Family Of The Year - We doen bijna altijd alles samen

Net voor hun optreden in de Botanique hadden we een gesprek met twee leden van Family Of The Year, de enthousiaste drummer Sebastian Keefe en de aantrekkelijke zangeres Christina Schroeter. Beiden zijn nog in een roes van hun concert in Parijs dat al hun verwachtingen overtrof.

Wat is er juist gebeurd?
Sebastian Keefe: Het was één van de beste avonden in ons leven. Het concert was volledig uitverkocht en er heerste een perfecte atmosfeer! Achteraf hebben we iedereen uitgenodigd in de bar boven en voor een tweehonderdtal mensen hebben we nog een paar nummers gespeeld op gitaar. En daarna zijn we aan de oevers van de rivier beland met een paar mensen. Het was zalig.

Dus hier in België wordt het de "Morning After Show"?
Christina Schroeter: Oh, we zijn heel wat gewoon. Bovendien spelen we maar een stuk of acht shows in Europa. We hebben al intensievere tournees gedaan.

Jullie album is al een tijdje uit?
Keefe: In de Verenigde Staten is het al uit sinds eind 2009 en daar hebben we ondertussen al een nieuwe ep uit. Hier promoten we ons debuut nog 'Our Songbook'. We hebben net een volledig nieuw album opgenomen dus dat moet binnenkort ook uitkomen. Op live concerten spelen we zowel oude als nieuwe nummers.

Wat me opviel is de variatie in het album. Er staan simpele gitaarsongs op, maar even goed dansbare disco.
Schroeter: We doen alles waar we zin in hebben.
Keefe: En alles komt uiteindelijk altijd samen. Het heeft veel te maken met Joe (Keefe, de zanger - nvdr) en zijn manier van songs schrijven. Zijn stijl bindt de verschillende nummers en wij voegen daar dan elementen aan toe. Vroeger hadden we een je-mag-niet-nee-zeggen-regel maar tegenwoordig mag zelfs dat.
Schroeter: In onze teksten proberen we de dingen wat positief te houden, maar eigenlijk hou ik wel van songs met een meer donkere zijde.
Keefe: Het nieuwe album zal wel iets coherenter klinken.
Schroeter: De vorige nummers zijn allemaal geschreven nog voor we een album uit hadden terwijl we nu echt wel een band zijn en dat hoor je eraan.

Jullie leven ook samen als ik het goed heb?
Keefe: Inderdaad, en vroeger was onze opnamestudio zelfs in de kelder. Tegenwoordig hebben we daar een aparte ruimte voor, die zelfs groter is dan waar we wonen. Daar heerst altijd een gezellig, rokerig vuile-muzikanten-onder-elkaar-barsfeertje. Maar best dat dat dus gescheiden is van onze woonst.

Is dat een dagelijkse routine?
Keefe: Ongeveer vijf avonden per week, maar dat is ongedwongen. We doen bijna altijd alles samen, dus muziek maken komt vanzelf. Het is zo erg dat we eigenlijk niet meer weten hoe we ons moeten gedragen als we apart zijn.

Slapen jullie allemaal in hetzelfde bed ook?
Keefe: Nog net niet (lacht).
Schroeter: Ik woel trouwens te hard in mijn slaap, niemand wil met mij een bed delen.

Hoe zorgen jullie ervoor dat jullie geen ruzie gaan maken?
Keefe: Op dit moment weten we hoe we elkaar boos moeten maken en begrijpen we elkaar.
Schroeter: En we weten wanneer er ruimte is om te vechten.

Jullie deden onlangs een cover van The Beatles. Is dat een invloed ?
Keefe: We zijn allemaal opgegroeid met The Beatles via onze ouders. Bij mij kwam dat vooral van mijn vader.

Waar luisteren jullie zelf naar?
Keefe: Ken je Deerhunter? Hun laatste plaat is echt mijn favoriete album van het moment.

Ze treden hier op in April.
Keefe: In de grote zaal? Je moet zeker gaan. Maar we luisteren evengoed naar Britney Spears of Kanye West.
Schroeter: We houden gewoon van popmuziek.
Keefe: Uiteindelijk maakt het niet uit hoe een song gearrangeerd is; het is de song zelf die telt.

Beschouwen jullie jezelf als een deel van de L.A.-scene?
Keefe: Zeker. Het is heel moeilijk om jezelf te onderscheiden van de andere bands daar.
Schroeter: Vooral in onze buurt. Daar is iedereen muzikant.
Keefe: Voor Joe en mij is dit de derde band waar we in zitten. De andere twee waren ook goed, maar zijn obscuur gebleven. Het is moeilijk om de bal aan het rollen te krijgen daar, maar eens het gebeurt voelt het nog zo goed aan. Nu hebben we vrienden, die effectief ook iets beginnen te betekenen in de muziekwereld. Ken je Group Love? Dat zijn vrienden van ons waar je zeker nog van zult horen.
Schroeter: Er is ook wel een L.A.-scene waar we helemaal niet toe behoren. Er zijn bands die lokaal veel volk trekken. Dat doen wij niet.
Keefe: Ook al schijnt niemand ooit naar hun platen te luisteren.
Schroeter: Dan zie je overal affiches van een groep die plots in grotere zalen lijken te spelen en uit het niets lijken op te duiken. Maar dat wij hen niet kennen komt misschien ook door het feit dat we het te druk hebben.

Hebben jullie nog een gewone job naast Family Of The Year?
Schroeter: Ik werk in een restaurant
Keefe: Ik heb een deeltijdse job in de bouw. Joe doet ook af en toe iets. We werken zoveel als we moeten om de huur te betalen.
Schroeter: Dat is waarschijnlijk waarom we zo weinig ruzie maken. We weten dat we op elkaar aangewezen zijn om in hetzelfde huis te kunnen blijven wonen.
Keefe: Je kunt geen gewone job hebben als je om de haverklap naar Europa trekt voor een week of drie. Dat aanvaardt niemand, dus je moet het doen met wat je krijgt.

Laatste vraag. Waar komt de titel Psyche Or Like Scope vandaan?
Schroeter: Joe speelde de song en vroeg aan ons hoe zouden we dit noemen. En wij zeiden: "Psyche misschien? Or like, scope?" En dat is dus de titel geworden.

Wat is scope?
Schroeter: Een merk van mondspoelmiddel.
Keefe: Maar het betekent ook iets uitchecken.
Schroeter: Ik veronderstel dat ik toevallig een flesje zag staan en daarom dat woord liet vallen.

Dat is mijn favoriete song
Schroeter: We zullen het zeker spelen vanavond.