Fixkes - Die liefde voor covers is er altijd geweest

De nieuwe plaat van Fixkes verrast, want ze pakt uit met niets dan covers. Vorig jaar al tourde de band met ‘Vraagetaan Fixkes’ door België, waarbij het publiek eigenwijze versies van bekende nummers kreeg die het zelf kon aanvragen. Dit jaar krijgt dat experiment een vervolg met de plaat ‘Danny En Danny’, een volledig album met Nederlandstalig werk, waarmee Fixkes haar eigen ding deed. Heel eclectisch, maar vooral uit liefde voor mooie songs en badend in een badje van vrolijkheid. Zo hebben we het graag en frontman Sam Valkenborgh blijkbaar ook.

Waarom trappen jullie 2025 af met een volledige coverplaat?

Sam Valkenborgh: Ik hou gewoon van covers. Er zijn zoveel goede nummers in de wereld gemaakt en het is gewoon leuk om veel van die liedjes te spelen. Ik heb altijd veel covers willen spelen en dat zie je ook in ons volledige werk: ik denk dat wij op elke plaat wel een cover hebben staan, al dan niet vertaald. Dus die liefde is er altijd geweest. Vorig jaar hebben wij voor de eerste keer een theatertournee gedaan onder de titel ‘Vraagetaan Fixkes’, een soort verzoekshow. Mensen konden ons vooraf alles vragen en dan gingen wij er al dat niet op in. Dit jaar gaan we trouwens nog enkele van die shows doen.

Was de plaat een logisch vervolg op die tour?

Het publiek heeft ons allerhande covers gevraagd. Op den duur speelde bij ons de vraag: "Wat zouden we zelf vragen, mochten we in het publiek zitten en niet op het podium staan?" Al snel kwamen we tot een kort lijstje nummers die we gingen uitwerken tot een ep. Elk bandlid zou één song mogen kiezen, maar toch werd de lijst langer, omdat de goesting gewoon te groot was. Wij zijn daarop drie dagen de studio ingedoken om uiteindelijk vijftien nummers op te nemen, waarvan we er tien hebben gehouden.

Jullie hebben gekozen voor de titel 'Danny En Danny'. Hoe hebben jullie de definitieve selectie van de nummers gemaakt?

We wilden het vooral heel eclectisch houden. Zowel bekende artiesten of nummers, zoals Jennifer Jennings van Louis Neefs, moesten aan bod komen als nummers en artiesten, waarvan mensen misschien nog nooit gehoord hadden. Een collectie liedjes, los van de stijlen. En dus mocht het alle richtingen uitgaan. Ik heb daar het meeste huiswerk in gestoken. Ik bekeek veel playlists en vroeg advies aan mensen die in bepaalde niches heel actief zijn. Ik heb veel nummers leren kennen, soms de meest obscure Nederlandstalige nummers die je je kan bedenken. Daarin zijn we dan een beetje een selectie beginnen maken.

Wat was dan eigenlijk het leukste nummer om te coveren?

Als ik voor mezelf spreek, is dat zeker Danny van Kenji Minogue. Niet alleen omdat het zo lekker dansbaar is, maar ook omdat het een nummer is dat ik niet zelf zing. Dat is voor mij altijd handig om me even gewoon op de basgitaar te kunnen concentreren. Iemand anders kan dan de zang voor zijn rekening nemen.

Jullie blijven onlosmakelijk verbonden met Urbanus. Welke uitdaging brengt het voor jullie nog om een eigen draai te geven aan nummers van je kinderheld?

We kozen voor een cover van Publiciteitsjaren, een leuke popsong over iemand die verliefd is en niet weet hoe hij dat moet communiceren. Het nummer is geschreven vanuit de typische kinderlijk-verwonderde blik van Urbanus. We hebben dat nummer vertaald naar iets dansbaars en ik denk dat dat gelukt is. Tijdens de opnamesessie van dat nummer hing er een leuke sfeer met veel drive, energie en speelplezier. Ik hoop dat je dat hoort in de versie op de plaat, die ook iets swingends heeft.

Fixkes anno 2025 omschrijven is niet zo gemakkelijk. Jullie bestrijken veel genres: van rock over hiphop tot folk en kleinkunst. Welk genre kleef je daar zelf op?

Ik weet het echt niet. Soms denk ik om in één bepaalde richting te werken voor een plaat, maar als ik dan begin te schrijven, gaat het toch weer alle richtingen uit. Ik ben nu ook al aan een soloplaat bezig. En dan denk ik: het wordt een hiphopplaat. Maar dat blijkt het toch weer niet te worden. Grotendeels wel, maar toch niet helemaal. Ik kan Fixkes ook niet goed omschrijven. Er zit meer hiphop in dan de meeste mensen denken en misschien minder rock dan ik soms zelf denk. Maar pop is het ook niet. Dus ja... ik weet het niet.

Jullie zijn als band nu achttien jaar bezig. Heb je het gevoel dat jullie nu staan waar jullie in gedachten hadden?

Het is misschien een cliché, maar ik had toen niet gedacht dat we nu nog zouden bestaan. Ik herinner me nog dat ik na de eerste plaat met Bart, de toetsenist, en Peter, de gitarist, op een gegeven moment op café was en zei dat het met die ene plaat goed geweest was en dat het daarbij zou blijven. Gelukkig hielden we vol. We legden een fantastische weg af. In die achttien jaar zijn we, elk individueel, maar ook als groep, veel beter geworden. We staan nu echt zelfzeker op het podium en we brengen iets waar mensen iets aan hebben. We bezorgen hen een fijne avond door een goed optreden. We hebben ondertussen al vier albums op het konto en nu is er de volgende. Dat is niet niks. Het is goed dat we zijn doorgegaan. Het enige wat beter kon, was dat we veel sneller hadden kunnen werken. Dan hadden we ook al meer uitgebracht.

Jullie oeuvre bevat inderdaad een rist leuke, toffe nummers. Is het dan niet jammer dat het grote publiek jullie altijd maar weer associeert met dat ene nummer?

Die hit is sowieso een zege en een vloek geweest. Dat klopt. Toen we die gigantische hit hadden, waren wij nog niet klaar om te brengen wat wij nu laten horen. Op het podium waren we zeker nog niet sterk genoeg. Misschien hebben we toen niet alle kansen gegrepen, die er waren, gewoon omdat we ze niet konden grijpen. Daarnaast heb je natuurlijk ook nog de tegenreactie. Als zo’n nummer een grote hit is, zal het wel niet goed zijn. Dat is ook iets waar je tegen moet opboksen. Het maakt dat wij misschien verder hadden gestaan, mochten we niet met die grote hit begonnen zijn. Maar dat kan je natuurlijk niet kiezen. Anderzijds is het wel door Kvraagetaan dat wij nog bestaan en dat we veel kansen hebben gekregen. Daar moet ik niet flauw over doen. Als we dat brengen op een podium en we zien dat mensen massaal beginnen te glimlachen en meezingen, blijft dat ook wel iets met een mens doen.

Hoe hou je dat fris voor jezelf, zo’n nummer dat je al duizend keer hebt gezongen?

We repeteren dat nooit, gewoon omdat we dat al zo dikwijls hebben gespeeld. Het lukt me op die manier nog altijd. Op een bepaald moment kom je in de set op het moment dat Kvraagetaan eraan komt en dat levert me nog altijd genoeg energie op. Ik kan niet ontkennen dat ik al vroeg wist dat ik met het nummer goud in handen had. Lang voor dat we het naar de radio brachten. Het was ons eerste nummer dat op single verscheen. We hadden nooit eerder iets uitgebracht. Ik kon toen niet inschatten of het een succes zou worden. Dat gevoel had ik niet zoveel keer meer daarna. Bij een aantal nummers had ik zeker hoop, omdat ze voldoende catchy waren, maar die werden dan niet opgepikt door de radio. Het valt dus moeilijk in te schatten, maar we blijven zeker proberen (lacht).

Fixkes speelt in De Roma (15/02), Zedelgem (22/02), Roosdaal (15/03) en Zoersel (16/05).