Danko Jones - Wij zijn niet de woordvoerders van Axl Rose

De enige plaats waar deze jongens zich thuis voelen is overal en nergens. Toeren, daar doen ze het voor. Een nieuwe plaat is dan ook een handig excuus om alweer de hort op te gaan. Enige uren voor het Canadese trio een geweldige en grappige show weggaf in Trix, mochten wij praten met frontman Danko Jones zelf en met zijn trouwe luitenant en bassist JC. Zo heet John Calabrese immers voor de fans. Hoewel beide heren duidelijk vermoeid waren, geven ze plichtsbewust antwoord op alle vragen.

Jullie nieuwe album 'Below The Belt' is nu een goed half jaar uit. Zijn jullie er tevreden mee?
Jones: Ja, we zijn er blij mee: in elk land waar het uitgebracht is, lijkt iedereen ervan te houden.

Jullie hebben reeds veel albums met producer Matt Dematteo gemaakt. Zouden jullie het ooit overwegen met een andere producer in zee te gaan of is Dematteo gewoon de geknipte man voor jullie?
Jones: Voor ons vorige album ('Never Too Loud', nvdr) hebben we samengewerkt met Nick Raskulinecz. We hebben drie albums met Matt gedaan, daarna één met Nick en dan opnieuw met Matt. Hij woont immers vlakbij en we zijn vrienden. We weten van elkaar hoe we functioneren. Hij weet ook waar Danko Jones voor staat. Hij heeft ons immers al live bezig gezien. Bovendien is hij een fantastische producer met gouden en platina albums. Hij zou best wat bekender mogen zijn.
Calabrese: Onze relatie met hem wordt ook steeds beter.

Op de albumfoto van 'Below The Belt' zit Jones op een soort troon, met links van hem een schaars geklede, prachtige vrouw en rechts van hem, als ware het een huisdier, een leeuw. Is dit een knipoog naar het album 'Born A Lion' of zit er een diepere symboliek achter de leeuw?
Jones: Het zou een verwijzing kunnen zijn maar dat was niet echt het opzet. Het was een manier om de draak te steken met de foto van "de zwarte man op het feest". We hebben een gelijkaardige stoel gezocht, de vrouw en de leeuw vervingen de speren en de geweren van het origineel. De vrouw is een pornoster en heet Riley Steele, de naam van de leeuw is Major.
Calabrese: Ze hebben heel wat foto's van hem moeten nemen. Ze bleven hem maar stukken eten toewerpen in de studio om hem te doen brullen.

In de video van Full Of Regret luisteren we naar een man aan de toog die in een verhaaltje bijna de volledige backcatalogue van Danko Jones oprakelt. Kijken jullie terug naar waar jullie vandaan komen?
Jones: De regisseur heeft die intro bedacht, daar hadden wij eigenlijk geen aandeel in. Hij wil met de clip een soort ode aan 'The Big Lebowski' brengen. Het enige wat wij gedaan hebben is voor Mike Watt te kiezen om die woorden in te spreken. Hij was bassist bij de legendarische punkbands Minutemen en fIREHOSE en nu speelt hij bij The Stooges. Verder heeft de regisseur ook nog Lemmy, Elijah Wood en Selma Blair gecast voor de clip. Zij speelde onder andere in 'Legally Blonde', 'Hellboy' en 'Cruel Intentions'. Elijah kwam nu ook wel niet uit het niets opduiken bij het maken van de video hoor.
Calabrese: Wij bedenken de inhoud van de video niet, we houden het bij muziek maken. We wisten wel dat Elijah Wood fan was van Danko Jones. Het feit dat de regisseur met hem bevriend is maakte het wel makkelijker om hem in de clip te krijgen.

Jullie hebben onlangs enkele shows samen met Guns N' Roses gedaan in Oost-Europa, Moskou en Sint-Petersburg. Hoe is dat meegevallen?
Jones: We zijn met hen ook in Ierland, Noorwegen, Denemarken, Finland en Canada geweest. Het was geweldig. We mochten hun supportband zijn in tien landen. Axl, de band en hun crew waren heel vriendelijk voor ons. Het is leuk om met Guns N' Roses te toeren: eigenlijk wou ik dat ik momenteel met hen de baan op was.

Dus je beschouwt hen ook echt als band en niet als Axl met sessiemuzikanten?
Jones: Axl bezit de rechten op Guns N' Roses en hij wenst de songs brengen zoals hij dat wil. Dizzy zit nog steeds in de groep, Duff heeft net een show met hen gedaan, Izzy heeft enige jaren geleden met hen opgetreden. Hij heeft nog steeds contact met veel voormalige bandleden, maar het is twintig jaar geleden en Axl bezit de rechten, dus ja...
Calabrese: Ze brengen ook een geweldige show, je ziet hen drie uur lang spelen.
Jones: Wij zijn Axl Rose niet, of zijn woordvoerders. Je zou het hem moeten vragen.

Stel: we zijn twintig jaar verder en Danko Jones zit in een vergelijkbare situatie. Zou jij, Jones, doorgaan met andere muzikanten en niet met diegenen met wie je zo lang bevriend bent geweest?
Calabrese: Laat die royalties maar komen. We zouden miljoenen dollars verdienen!
Jones: Euh, ik weet het niet. Ik ben Axl niet. Hij doet zijn ding en wij het onze. Ik ga die vraag niet beantwoorden want ze is beladen. Jij wil horen wat ik over Axl denk, terwijl dat niets te maken heeft met onze groep.

Deze vraag gaat wel degelijk over jullie: hoeveel van je teksten zijn geïnspireerd door zaken uit jullie leven? Bezit je een Cadillac bijvoorbeeld?
Jones: Nee, ik bezit geen Cadillac maar ik hou wel van het beeld ervan. De teksten zijn volledig gebaseerd op mijn leven: alle ervaringen in de nummers komen daaruit. Indien er geen levenservaringen in die songs zouden zitten, zouden ze betekenisloos zijn. Ik kan deze nummers elke avond zingen omdat ze wel degelijk een betekenis hebben.

Dus wanneer je I Can't Handle Moderation zingt, heb je het dan over drank, drugs of vrouwen?
Jones: (droog) Het verwijst naar overdadige hoeveelheden pornografie. Voor Dan (Cornelius, drummer, nvdr) en JC verwijst het misschien naar iets anders. Iedereen is nu eenmaal anders. Maar niemand is vrij van zonden.

Momenteel doen jullie clubshows. Verkiezen jullie dat boven festivals?
Jones: Beiden zijn leuk, om verschillende redenen. Festivals betekenen veel mensen die je misschien nog niet kennen, optreden voor zo'n massa is spannend. Clubshows zijn leuk omdat de mensen komen om alleen jou te horen. Dat maakt het intenser.

Heeft Danko Jones bepaalde pre-showrituelen?
Jones: Behalve vocale en lichaamsstretching eigenlijk niet.
Calabrese: We doen vrijwel elke dag hetzelfde: je lichaam klaarmaken om te spelen. Ik doe ook aan sport als we op tournee zijn, voor zover dat mogelijk is. Ik hou er liever een actieve en gezonde levensstijl op na dan elke avond dronken te zijn.
Jones: We vragen ook niet bepaald veel sterke drank als we optreden, enkel water, handdoeken en een propere kamer om ons om te kleden.

Was er een bepaalde show tijdens jullie recente tournee die er om één of andere reden bovenuit steekt?
Jones: Dat zou ik niet zeggen. Alle shows zijn even opwindend. We zijn gewoon blij dat we kunnen optreden. Hetgeen wel speciaal is, dat zijn plaatsen waar we nog niet eerder opgetreden hebben en waar mensen dus ook komen om ons te zien, zoals Saarbrücken onlangs. Dat geeft wel een goed gevoel.

Jones, jij bent ook actief als spoken word artiest?

Jones: Niet zo actief als zes jaar geleden, zo lang is het geleden. Eigenlijk zijn we voortdurend de baan op met de groep. Als je dan thuis bent, wil je gewoon even niets doen en tot rust komen. We zijn nu sinds januari 2010 bijna een volledig jaar onderweg, je hebt wel eens een week of een viertal dagen vrij, maar om dan in die tijd een volledig ander type show te doen... Spoken word is een heel ander soort medium dan onze optredens. Ik kan het niet meer combineren.

Je hebt wel nog tijd om columns te schrijven, bijvoorbeeld over Lady Gaga.
Jones: Ik schrijf momenteel voor zes magazines, nu eens voor het ene, dan voor het andere, afhankelijk van hoe ver het jaar gevorderd is. Dat is makkelijk. Ik heb immers veel tijd als we bijvoorbeeld moeten wachten tot de soundcheck. Anderen spelen videospelletjes, ik vind het leuk om een column te schrijven.

Het valt wel op dat je enkel voor Europese magazines schrijft.
Jones: In Canada heb je maar twee of drie muziekmagazines. Je hebt Chart Magazine, dat nu online is. Verder is er nog BW&BK (Brave Words & Bloody Knuckles) en Exclaim!.
Calabrese: Slechts eentje! Je hebt eigenlijk geen gedrukte tijdschriften in Canada die het over muziek hebben.
Jones: Alle magazines waar ik voor schrijf geven me carte blanche. Die Canadese magazines hebben zelfs geen ruimte voorzien voor opiniestukken en columns.

Heeft een magazine als daadwerkelijk uitgegeven hardcopy voor jou meer waarde dan een online medium? Of maakt dat niet veel uit?
Jones: Ik veronderstel dat het me niets uitmaakt. Alle magazines waar ik tot nu toe voor geschreven heb zijn wel gedrukte bladen, geen online media. Ik vind wel dat ik evenveel betaald moet worden als elke andere journalist uit hun redactieteam. Bij een online magazine of een blog vanuit iemands woonkamer waarbij iedereen gratis werkt, heb ik het gevoel van "Dat kan ik ook". Maar ik ben opgegroeid met het lezen van klassieke magazines: ik wil mijn tijd en moeite steken in iets dat je achteraf in je handen kan houden.

Dat wil niet zeggen dat ik nooit voor een online magazine zou schrijven. Het voornaamste is dat ik carte blanche krijg en kan schrijven over wat ik maar wil. In het Zwitserse Rockstar magazine schrijf ik in de rubriek "Vergeten albums uit de alternatieve nineties": ik kan over elk album schrijven dat ik maar wil. Ze veranderen er zelden iets aan. In Close-Up, een Zweeds magazine kan ik schrijven wat ik maar wil zolang het over rock-'n-roll of metal gaat. New Noise (het Hongaarse tijdschrift waar u Jones's column over Lady Gaga kan lezen) geeft me een onderwerp waarmee ik vervolgens kan doen wat ik wil. Ik heb toegezegd om over Lady Gaga te schrijven omdat het me interessant leek. Ik moest haar niet interviewen, naar haar show gaan kijken of haar album recenseren, maar het gewoon over haar hebben.

Heb je nog tijd voor radioshows?
Jones: Dat doe ik niet meer. Het was te tijdverslindend. Ik koos de muziek en de onderwerpen, ik schreef een draaiboek. Ik deed alles behalve de montage, maar ik moest alles steeds doorzenden naar de verantwoordelijke daarvoor. Het was een wekelijkse show. Moest het maandelijks zijn, zou het misschien mogelijk zijn. Ze boden het me zelfs aan, maar ik heb geweigerd omdat het me teveel uitputte. Ik hou het liever bij columns: per maand 500 of 1500 woorden schrijven is niet veel werk.

In mei is Ronnie James Dio overleden. Is hij al opgenomen tussen de andere rockgoden die in jullie nummer The Mountain voorkomen?
Jones: Om dat te weten zul je naar de show zelf moeten komen.

Na de heren bedankt te hebben voor het interview, horen we de frontman later op de avond in dat bewuste nummer praten over een zanger groter dan Elvis en Michael Jackson samen. Is dat nu naar aanleiding van onze voorzet of lijden we hier aan misplaatste ijdelheid.