Eriksson Delcroix - De plaat niet filosofischer opvatten dan ze is

Bjorn Eriksson maakte naam en faam als de man achter de soundtrack van 'The Broken Circle Breakdown' terwijl Nathalie Delcroix al jaren één van de drie engelenstemmen is van Laïs. Voeg die twee toptalenten samen en je krijgt Eriksson Delcroix, een straffe combinatie die nu ook een dito tweede plaat uit heeft : 'Heart out of its Mind'. Bjorn en Nathalie bevestigen op die manier dat zij het leukste bluegrass-/countrykoppel van het land zijn. Laat je overweldigen door de bluegrasssfeer, maar let op: hier en daar zitten er zeker wat verrassingen tussen.

Jullie hebben een nieuwe plaat uit. Hoe anders is die dan jullie debuut?
Bjorn Eriksson: Ik wou een plaat maken die meer aanleunt bij de manier waarop we live klinken. De plaat heeft  meer een live gevoel. De vorige was meer gewoon Nathalie en ik. We hebben de plaat vooral met ons tweeën opgenomen. Nu hadden we meer een bandgevoel. Ik ben begonnen met een demo-achtige blauwdruk te maken; een soort schets alleen in de studio. Anderhalve maand heb ik dat gedaan en daarna zijn we met zijn allen de liedjes verder gaan uitwerken. De sfeer werd vooraf bepaald door mij en daarna kwamen er ideeën van de anderen bij. Zo krijg je één grote overdub-sessie. Knutselen tot we tevreden waren. Niet alles lag dus vast toen we de studio indoken. Het was meestal wel duidelijk waar we met het nummer naartoe wilden, maar soms was er ook ruimte voor een onverwachte wending. De muzikanten kleurden die daarna voornamelijk in.

De plaat lijkt me ook wat donker van aard. Is dat ook jouw perceptie?
Ik denk het wel. De plaat is zo gegroeid, zonder dat we dat expliciet wilden. Het is geen bewust proces geweest, ik wou misschien gewoon het filmische meer aan bod laten komen. Ik heb me bij deze plaat hierin verder laten gaan; het is natuurlijk gegroeid. Het is gewoon wat ik voelde en de tijd waarin we zaten. Er is niet over nagedacht, het is allemaal impulsief gebeurd. Bij de opnames van de vorige plaat leefden we op een roze wolk, terwijl het laatste jaar totaal anders was. Er zijn enkele zaken gebeurd, die zich vertaald hebben in de muziek. Als je achteraf het resultaat hoort, besef je dat het allemaal wat donkerder is.

Puzzelen met woorden

Zit er ook tekstueel een soort rode draad in jullie nummers?
Ik denk niet dat er een lijn zit in de teksten. Afgelopen jaar zijn we wel een goede vriend verloren. Veel van de liedjes gaan dan ook over de dood en vergankelijkheid. Dat soort songs zijn op zich niet zo moeilijk om te maken, omdat ze zich spontaan aandienen. Alles begint met de muziek; daarna komen de woorden waarmee gepuzzeld wordt. Het zijn allemaal dingen die heel menselijk zijn. Je moet de plaat niet filosofischer opvatten dan ze is. Het is gewoon een ventileren van emoties; in dit geval pijn.

Je bent vooral muzikant. Is het daarom ook dat jullie liedjes ontstaan vanuit een melodie en pas nadien een tekst krijgen?
In de periode van het creëren heb ik gewoon mijn gitaar vast en begin ik vanuit enkele akkoorden, die ik opneem. Zo heb ik voor mezelf een soort sfeer, een muzikaal tapijtje, dat me inspireert, om daarna de tekst te schrijven. Dat is voor mij de makkelijkste manier van werken. Het geheel moet natuurlijk wel kloppen. Het is niet zo dat ik de tekst er nadien snel bijlap of zo. Ook instrumentale muziek zoals filmmuziek maak ik graag. Pas daarna zie ik tekstueel wat ik eventueel wil vertellen. Ik laat me leiden door woorden, die gewoon bij de sfeer van de muziek passen. Het moet niet altijd superduidelijk zijn voor het publiek. Traditionele teksten uit de volksmuziek kunnen me daarbij ook inspireren.

Geen bijkomende jobkes

De eerste plaat zorgde voor de doorbraak. Wat is de ambitie bij jullie tweede album?
We willen gewoon muziek blijven maken en blijven optreden met dezelfde ploeg. Dat zou fantastisch zijn. We hebben een mooi beroep, maar het is niet evident om dat zomaar elke dag te kunnen verderzetten in deze tijden. We zijn blij dat er we er geen andere jobkes moeten bij nemen. Op het moment lukt het en we hopen dat het zo mag blijven. Muziek maken is en blijft zo leuk!

Jullie spelen ook enkele keren in Nederland. Durven jullie verder denken dan Vlaanderen?
We hebben mensen, die ons boeken in Nederland, maar dat moet nog groeien. We willen echt wel voet aan wal krijgen bij onze noorderburen. In Frankrijk deden we ook onlangs een tour. Dat zijn dan investeringen die je doet. In Nederland is dat zeker nog te overzien. Daar komt de cd ook uit en hebben we een platenfirma. Frankrijk is een andere zaak omdat dat zo’n groot land is. Het is ook geen goedkope grap. In het begin kost het je meer dan dat het je opbrengt. De vraag is dan: "Wil je dat wel doen?" Mochten we er een grote hit scoren, is dat een andere zaak. Nu moeten we van nul beginnen.

Jij raakte bekend door je werk en composities voor The Broken Circle Breakdown Band, Nathalie is al jaren bij Laïs actief. Zijn die engagementen eerder een zegen dan een vloek voor jullie gemeenschappelijk project?
Zeker geen vloek! Het heeft voor ons echt wel deuren geopend. Veel mensen leerden het bluegrass-genre kennen en sommigen komen naar onze concerten omdat ze mijn naam op de affiche zien staan (lacht). En dat geldt ook voor Nathalie. Er zijn nogal wat Laïs-fans die komen kijken. Beide projecten zijn dus zeker een hulp geweest bij de groei van dit initiatief. We spelen in onze set trouwens ook wat traditionele bluegrass-dingen tussen de eigen songs. Ik heb het dus nooit als een nadeel gezien. We hebben ook nooit mensen, die met bepaalde verwachtingen kwamen, ontgoocheld.

Wegwerpcamera

De groepsnaam bekt niet zo spontaan. Nooit een andere naam overwogen?
Dat is destijds zo beslist en dat blijft zo. Een naam veranderen is niet evident. Je bouwt iets op en dat raakt dan ingeburgerd. Ik zou trouwens niet weten waarom we die zouden moeten veranderen.

Klopt het dat veel vrienden en familieleden de entourage vormen van Eriksson Delcroix?
Inderdaad. We zijn met zevenen. Mijn vader speelt banjo en voor de rest worden we omringd door mensen die ik al vijfentwintig jaar ken. Het is een hechte band geworden. ’t Is super om op de baan te zijn met zijn allen samen. Veel mensen speelden vroeger in mijn vorige bands. De nieuwe groep is een soort samensmelting daarvan.

Je bent ook bekend als designer van platenhoezen. Het kan niet anders of je hebt de hoes voor jullie nieuwe plaat zelf ontworpen.
Klopt! Ik was heel hard met de muziek bezig en er was een deadline, dus bleef er niet zo veel tijd over voor de hoes. Bij toeval vond mijn dochter een wegwerpcamera in een schuif. Iets wat daar al jaren lag. Daarop stonden foto’s die we nog nooit hadden ontwikkeld en die bleken heel mooi te zijn. Zo viel er uiteindelijk toch nog iets uit de bus. Zo is het artwork voor deze plaat ontstaan. Je ziet een strand met twee mensen op een paard en op de ommezijde een foto van Nathalie op datzelfde strand.

Jullie hebben drie kinderen waaronder ook een dochtertje van vier. Hoe moeilijk is het om het muzikantenbestaan te combineren met het ouderschap?
Ik heb een dochter van eenentwintig, Nathalie een dochter van zeventien en samen hebben we nog een zoontje van vier. Die twee oudsten trekken hun plan, maar voor de kleinste is het niet evident, als we aan het toeren zijn. Er zijn de concerten en de promo-dingen. Qua opvang zorgt dat best voor veel stress. Alles moet goed op voorhand gepland worden. Gelukkig hebben we goede grootouders, die blij zijn dat hun kleindochter op bezoek komt, maar het is niet gemakkelijk. De jongste is trouwens ook muzikaal geïnspireerd. Ik heb haar onlangs een gitaartje gegeven en zij is toch al vlijtig aan het oefenen. Zij vindt het leuk om het vast te nemen, maar ik laat haar vrij. We zien wel of het iets wordt.