een leuke releasemodus, maar toen kwam corona. We hebben ons erbij neergelegd: de plaat was af en er moest niets aan veranderd worden. Het was alleen afwachten op het moment dat we weer live konden spelen. Voor ons was het belangrijk om de plaat te delen met de mensen die er lang hebben op gewacht.
Hoe groot is de opluchting nu?
Rozanne: Enorm, en tegelijk zitten we met een dubbel gevoel. Voor ons is de plaat er al jaren. We hebben die nummers zien groeien en veranderen. Die cd is al even af voor ons. Het voelt dan ook vreemd om de mensen die muziek te laten horen die wij al zo lang kennen.
Ruben: Het is een soort afronden van een periode. De release is heel lang het doel geweest en nu kijken we ernaar uit om die te delen en verder te kijken.
Jullie brengen vooral breekbare, kwetsbare thema’s. Zijn die nummers ook autobiografisch?
Rozanne: Ik denk dat we zonder het te beseffen altijd wel autobiografisch tewerk gaan. Het is niet zo specifiek over ons, maar het zijn thema’s die voor veel mensen herkenbaar zijn. Iedereen moet er zijn verhaal rond kunnen maken. Elke song, elke lyric vertrekt wel vanuit een emotie van één van ons. Het vertrekt vaak vanuit onze eigen levens. We hopen dat elke luisteraar er zijn eigen haak kan inslaan.
De liedjes zijn relatiesongs, maar dat kan best heel breed zijn. Het is het centrale thema dat je op verschillende manieren kan verwoorden. Over alle facetten van de liefde. Het blijft één van de rijkste emoties. Zo is onze single Forever, vooral een nummer over hoop. Over doorzetten, weten dat je bij elkaar terecht kan, hoe moeilijk het ook gaat, of hoe kil de wereld soms lijkt te zijn. Het is een song over weten dat iets, een levenslange droom, een innige liefde in de sterren geschreven staat en "voor altijd" zal blijven bestaan.
Muzikaal horen we een combinatie van synths en beats. Dat maakt jullie ook nu weer apart.
Ruben: We proberen iets kleins en breekbaars te brengen, maar anderzijds hebben we ook een drang naar drama, de grote gevoelens. De instrumentatie moet daarmee blenden. Alles moet mooi in balans zijn en veel kleur bevatten. Anderzijds blijven we kiezen voor dream- en fluisterpopachtige indiemuziek met een vleugje elektronica. Dat blijft ons handelsmerk.
Meer info via https://floatfall.com/.
Foto: Illia Steirlinck