Fleddy Melculy - Ik heb er nooit voor gekozen om dingen te doen omdat het nu eenmaal zo hoort

Het begon allemaal met T-Shirt Van Metallica. Plots hadden we met Fleddy Melculy een metalband die in het Nederlands zong met humoristische inslag, drie niches tegelijkertijd. Meer dan vijfduizend exemplaren werden er van de debuutplaat ‘Helgië’ verkocht en nu is er een tweede plaat: ‘De Kerk Van Melculy’, twee schijfjes, tweeëntwintig nummers en acht bonustracks. En in tegenstelling tot de vorige hangen hier wel verwachtingen aan vast. 

Jeroen Camerlynck: De plaat sluit af met Het Interview en daarop probeer ik alle mogelijke kritiek al voor te zijn. Ik weet zelf ook dat na een succesplaat de verwachtingen ineens heel hoog liggen. Wij leggen die lat hoog omdat we dat weten, maar journalisten en fans leggen die lat nog eens tien keer hoger. “Het zal niet meer zo goed zijn als de eerste plaat”, hoor je dan. En natuurlijk kunnen we T-Shirt Van Metallica niet nog eens overdoen, want dat nummer had een verrassingselement in zich. Nu weet iedereen waar Fleddy Melculy voor staat. Dat verrassingselement zijn we kwijt.

Sommige groepen gooien het dan voor de tweede plaat stijlgewijs over een andere boeg, maar je kon moeilijk plots met een folkplaat afkomen. Heb je lang nagedacht over wat die tweede plaat moest worden?
We zijn beginnen schrijven de dag dat ‘Helgië’ is uitgekomen. Dat maakt dat we er alles bij elkaar wel meer dan een jaar aan hebben gewerkt, maar we hebben nooit echt nagedacht of besproken dat we deze of gene richting uit wilden. De insteek is nog dezelfde als op ‘Helgië’: we doen wat we zelf vet vinden, zonder onszelf te beperken. ‘De Kerk Van Melculy’ gaat wel een pak breder dan ‘Helgië’, er staan nummers op met een Faith No More-vibe, nummers die neigen naar Iron Maiden of Cannibal Corpse. Dat maakt het interessant.

Eén van de laatste nummers, die we geschreven hebben, was Varken en dat was omdat ik nog een nummer wilde dat de overgang van ‘Helgië’ naar ‘De Kerk Van Melculy’ zou kunnen vergemakkelijken. En dat is Varken geworden, dat zou zo op ‘Helgië’ hebben gekund. Het bleek van ons allemaal de favoriet dus was het het ideale nummer om als eerste mee naar buiten te komen.

Voor Altijd Jong riep bij ons een vraag op: denk je dat je je automatisch jonger blijft voelen omdat je muzikant bent, in vergelijking met iemand die een doorsnee kantoorjob heeft? Wij voelen ons namelijk niet zo; misschien omdat we geen doorsnee job hebben en vaak optredens meemaken of met mensen praten zoals jij.
Eerlijk gezegd ben ik nog niet echt volwassen geworden. Ik ben getrouwd en ik heb een huis en twee dochters en ik ben volwassen genoeg om dat te doen, maar het gaat om hoe je je voelt. Het is zo’n ongeschreven regel dat je vanaf de helft van je twintiger jaren plots "serieus" moet beginnen doen. Dan lijkt het not done om heel de week met sneakers rond te lopen, moet je je wat deftiger kleden en blablabla. Ik heb daar allemaal nooit naar gekeken en ik voel me nog altijd zestien. Ik weet ook dat, als ik mijn kinderen ga halen, ik er wat anders uit zie dan de doorsnee ouder, maar ik vind dat tof. Ik hou van tatoeages en de metal lifestyle en ik laat dat ook zien. “Voor altijd jong” is één van de belangrijkste leuzes in mijn leven.

Vandaag de dag word je grootgebracht door je ouders. Dan moet je naar school, voor een beroep leren en ervoor zorgen dat je daarmee je geld kan verdienen, trouwen, een huis kopen enz. Veel mensen worden dus gedwongen om voor iets te kiezen waar ze nooit helemaal achter staan. Misschien achtennegentig procent of tweeënnegentig procent, maar bijna nooit honderd procent. Je kiest voor iets dat het dichtst ligt bij wat je echt wil doen. Ik heb altijd gekozen om datgene te doen wat mij honderd procent ligt. Ik heb er nooit voor gekozen om dingen te doen omdat het nu eenmaal zo hoort. Ik leef maar één keer en ik wil niet doodvallen als ik tachtig ben met spijt van de dingen die ik niet gedaan of geprobeerd heb.

Jullie zijn uniek omdat je metal maakt met humoristische inslag, in het Nederlands. Dat zijn drie niches. In Ik Hou Van U En Ik Haat U breek je zelfs een lans voor dat zingen in het Nederlands.
Ik heb niks tegen Belgische bands die in het Engels zingen, maar voor mij vind ik in het Nederlands zingen veel eerlijker. Er zijn Belgische bands die zich verdienstelijk kunnen uiten in het Engels en er zijn er minstens evenveel die dat niet zo geweldig goed kunnen en het toch doen. In dat nummer stel ik eigenlijk de vraag: waarom zing je in het Engels en waarom niet in het Nederlands? Leg het mij eens uit.

Het is heel simpel: ik begrijp Engels, ik kan het praten, lezen en schrijven. Maar ik kan dat allemaal nog veel beter in het Nederlands. Daarom doe ik dat.

Je maakt het jezelf zelfs moeilijker, want van zodra je ervoor kiest om in het Nederlands te zingen, moet je er ook voor zorgen dat iedereen het ook verstaat. Dat lukt bij jou goed.
Dat is wel erg: je doet iets dat niet meer dan normaal is en net daardoor word je extra onder de loep genomen. (lacht)

Er staan tweeëntwintig nummers en acht bonustracks op ‘De kerk van Melculy’;  dertig nummers dus eigenlijk. Dat alleen al lijkt me een statement in tijden van streaming.
...maar ook en vooral is het een statement tegen bands – en ik zie er steeds meer – die denken dat ze een nieuwe plaat klaar hebben als ze acht nummertjes hebben. Tenzij elk van die nummers dan minstens zeventien minuten duurt, vind ik dat geen plaat. Ik las onlangs zelfs in een review van de laatste van Machine Head. Een journalist schreef: “Vijftien songs in tijden van streaming; daar kan je toch al eens over beginnen nadenken. Zijn het er geen vijf teveel?” Echt, waar staat er ergens hoeveel nummers je op een plaat mag zetten?

Het is destijds allemaal begonnen met dat T-shirt van Metallica. Deze keer moet, in Min Duizend Scenepoints het T-shirt van Papa Roach eraan geloven.
(lacht) Dat is T-Shirt Van Metallica, deel 2. Het gaat over mensen die tegen anderen zeggen “Wat voor T-shirt draag jij nu?” Zo van die types die een T-shirt van Slipknot niet cool genoeg vinden en daar denigrerend over doen, maar stiekem zelf ook wel naar Slipknot luisteren. Die scene zorgt net voor openheid. Tim, onze gitarist, draagt soms een T-shirt van Taylor Swift. Daarmee doen we er nog een schepje bovenop.

Om aan te sluiten op die openheid: elke keer als we Varken horen, moeten we aan Vanavond Ga Ik Uit van Clouseau denken, waarin Koen Wauters zingt: “Dat is al een week kalm gebleven / Dat is al een week braaf en beschaafd / Een oude dame over geholpen / Een week niet roken, drinken of slaan / Dat is lang, niet uit te houden.”
Hahaha, goed gevonden. Je kan het als kop gebruiken: "Koen Wauters baande de weg voor Fleddy Melculy". (lacht)

Er was ook dat filmpje dat je voor Studio Brussel gedraaid hebt op Pukkelpop. Bitter weinig mensen wisten wie de band was die op hun T-shirt stond.
Ik vond dat echt erg. Dat filmpje is in een half uur gedraaid. Achtennegentig procent van de mensen wist niet wat ze droegen. Ik wist dat het een probleem was, maar dat het zo erg was, daar stond ik zelf ook van te kijken. Ga aan Studio Brussel extra beeldmateriaal vragen en je zal het niet vinden, want het is er niet.

Over naar de kerk dan: toen Urbanus met Bakske Vol Met Stro afkwam, werd hij bedolven onder haatreacties, destijds in 1979. Hoe gaat het nu als je een plaat maakt die ‘De Kerk Van…’ heet?
Ik denk dat iedereen wel weet dat er in veertig jaar veel veranderd is. Als deze plaat in 1979 zou zijn uitgekomen, zou het een ander verhaal geweest zijn. We stellen de plaat overigens voor in een kerk. Het is een jeugdhuis in Lokeren. Een jaar geleden had T-klub geen locatie meer, die zijn naar het gemeentebestuur gestapt en die hebben een klooster gekregen. Het is gans vervallen, maar er is ook een kerk aan. En in die kerk staat een podium en een toog. En al die beelden staan er nog. Heel cool. Opnieuw: het zou veertig jaar geleden niet gekund hebben.

Het nummer Kerk is heel herkenbaar.
Dat heb ik nog al gehoord. In Kerk neem ik alle religies op de korrel, alleen doe ik het aan de hand van wat ik zelf heb meegemaakt.

Ik begreep het "kerk gaan" niet, toen ik jong was. En ik begrijp het nu nog steeds niet. Vroeger mocht je daar geen vragen over stellen; nu mag ik dat wel. Tot mijn veertien jaar ben ik mee naar de kerk geweest en toen heb ik gezegd dat ik niet meer mee wilde. Ik heb wel mijn ma gewaarschuwd dat ze zich niet in haar gat gebeten moest voelen, als ze dat nummer zou horen. Toen zei zij: “Jongen, ik geloof daar zelf allemaal niet meer in.” (lacht)

Dat gezegd zijnde, ik zing nergens dat je niet mag geloven. Als je troost vindt door in iets te geloven, is dat voor mij prima.

Vroeger moest het.
En in andere godsdiensten en op andere plaatsen is dat nog steeds zo. Ik denk dat ik niks nieuws vertel, als ik zeg dat religie in de wereld van vandaag nog behoorlijk bepalend is.

Wat vind je mama overigens van je muziek?
Goh…ja, dat is haar ding niet, hé. (lacht) Ze gaat het niet laten horen aan iedereen die over de vloer komt, maar ze steunt me wel heel erg, omdat ze weet dat het belangrijk is voor mij. Haar beide kinderen zijn geen dokter of advocaat geworden en ze vindt het een beetje raar dat ik überhaupt mijn geld kan verdienen door in een rockgroep te spelen. Maar ze is wel trots.  

Naast de kerk zing je ook over de hel: de IKEA. De hel is ook dat je heel die fucking winkel door moet en er dus niet in vijf minuten binnen en buiten kunt springen zoals bij elke andere winkel.
Het is nooit goed als je naar de IKEA gaat. Als je alleen gaat, vind je sowieso niet wat je zoekt en het is ook verschrikkelijk hoe traag iedereen daar stapt. En als je met je vrouw gaat, is het nog erger, want die moet alles zien; dus dan gaat het nog trager én dan kom je met twintigduizend dingen buiten waar je dus eigenlijk niet voor gekomen was. Dat nummer gulpte er zo uit.

Het zat diep.
(lacht) Amai, ja!

Moeidunidotcom is ook geweldig omdat je daar al die azijnpissers op de korrel neemt die zure tweets de wereld insturen, wiens leven draait om het in de wereld sturen van hun vaak racistische mening, vaak op HLN.be. Als zo’n mensen dat nummer horen, zouden ze niet eens beseffen dat het over hen gaat.
Daar zijn ze te idioot voor. Ik blijf het een raar fenomeen vinden. Vrije meningsuiting is superbelangrijk; we moeten dat koesteren. Natuurlijk geldt datzelfde ook voor idioten. Waar stopt die vrije meningsuiting? Ik vraag mij echt af wat die mensen drijft om zo’n haat te spuien.

Het is ook heel dubbel allemaal. Een Miss België met exotische roots, die al haar hele leven in België woont, wordt afgemaakt. De Rode Duivels worden toegejuicht.
Dubbele standaard, hé. Ik heb eens een reportage over trolling gezien; er zijn mensen die dat als hobby hebben. Onwaarschijnlijk. Trouwens, de wildgroei aan meningen in het algemeen is ook vermoeiend. Wie geeft er een zier om opiniestukken? Degene, die hetzelfde denkt als jij hoef je niet te overtuigen, de andersdenkenden kan je er niet mee overtuigen.

Jullie gebruiken humor, nu al twee platen lang. Slaat humor in het algemeen feller aan in deze wereld, die toch niet op zijn best is, denk je? Als een soort van tegengif?
Ik heb niet zo’n zicht op wat er in het algemeen aan de gang is. Ik kan alleen maar zeggen dat wij het doen, omdat je via die humor onderliggend wel een paar heel scherpe, doodserieuze dingen naar boven kan halen. Wij zijn even kwaad als al die andere hardcorebands, maar we doen het wel op een andere manier.

Op één loopt nu het programma Taboe met Philippe Geubels, die doelbewust taboes doorbreekt en lacht met mensen “waar je niet mee zou mogen lachen.” Dat programma krijgt lovende reacties.
Ik vind ook dat je met alles moet kunnen lachen, maar ik begrijp ook wel dat je met sommige dingen moet opletten. Het is moeilijk om grapjes te maken over bepaalde zaken binnen de islam. Niet dat ik het per se wil doen. Maar als ik het zou willen, begeef ik me op een heel slappe koord. Ik denk dat dat een kwestie van tijdsgeest is; dat komt wel.

Nu je ’t over Taboe hebt, ik wil daar wel iets over kwijt: ik heb elke aflevering al gezien en ik vind dat een heel mooi programma, maar ik zit een beetje te wachten tot er een aflevering komt over metalheads. Je moet er eens op letten hoe mensen, die geen metalhead zijn, tegenover metalheads doen. Ik merk vaak dat mensen, die het niet kennen, er schrik van hebben. Alsof we elke week zes kerken in brand steken en rond een berg brandende schapen dansen. (lacht) Dat is wat ik net zei: we zien er nog een beetje te anders uit voor veel mensen. Het past in dezelfde kraam.

Ik zal het doorgeven aan de mensen van Panenka. Bedankt voor het interview!

Fleddy Melculy speelt op 22/2 in Het Depot, Leuven, 2/3 in Club De B, Torhout, 22/3 in Trix, Antwerpen, 29/3 in Vooruit, Gent en 30/3 in Muziekodroom, Hasselt. Check alle data op hun Facebookpagina.

Dit interview verscheen ook bij Newsmonkey.be.