Equal Idiots - Wij zijn gewoon twee beste vrienden

Bijna vier jaar na de overwinning in 'De Nieuwe Lichting' en de finaleplaats in 'Humo’s Rock Rally' en drie jaar na de debuutplaat is het tijd voor een wederopstanding van de twee Kempenzonen. Dan hebben we het over de jongsters van Equal Idiots, die de tijd vonden in een drukke agenda om het met ons te hebben over wat het volgende succesverhaal moet worden: 'Adolescence Blues Community'. En dan vallen wij al eens graag met de deur in huis.

Het album klinkt persoonlijker dan het debuut. Was daar een specifieke reden voor?

Thibault Christiaensen: De context van de twee albums verschilt. Na het winnen van 'De Nieuwe Lichting' zijn we veel beginnen spelen. Tot onze entourage adviseerde dat, als we wilden blijven verder spelen, dit het uitgelezen moment was om aan een debuut te beginnen. Toen hebben we besloten alle nummers die we hadden, op te nemen, hetgeen betekent dat we al even op die nummers aan het kauwen waren.

Vervolgens hebben we drie jaar gewoon concerten gespeeld met dat debuut. Daarna hebben we gas teruggenomen om aan nieuwe nummers te beginnen, hetgeen maakt dat we terug vanaf nul moesten beginnen. Omdat Ik en Pieter (Bruurs, drums, nvdr) net dan afgestudeerd waren, alleen gingen wonen en ook een job zochten buiten het muziek maken, werd dit automatisch de inspiratiebron voor de nieuwe nummers. Het klinkt misschien zwaar voor Equal Idiots, maar net daarom hebben we ervoor gezorgd dat de muziek hetzelfde is gebleven.

Was het jullie doel om leeftijdsgenoten aan te spreken in dezelfde situatie?

Thibault: Wij zouden het heel leuk vinden, moest dat het geval zijn. En we denken ook dat het zeker een periode is, die in ieders leven iets betekent of betekend heeft. Wij zijn nu beiden op hetzelfde moment in die periode beland, maar ik denk ook wel dat, als ik onze leeftijdsgenoten bezig hoor, dat het een heel herkenbaar onderwerp is. We vermoeden ook dat mensen zich een beetje kunnen terugvinden in de muziek. En dan zijn wij blij, als mensen zeggen dat ze het gevoel herkennen. Want dat betekent dat we een goed onderwerp hebben gekozen voor deze plaat.

Dat terug van nul starten voor deze plaat, maakte dat het moeilijker?

Pieter Bruurs: We hebben bij deze plaat helemaal anders gewerkt. We zijn bij dezelfde producer gebleven, Thomas Valkiers, maar dit keer vanaf het eerste moment. Dat hield in dat vanaf het moment dat wij met basisnummers naar hem kwamen, we daar direct samen aan gewerkt hebben. Dus we hebben eigenlijk kort op de bal gespeeld. De moeilijkheid bij de tweede plaat zat hem in het feit dat iedereen ons vertelde dat dit een plaat was waarmee we moesten bevestigen. In het begin voelden we die stress wel een beetje, maar toen alles vlot verliep bij het maken van de nummers, viel dat wel weg. Toen hadden we echt het gevoel dat we aan het album bezig waren dat we zelf wilden maken en waar we achter stonden. Zeker met de hulp van het derde bandlid achter de schermen - Thomas dus - verliep alles heel aangenaam en voelde het gewoon aan als drie vrienden onder elkaar.

Thibault: Het verschil met het debuut zat hem ook vooral in het feit dat we toen zolang muziek hadden gemaakt onder ons twee dat de concrete ideeën al klaar lagen. Die hebben we dan opgenomen met de hulp van Thomas. Maar bij de nieuwe plaat hebben we het efficiënt aangepakt en zijn we direct naar Thomas gegaan met die ideeën, ook al hebben we eigenlijk veel tijd gehad om de plaat af te werken.

Voor Adolescence Blues gebruikten jullie het kinderkoor van Hoogstraten. Reflecteert dit jullie roots of was er een andere reden?

Thibault: Dat kinderkoor wilden we sowieso verwerken in de song. Het was het eerste nummer op de plaat dat af was en de albumtitel verwijst er niet toevallig naar. Het refrein heeft een dergelijke sarcastische ondertoon, omdat men vaak denkt dat het jongeren niets kan schelen, terwijl ze ergens wel wakker liggen van hun verantwoordelijkheden. Daarom dat we het een leuk idee vonden om een kinderkoor te laten meezingen. Het zijn twee uitersten, aangezien een kind meestal toch zorgeloos leeft.

Het toeval wilden wel dat Hoogstraten een kinderkoor heeft dat toevallig ook nog eens mee opgericht is door Pieters grootvader en dat hij er zelf ook heeft in gezongen. Voor ons was de cirkel rond, als het kinderkoor de plaat kon afsluiten.

In Time zing je een duet met Sarah Pepels van Portland, nog een winnaar van 'De Nieuwe Lichting'. 

Thibault: Er hing een Velvet Underground-vibe rond dat nummer en dan moest ik al snel denken aan Nico, toch een belangrijke factor in die samenwerking. Zo voelde ik aan dat er een vrouwenstem bij paste en stelden we ons gewoon de vraag wie daarvoor in aanmerking zou komen. Sarah waren we al vaak tegen het lijf gelopen bij optredens, mede door 'De Nieuwe Lichting' natuurlijk.

Dankzij die wedstrijd hebben wij wel heel wat mensen leren kennen en het belang ervan is bijna niet te onderschatten. Ook door in de finale van 'Humo’s Rock Rally' te zitten, hebben we op korte tijd heel wat publiciteit gekregen. De line-up van de meeste zomerfestivals bestaat toch voornamelijk uit namen, die uit 'De Nieuwe Lichting' komen. Als je dus zoiets wint, mag je toch wel “je beide pollekes kussen”.

Jullie noemden het belletje van gezelschapspel 'Halli Galli' het vreemdste instrument op deze plaat.

Pieter: Het belletje is om één of andere reden in de studio gesukkeld en wonder boven wonder was dat in dezelfde toonaard als het nummer.

Thibault: En Dogs, waar het belletje bij hoort, is eigenlijk een speciaal nummer. De hond van de buren zingt namelijk mee, we hebben er een breekmes in gebruikt en dan het belletje. Dus we wilden daarvan het nummer met de meest gekke dingen in maken. Maar er zijn wel meer zaken op de plaat die er heel toevallig bij gekomen zijn: de kokosnoten in het cowboynummer (Cowboy Mambo’s Desert Dream, nvdr), in Knife & Gun hoor je houten planken tegen elkaar slaan in een loods,...

Pieter: ...en dan nog een auto die passeert en de vogeltjes die fluiten.

Thibault: Die zaken hebben ook wel bijgedragen aan de sfeer van de plaat. De vogeltjes hebben we gebruikt zodat, als de mensen in de winter de plaat zouden kopen en dan beluisteren, ze toch het gevoel zouden hebben dat het al lente is.

Pieter: We zijn er eigenlijk in de studio op gekomen. Dat is namelijk een groot fruitmagazijn en de studioruimte zelf is een frigo. We waren in de grote hal naast die frigo aan het opnemen om een bepaald effect te creëren, toen er plots op het juiste moment een auto voorbijreed en we die vogeltjes hoorden. Toen hebben we gewoon de microfoon nog langer laten opnemen. Want in verhouding klopte alles.

Thibault: De plaat werd ook opgenomen tijdens de warmste dagen van het jaar en die extra geluidjes representeren goed hoe het was om op dat moment die plaat op te nemen. We bleven ook in de studio slapen en Comfortable Home gaat over de tijd die we daar hebben doorgebracht. Dan voel je je bijna verplicht om die extra details toe te voegen aan het nummer.

Hoelang hebben jullie dan in de studio doorgebracht?

Thibault: Dat was verspreid over verschillende periodes. In december 2018 hebben we ons beziggehouden met het maken van demo’s. In maart en april hebben we ons gefocust op Run en 16, de twee singles van de plaat en de rest hebben we in de zomer verspreid over twee weken. Best wel een lange periode als je er zo over nadenkt...

Waarom hebben jullie net Run en 16 als singles gekozen?

Thibault: Vooral omdat we dachten dat het twee goede singles zouden zijn. Daarom hebben we die eerst uitgewerkt en konden we een keuze maken tussen de twee. Want toen we op Pukkelpop moesten spelen, vonden we wel dat we al een single moesten kiezen. Uiteindelijk is dat Run geworden, omdat we dat het beste nummer vonden. Toen we 16 een aantal maanden geleden uitbrachten, konden we uit heel de plaat kiezen, maar die song bleef toch de beste om de plaat opnieuw aan te kondigen.

Thibault, jij werkt ook nog eens aan 'Rock 'N’ Roll Highschool' en je was ook redacteur voor '1 Jaar Gratis'. Hoe combineer je dat allemaal?

Thibault: Ik heb geluk gehad dat ik Studio Brussel en mijn redactiewerk voor televisie mijn job mag noemen, net zoals Pieter interieurvormgever is naast Equal Idiots. Wij willen vooral allebei een job hebben, zodat je toch iets achter de hand hebt. Vooral financieel gezien is dat gemakkelijk voor ons, want van muziek kan je helaas niet leven. Dan mogen wij van geluk spreken dat dat dingen zijn die wij allebei heel graag doen. Het zorgt er ook voor dat ik het vorig jaar heel druk heb gehad en bijna zes dagen op zeven heb moeten werken. Maar we zijn beiden zelfstandig en soms hoort dat erbij.

Kijken jullie ernaar uit om op 20 februari terug in de AB te staan?

Pieter: Absoluut! Die plaat is ondertussen al een half jaar af en je wilt ze toch wel stilaan aan het grote publiek voorstellen. We zijn heel blij dat we dat in de AB mogen doen. We zijn er ook heel hard naartoe aan het werken.

Thibault: Het is ook heel cool dat we dat mogen doen in deze zaal. Dat is gewoon een bangelijke zaal, waar we dan ook al in de Club en de Box hebben mogen spelen. Nu kregen we plots te horen dat we in de Main Hall staan. Dat is toch een hele eer. We hebben daar de finale van 'De Nieuwe Lichting' meegemaakt, de finale van 'Humo’s Rock Rally' en het voorprogramma gedaan van The Van Jets en The Sore Losers. Als we het zo opsommen, gaan we er nu voor de zevende keer spelen. Toch wel heel speciaal voor twee Kempenzonen, die nooit muzikaal geschoold geweest zijn.

Nog één vraagje: zijn er ooit plannen geweest om de band uit te breiden?

Samen: Plannen zijn er nooit echt geweest.

Thibault: We hebben wel ooit twee repetities gehad met een bassist, maar toen werden we met ons tweeën geselecteerd voor die wedstrijden en besloten we dat dan ook zo te doen.

Pieter: Wij zijn ook gewoon twee beste vrienden die elkaar goed aanvoelen. Zeker op het podium. Dat is wat ons tot Equal Idiots maakt.

Thibault: De band is gewoon wij twee. En ik denk niet dat er snel iemand zal bij passen. Muzikaal waarschijnlijk wel, maar niemand zal echt zo goed in die vriendschap passen, behalve misschien Thomas Valkiers. Dat is dan ook de reden waarom hij onze producer is.