De Kreuners - Het eerstvolgende concert zal een raket zijn

Het eerstvolgende concert zal een raket zijn

Dertig jaar geleden brachten De Kreuners ‘Hier En Nu’ uit op vinyl, cassette en cd. Het album met megahit Ik Wil Je was goed voor vierdubbel platina met meer dan honderdduizend verkochte exemplaren. Voor de dertigste verjaardag van de plaat, brengen De Kreuners een remaster uit met de toepasselijke titel ‘Nu En Hier’. Hiervoor werden vier extra live tracks toegevoegd en werd de plaat in een nieuw jasje gestoken. Jan Van Eycken en Walter Grootaers blikken met veel nostalgie terug.

Vanwaar het idee om ‘Hier En Nu’ nog eens uit te brengen?

Walter Grootaers: Het is dertig jaar geleden dat we de plaat maakten en we gingen er ook een tournee aan vastknopen, maar die is helaas in het water gevallen door corona. De plaat kwam destijds uit in de maand april en dat was ook het moment dat we in ons achterhoofd hadden voor dit jaar. Maar door de gekende reden moesten we alles utstellen. Je moet zoiets niet doen eenendertig jaar na de feiten en dus was 2021 geen optie. Vandaar dat we de release losgekoppeld hebben van de tour. De plaat komt nu uit op cd en vinyl. Het is een dubbelalbum geworden, waaraan ook vier extra livetracks werden toegevoegd.

Wat maakt ‘Hier En Nu’ zo iconisch?

Jan Van Eycken: ‘Hier En Nu’ is een heel belangrijke plaat voor ons. Daarvoor zaten we net in een stille periode, maar plots laaide de creatieve vibe op en maakten we de cd. Achteraf bleken daar zes hits op te staan en was de tweede golf van De Kreuners ingezet. De dertigjarige verjaardag van de plaat konden we daarom zeker niet zomaar voorbij laten gaan.

Zou de plaat er anders uit gezien hebben zonder Ik Wil Je?

Walter: Dat kan je natuurlijk nooit weten, maar er staan nog een aantal klassiekers op de plaat zoals Nu Of Nooit’ en Zo Jong. Die nummers hadden voldoende potentie om op zichzelf ook grote hits te worden. Chris Lomme kwam eigenlijk uit voor ‘Hier En Nu’, in een soort interbellum voor De Kreuners. Die song was in 1989 al een grote hit.

Hoe is Ik Wil Je ooit ontstaan?

Walter: Dat is een heel proces geworden. De basis, de riff, kwam van Jan, en daarna ben ik gaan zoeken wat ik daarmee kon aanvangen. Op een repetitie kwam Berre af met een lijn af die uiteindelijk de "nanana" geworden is in het liedje. Ik ben op zoek gegaan naar een tweede stem. Ik vond ook dat er zo’n soort slogan moest inzitten. En zo is alles begonnen.

Jullie hebben dat nummer ondertussen al miljoenen keren gespeeld. Is dat een song die nog altijd fris blijft voor jullie?

Walter: Het blijft een fantastisch en plezant nummer om te spelen, omdat er veel lijnen in zitten. De gitaar en de bas gaan elk hun gang en er zitten veel zangbewegingen op het einde in, wat het nummer fantastisch maakt om te zingen.

Jan: Ik speel Ik Wil Je nog altijd met volle goesting, omdat het zo’n speciaal nummer is, ook al speelden we dat al zoveel keren.

Hoe lang moet je schaven vooraleer zo’n tekst goed zit?

Walter: Het is altijd zoeken en uitproberen. Het moet vooral goed klinken en matchen met de muziek en de instrumenten. Zoiets is niet evident in het Nederlands. En op een bepaald moment lukt het dan toch wel. Het is heel plezant, als je na een paar weken voelt dat het goed zit. Ik heb het refrein op een bepaalde repetitie gezongen en iedereen van de band was onmiddellijk enthousiast.

Jan: Het refrein klinkt op het eerste gezicht minimalistisch, maar de herhaling van dat stuk uit de song bleek achteraf toch een heel sterke troef.

Hoe autobiografisch is Verliefd Op Chris Lomme?

Walter: Het is voor een stuk autobiografisch, maar vooral toch geromantiseerd. Ik ben echt geboren in Duitsland en het was handig dat ik dat feit kon verwerken in de tekst. In 1962 zonden ze de reeks ‘Schipper Naast Mathilde’ nog eens opnieuw uit. En toen we met het gezin vanuit Duitsland op weekend in Lier kwamen bij de familie, bekeken we de reeks op de televisie van de buur van mijn grootouders. We zaten toen op stoeltjes op straat. Ik was toen acht of negen jaar. Toen maakte Chris niet zo’n grote indruk op mij als kind, maar als twintiger had ik wel heel veel bewondering voor haar als actrice. Ik vond die combinatie perfect en zo is die adoratie in het lied geslopen.

Jan: Chris is tot op vandaag een fantastische actrice en een klassedame. Het nummer is eigenlijk een grote ode aan haar, waarbij we het romantische gedeelte gebruiken om haar te eren. Chris zelf was heel gevleid. Ze is een paar keer komen kijken naar Kreuners-concerten en we hebben haar ook enkele keren ontmoet. Het is een heel plezante, mooie en sterke vrouw.

Hoe hard missen jullie het podium in volle corona-crisis?

Jan: Heel erg natuurlijk, maar het is vooral dramatisch voor de hele sector: klank- en lichtmannen, podiumbouwers, roadies, … We gingen normaal drieëndertig festivals spelen en die zijn allemaal weggevallen. De meeste hebben gelukkig bevestigd voor volgend jaar en dus minimaliseren we dat nog wel, maar het gaat vooral om de mensen rondom ons, de losse medewerkers en zelfstandigen.

Walter: Reken maar dat het eerste concert een raket zal zijn. Het zal als een duif zijn die op weduwschap gespeeld heeft (schatert).

Je was zelf ook slachtoffer van het virus, Walter. Hoe gaat het nu met je?

Walter: Heel goed, alleen heb ik nog een klein beetje last van de stem. Die longontsteking heeft erin gehakt. Ik heb dagen en nachten liggen hoesten op intensieve en dat heeft sporen nagelaten. Ik doe er elke dag oefeningen voor en het gaat steeds beter.

Jan: Hij ziet er ook fantastisch uit, vooral met mondmasker (hilariteit alom).

Alle concerten werden geschrapt. Hoe hebben jullie de tijd, die vrijkwam, ingevuld?

Walter: Corona bepaalde voor een groot stuk wat we konden doen. Ik ben na mijn opname op intensieve heel voorzichtig geworden en ben altijd in mijn bubbel gebleven. Ik heb me aan de regels gehouden.

Jan: De repetities zijn toch enigszins anders, omdat we allemaal op veilige afstand van elkaar staan. Toch hebben we ook in die omstandigheden enorm veel plezier. De adem van Axl niet in mijn nek hebben doet me trouwens veel plezier (knipoog).

Foto: Jan Van Hecke

29 augustus 2020
Steven Verhamme