Douglas Firs - Steek me niet in een hokje

Gertjan Van Hellemont beweegt al jaren op de achtergrond door de Belgische muziekscene. Sinds eind 2012 treed hij echter uitdrukkelijk op het voorplan met Douglas Firs en meer bepaald met hun debuutplaat ‘Shimmer & Glow’. Hij wist de aandacht van Radio 1 en Studio Brussel te trekken met prachtsingles als Shimmer & Glow en Pretty Legs And Things To Do. We schoven met Gertjan aan tafel in muziekclub N9 enkele uren voor hun eerste full band optreden van de clubtour. We hadden het ondermeer over dansen op 5ive, zijn vele functies als muzikant, badmintonnen met Marc Didden, zijn keuze voor Gent en het ontstaan van zijn muziek.

Vanavond is het jullie eerst optreden van deze clubtour. Weet je nog wat jouw eerste optreden ooit was? 
toen ik in het vijfde leerjaar zat, heb ik op het schoolfeest Tears In Heaven van Eric Clapton gespeeld. Ik zong toen en begeleidde mezelf ook al op gitaar. Ik was toen wellicht behoorlijk zenuwachtig. De vriendjes van mijn klas gingen een dansje doen op 5ive, maar ik vond dat stom. Vandaar dat ik van de meester zelf iets mocht doen.

Heb je tegenwoordig nog last van zenuwen?
Dat valt eigenlijk heel goed mee. Ik ben redelijk geconcentreerd met het muziekspelen zelf bezig. Genoeg alvast om daar minder last van te hebben.

Hoe zou je je schitterende debuutplaat ‘Shimmer & Glow’ zelf omschrijven?
Gewoon elf van mijn liedjes op cd gezet. Denk ik.

Zie je Douglas Firs eerder als een soloproject of is het een groepsproject?
Het is wel een soloproject want het zijn mijn nummers. Ik heb wel het geluk dat ik goede muzikanten vond. Als ze iets spelen, klinkt dat meestal gewoon mooi of goed. Als we als groep staan te spelen dan voelt het ook direct als een groep, omdat we graag samenspelen, maar... het zijn en blijven wel mijn liedjes.

Er zit behoorlijk wat variatie in de plaat, van rustige ballads (Shimmer & Glow) over blues (Dirty Dog) tot echte rock (I Don’t Think You’re Good To Have Around). Denk je in de toekomst een plaat in één genre op te nemen of houd je van die afwisseling?

Eigenlijk wil ik blijven combineren. Ik heb graag afwisseling. Ik vind het een beetje vervelend dat iedereen direct in hokjes moet ingedeeld worden. Nu, iedereen doet wat hij wil. Dat mag uiteraard, maar ik vind dat voor mij net tof om die afwisseling te hebben. Een hard nummer wordt hard, omdat het naast zachte nummers staat en een triestig nummer klinkt triestig omdat het na een vrolijk nummer komt.

Schrijf je nummers volgens een vast stramien?
Ik start meestal met muziek. Ik schrijf iets op gitaar of piano en als ik het de moeite vind om er een nummer rond te maken dan zet ik er tekst op. Ik heb ook steeds een notitieboekje in de buurt om tekstuele ideeën in op te schrijven. Ik kan ook vanuit de tekst beginnen, maar dat is nog niet te vaak gebeurd. Tegelijkertijd muziek én teksten is wel goed als het echt vanuit een gevoel komt, maar dat gebeurt zelden.

Je teksten zijn vaak redelijk donker. Is alles uit het leven gegrepen of dik je de zaken soms wat aan?
(denkt even na) Ik denk wel dat de nummers op ‘Shimmer & Glow’ redelijk veel over mij gaan. Ja eigenlijk wel. Meestal wel.

Een tekstregel valt enorm op. In het nummer Shimmer & Glow zing je over Charlie: “In a very precious moment of melancholy Charlie does the best he can to eat his broccoli.” Vanwaar komt deze tekstregel? Het klinkt in eerst instantie alleszins enorm grappig.
Ik vind het amusant dat iedereen die specifieke tekstregel als grappig bestempeld, terwijl ik die zin eigenlijk eerder zou bestempelen als extreem triestig. Voor mij completeert hij het beeld van een kleine jongen die niks met de wereld rondom zich te maken heeft, maar die flink zijn best doet om zijn groentjes op te eten. Ik vond dat een heel droevig beeld.

Welke zijn je grootste muzikale invloeden?
Elvis en iedereen die mooie muziek maakt of mooie boeken schrijft of mooie films maakt.

Ik hoeverre ben je beïnvloed door je negen jaar oudere broer Sem in je muzikale richting?
In bepaalde mate. Hij maakte vroeger compilatiecassetjes voor mij als kind en was er verantwoordelijk voor dat ik op de leeftijd van elf jaar 5ive al slecht kon vinden. Voor de rest niet eigenlijk.

Heb je ook helden in een totaal andere richting dan de muzieksector? Waarom?
Ik was wel wat fan van Zooey Deschanel (actrice in Weeds o.a.), maar ik begin er aan te twijfelen. Ik denk dat het geen toffe is. Sem denkt van wel, maar ik weet het niet zo goed meer. Maar eigenlijk zingt ze ook, dus dat is misschien geen goed voorbeeld. Andere helden heb ik niet echt. Meester Dirk van het vijfde was wel een coole gast. Maar heldendom of idolatrie is ook zo iets vreemd toch. Ik kan wel zwaar onder de indruk raken van alles, maar ik denk dat ik niet snel met iets ga dwepen. Tenzij met Bob Dylan of The Band of zo, maar het zijn er weinig denk ik.

Je hebt met heel wat mensen samengewerkt op ‘Shimmer & Glow’. Met wie zou je graag samenwerken voor je volgende album? Waarom?
Jack White misschien. Het lijkt me wel cool om in zijn studio een computerloze plaat te maken. Gewoon de band laten lopen en met een hoop topmuzikanten samen spelen. Topmuzikanten zijn voor mij trouwens geen virtuozen, maar eerder mensen die de dingen mooi muzikaal aanvoelen. Ik denk dat Jack White dat wel begrijpt dat het onder andere om sfeer draait en zo van die dingen.

Op Glimps speelde je een gestripte versie van Feist’s Comfort Me. Zijn er nog zo songs van andere artiesten waar je graag eens je eigen ding mee zou willen doen?
Ik heb vandaag nog Never Tear Us Apart van INXS gehoord en dat is wel een mooi nummer om eens onder handen te nemen. Nu, er zijn echt miljoenen mooie nummers gemaakt. Er is een song van Hank Williams, iets met “Home” dat ik ook nog graag eens wil spelen (Van Hellemont bedoelt wellicht Beautiful Home of I Won’t Be Home No More, n.v.d.r.).

Naast Douglas Firs ben je nog gitarist bij The Bony King Of Nowhere en producer van Love Like Birds. Heb je al die dingen nodig om je creativiteit volledig kwijt te kunnen?
Nee dat is niet nodig, maar het is gewoon leuk. Bram van The Bony King Of Nowhere is zo wat op dezelfde manier met muziek bezig als ik. Ik probeer net als hij gewoon mooie nummers te schrijven en die dan te spelen. Ik vind dat tof om daar zo eenvoudig over te denken. Het is iets anders om doen dan het ten dienste staan van. De afwisseling maakt het net zo tof.

Hoe zou je die drie ordenen volgens belangrijkheid en wat zou je doen als op termijn blijkt dat alles niet meer te combineren valt?
Het is logisch dat de nummers die je zelf schrijft op de eerste plaats komen. Die liggen je nauwst aan het hart. Ik zou het wel jammer vinden om andere zaken niet te kunnen doen. Gelukkig hoeft dat ook niet. Mocht de kans bestaan om enkel voor Douglas Firs te gaan zou ik die kans uiteraard wel grijpen, zo lang het allemaal leuk blijft.

Marc Didden schreef een lovende tekst over je die op je facebook- en vi.be-pagina staat. Wat vind je zelf van die tekst?
Ik vind dat uiteraard een goede tekst. Marc Didden weet natuurlijk wel wat hij doet en schrijft zeer goed. Hij geeft me daar een aantal complimenten en dat is wel tof. Maar wat hij nu weer allemaal precies schrijft weet ik niet uit het hoofd. Die tekst dateert nog uit onze badmintonperiode.

De badmintonperiode? Marc Didden?
Dat is een verhaal dat niet waar is uiteraard, maar ik vertelde dat ooit eens in ‘De Zevende Dag’ en sindsdien blijft dat meegaan. Ik bespaar je de details. Laat ons het erop houden dat ik blij was met die tekst.

Je bent verhuisd naar Gent. Wat trekt je zo aan in Gent?
Ik heb er gestudeerd en zo ben ik van de stad gaan houden. Het is een stad, maar ook een dorp. We hebben bijvoorbeeld een buurtfeest en dan lijkt dat zo een dorpsfeest eigenlijk. Het is ook handig: The Bony King Of Nowhere repeteert daar, wij repeteren daar, iedereen woont daar, mijn vrienden wonen daar. In een stad wonen is wel tof. Je kan elke avond wel ergens terecht als je zin hebt om iets te doen zonder dat je je ver hoeft te verplaatsen. Wil je naar een concert ga je naar een concert. Wil je naar de film ga je naar de film. We hebben ook een garage. Dat is super gemakkelijk, maar dat kan in een dorp ook natuurlijk. De kans is eigenlijk groter dat je in een dorp een garage hebt. Maar toch, ik ben blij met mijn garage.

De videoclip van je nieuwe single Pretty Legs And Things To Do is opgenomen in de prachtige boekentoren. Was dat makkelijk om daar toestemming voor te krijgen?
Dat is eigenlijk een beetje een droomscenario geweest. Normaal gezien zou je zoiets maanden op voorhand beginnen plannen en dan loopt alles mis. Meestal vind ik een videoclip maar stom. Ik wou liever gewoon een liveversie. Ik heb dat dan aan Victor Van Rossem, die ook gefilmd heeft terwijl we in de studio zaten, gevraagd en die dacht om het in de Boekentoren te proberen. Ik denk dat hij de secretaresse heeft versierd, want normaal mag dat niet zomaar. Dat was nu echter meteen geregeld in ruil voor een cd. De dag voordien hebben we dan wat vrienden gebeld of ze wilden meezingen. Het was een toffe ervaring alvast en het is allemaal goed afgelopen en goed uitgedraaid.