Bed Rugs - Vrijen met een slet interesseert ons niet

Vlakbij de voetgangerstunnel in Antwerpen bevindt zich Me & My Monkey, een van de beste koffiebars van Antwerpen en ook de plaats waar je lekkere psychedelische vinyl kan vinden, want niemand minder dan Noah Melis, drummer van Bed Rugs, staat daar achter de toonbank. We spraken af om bij een lekkere bak koffie te praten over ‘Cycle’ de nieuwe plaat van het Antwerpse vijftal. Ook het jongste bedmatje Yorgos is er bij.

Vrijen met een slet interesseert ons niet



De laatste keer dat we jullie live zagen, was op Leffingeleuren in 2013. We herinneren ons het vakkundig slopen van het drumstel en de setlist in codetaal op een zakje voor maandverband. Hebben jullie altijd zoveel plezier live?
(beiden kijken elkaar verschrikt aan) Yorgos: Oei, daar herinneren wij ons niets meer van. Nu ja, dat zakje voor maandverband wel, maar van dat drumstel niet.

Jij was nochtans de dader, Yorgos.
Yorgos
 (droog): Dat geloof ik best. Ik zie niemand anders in staat dat te doen, maar dat was toch op het eind van de set, niet? Die dingen gebeuren. Maar de mensen moeten niet bang zijn dat we zoals de Sex Pistols destijds na het eerste nummer geen instrumenten meer hebben om op te spelen. Ik beloof dat we op komende shows de nummers zo goed mogelijk zullen spelen met alle aanwezige instrumenten. Maar als ik in het publiek iemand spot die een instrument beter kan bespelen dan wij, geef ik het door. Zoiets moet het toen geweest zijn: ik zag in het publiek een betere drummer dan jij.

Noah: Ik herinner het me ook niet. Zo gaat het ook niet altijd, hoor. Veel hangt af van in welke bui we zijn. En dat hangt dan weer af van het publiek. Toen zaten we duidelijk in een goede vibe. Toeval wil dat ik onlangs een filmpje zag van The Who waarbij het drumstel ontplofte. Dat zou nog een goede gimmick zijn!
Yorgos: Dat was geen gimmick, man. Dat ging serieus fout toen. Townshend raakte doof aan één oor.
Noah: Weet ik wel. En Moon kreeg een stuk van een cimbaal in zijn arm, maar toch zou het een leuke gimmick zijn.

Yorgos: Toen was alles nog onveilig. Hoeveel zangers zijn er niet geëlektrocuteerd door een niet-geaarde micro. Nu moeten we zelf voor onveiligheid zorgen. Er is ook zoveel security overal. Ik ben pro theater, maar tegenwoordig zijn veel shows bejaardentheater.
Noah: Neem nu Mac DeMarco die gearresteerd werd op zijn eigen show omdat hij crowdsurfte. Erg toch?

Een van de nummers heette toen Turks Trouwfeest.
Yorgos
: Dat kan ik me nog wel herinneren. Soms vinden we het saai om de echte titels op de setlist te schrijven en dan doen we wat onnozel.
Noah: Dat nummer staat trouwens op de nieuwe plaat. Het is het slotnummer Shine. Daar zitten wat Oosterse klanken in en de clip, die we erbij gaan draaien, zal echt over een Turks trouwfeest gaan.

Op Glimps hebben we jullie gemist omdat we The Wands wilde zien. Waren jullie daar ook niet graag naartoe geweest?
Yorgos
: Ken ik niet.
Noah: Maar jawel, we hebben er nog samen mee gespeeld op een Nederlands showcasefestival. Ik weet ook niet meer waar. Maar een toffe band, ja. Goede keuze gemaakt!

En hoe was jullie show?
Noah
: Beter dan verwacht! We waren sowieso al blij dat we in de Minnemeers mochten staan. Ooit mochten we daar de fantastische Butthole Surfers meemaken.
Yorgos: We hebben enkel nieuwe nummers gespeeld en de respons was goed.
Noah: Uitzonderlijk goed zelfs. Tot hiertoe hadden we schijnbaar een beetje een moeilijke relatie met het Gentse publiek, maar daar was deze keer niets van te merken. Heel tof publiek.

Hoe verklaren jullie de huidige hang naar het psychedelische?
Noah
: Eigenlijk is het tegenwoordig gewoon gemakkelijker is om de muziek te maken, die je wil maken. Psychedelica is ook zo’n breed begrip. Je kan daar Animal Collective in onderbrengen, maar evengoed The Flaming Lips, terwijl die toch mijlenver uit elkaar liggen. Wij luisteren ook graag naar dat soort muziek en dan ga je dat zelf ook maken. Dat we steeds psychedischer klinken komt ook omdat we stilaan alle mogelijkheden van de pedalen onder de knie gekregen hebben. We worden steeds beter.

Wel knap dat jullie dan elkaar gevonden hebben. Bij de meeste bands brengt ieder zijn eigen smaak mee, maar jullie hebben dus alle vijf zowat dezelfde smaak?
Noah
: Oh nee, niet alle vijf hoor. We hebben deze plaat zo goed als met drie geschreven (Yannick Aerts, Stijn Boels en Noah Melis, nvdr). En die hebben ongeveer dezelfde smaak. Yorgos, die ook nog bij The Hickey Underground speelt, voelt ons goed aan en Arne Omloop... tja, die speelt gewoon de baspartijen die hij moet spelen (lacht). Nee hoor, die houdt ook van die muziek en ik denk dat hij zelfs nog de grootste fan is van de nieuwe plaat.

Daar zouden we eigenlijk over praten. Jullie hebben ze ‘Cycle’ gedoopt. Welke cyclus is er rond?
Noah
: Geen enkele. Dat cyclische zit gewoon in onze muziek. Zoiets sluipt op een bepaald moment binnen als je een verzameling nummers bij elkaar hebt. Voor ons als groep kregen deze nummers op de duur deze betekenis. Elk nummer is een kleine cyclus op zich en het totaalconcept zien wij ook als een cyclus, maar het staat iedereen vrij er zijn eigen betekenis aan te geven.

Bij ‘Rapids’ was dat ook. Dat verwees naar rapid eye movement, maar ook naar stroomversnellingen. Meestal is het Yannick die beslist wat de titel wordt. Hij schrijft ook de teksten. Als leraar Engels is hij de meest poëtische onder ons in die taal.

Alle nummers hebben een korte titel, is dat bewust?
Yorgos
: Het is zeker niet per ongeluk. Wij hebben een voorkeur voor korte titels en onder muzikanten wordt er op den duur automatisch met één woord verwezen naar een bepaald nummer. Op setlists durven we, zoals je al opmerkte, zelfs met een code werken.

Jullie kozen – begrijpelijk – voor Specks als single, maar ik ben vooral wild van The Knot.
Noah
: Oh ja? Dat is ook mijn favoriete nummer.
Yorgos: Het beste nummer - of dat zal het worden als we het live spelen - is Meander, maar het nummer dat het meest “crazy” gaat, is inderdaad The Knot. Sowieso zullen alle nummers nog evolueren als we ze live gaan spelen. De plaat is zeker niet overgerepeteerd ingespeeld. Die zijn gepreproducet, dan opgenomen en nu zijn we pas volop aan het repeteren.
Noah: Als we ondervinden dat iets live niet na te bootsen is zoals het op de plaat staat, passen we dat ook gewoon aan op de een of andere manier. Uiteindelijk zal alles wel redelijk dicht tegen de sound van op de plaat aanleunen, maar die klakkeloos imiteren heeft geen enkele zin.

Het artwork van de plaat is van Brusselaar David Crunelle. Hoe kwamen jullie bij hem terecht?
Noah
: Vrij toevallig eigenlijk. Toen we de ruwe mixen van de plaat hadden binnengekregen, vonden we het stilaan tijd om eens na te denken over het artwork omdat dat toch ook heel belangrijk is. En tijdens het skypen met Yannick schoot me ineens te binnen dat Goat op hun facebookpagina een oproep had gelanceerd om foto’s in te sturen voor het artwork van hun laatste plaat. Zowel Yannick als ik bekeken de ingestuurde ontwerpen en bijna tegelijkertijd kwamen we uit bij het ontwerp van David. We vonden het allebei waanzinnig mooi. En toen bleek dat de ontwerper een Belg was. We hebben hem toen een mail gestuurd en tien minuten later kregen we al een antwoord. “Kies er maar eentje uit”, zei hij en hij stuurde ons zestien foto’s. Daaruit kozen we deze. We zijn er supertevreden over.

Noah, jij regisseerde jullie clips tot hiertoe altijd zelf. Waarom dan niet zelf de hoes ontwerpen?
Noah
: Dat is toch nog iets helemaal anders. Ik heb film gestudeerd en daar ben ik wel in thuis, maar ik ben geen grafisch vormgever. Bovendien hebben we de traditie om de hoes door iemand anders te laten doen. Tradities mogen behouden worden. Zo brachten we ook weer deze plaat uit bij Waste My Records terwijl Niels Hendrix van Fons Records deze keer de productie deed. We zijn nogal trouw in die dingen. We brengen onze nieuwe platen ook blijkbaar altijd uit begin januari.

Samen met Enzo Smits, mijn vroegere klasgenoot, hebben we altijd toffe ideeën voor de clips en zitten we op één lijn. Dat is altijd ook heel fijn om te doen, behalve dan die keer voor Blinds waarvoor we vijf uur in Sportoase, een onverwarmd artdecozwembad, moesten filmen. Nog nooit zo ziek geweest als na die opnames.

Lesley Troquet van Polaroid Fiction schreef mee aan My Guard  (en speelt toetsen op Clear Obscure)  Is hij een verwante ziel?
Noah
: Het is vooral een goede vriend. Destijds woonde hij bij mij en toen we met Bed Rugs gingen repeteren, ging hij een keer mee. Hij vond een vreemde, Oosters aandoende synthlijn en speelde die mee. Toen we de plaat gingen opnemen, vonden we het niet meer dan normaal dat hij het opnieuw mocht doen. En Guard heeft hij inderdaad mee geschreven samen met Stijn, gewoon op een dode namiddag bij Stijn thuis. Omdat hij ook zo’n goede muzikant is, valt hij tijdens liveshows al eens in wanneer een van de vaste bandleden verhinderd is.

Toetsen nemen een voorname plaats in op ‘Cycle’. Jullie spelen er allemaal wel eens op.
Noah
: Dat is inderdaad zo gegroeid op deze plaat. We hebben ook veel keyboards gekocht. Vooral tweedehandse, analoge toestellen.
Yorgos: Kapotte orgels die ineens terug werkten. Doordat ik erbij kwam, ontstond de mogelijkheid om op elk nummer wel eens toetsen te gebruiken. Dat is een extra vrijheid, ook in de studio. Niels Hendrikx heeft bovendien een heel arsenaal aan materiaal waarmee we gewoon onze gang konden gaan.

De mix van de nieuwe plaat legden jullie in handen van Eric Wofford (White Denim/ Bill Callahan/ My Morning Jacket/ Shearwater/ ​Okkervil River) Gebruikten jullie het losgeld uit 'The Big Lebowski' om hem te betalen? En was hij het geld waard?
Yorgos tegen Noah
: Zeggen we dat het veel of weinig geld heeft gekost? We weten dat de mixing heel duur klinkt. Wij geven goed geld aan iedereen die met ons werkt.
Noah: We hebben hem eerlijk betaald, laat het ons daarbij houden. We hadden een shortlist van mixers, die we elk een proefversie hebben laten maken van een paar “moeilijke” nummers. We hebben die via internet aan de verschillende kandidaten bezorgd en uit de teruggestuurde dingen, kozen we voor Wofford. We zijn heel veeleisend waardoor we heel vaak mails hebben moeten sturen met wat er volgens ons moest aangepast worden. En hij ging daar heel vaak mee akkoord.
Yorgos: Hij was ook echt begaan met het materiaal. Hij heeft het hele project gevolgd tot het compleet afgewerkte album.

Voor ‘Rapids’ gingen jullie internationaal via Ample Play en Burger Records. Ook dergelijke plannen voor ‘Cycle’?
Yorgos
: De mailbox zit letterlijk vol met mails van Amerikaanse labels. ‘Rapids’ kwam daar uit bij Burger, het label waar ook Ty Segall zit. En in de nabije toekomst zullen we wat dat betreft knopen doorhakken. We zouden ook wel graag in Amerika spelen, maar dan alleen voor een langere periode. We werden uitgenodigd om op SXSW te spelen, maar dat zegt mij niets. Dat is zoals vrijen met een slet, niet? Dat wil je echt niet doen. Dat is zo overroepen. En dan zit je daar in Texas. Waar kan je daarna naartoe? Nee, dan doen we liever een iets langere tournee. Er is effectief interesse en wij zijn ook vragende partij. Als het lukt, zullen we gaan touren langs de oost- en de westkust van de Verenigde Staten, maar daarover later meer.

Noah: Niet dat de Benelux te min is voor ons, maar het is gewoon heel tof om eens ergens anders te komen.
Yorgos: Ik ga nooit met vakantie, dus ik moet wel touren om eens ergens te komen.
Noah: Idem dito. Dat zijn onze vakanties eigenlijk. Dankzij ‘Rapids’ zijn we ook in het buitenland kunnen gaan touren. Ample Play had niet alleen voet aan grond in Engeland maar ook in Frankrijk. En zo zijn we gaan touren met Sudden Death Of Stars. De respons was overal heel goed. In Amiens speelden we bijvoorbeeld in het voorprogramma van The Feeling Of Love voor dertig man. Toen we daar een half jaar later of zo weer kwamen, bleken de meeste toeschouwers voor ons gekomen te zijn en waren we naar de top van de affiche geklommen.  
Yorgos: Ook met de nieuwe plaat gaan we overal spelen. Er zijn al een aantal shows gepland, maar er mogen er nog heel wat bijkomen. Die van Yellowstock mogen altijd bellen. 

Hopelijk lezen ze dit. En kunnen we dan nu gaan bowlen?
Yorgos
: Sure, fuck it, Dude! Let's go bowling.

Bed Rugs kan je live zien:

30/1/2015:  RELEASE SHOW @ TRIX ANTWERPEN!
12/2/2015:  Release Show Nederland - Paradisio Noord
​14/2/2015:  De Zwerver - Leffinge (with BRNS)
1​9​/2/2015:  Rotonde Botanique - Brussel  ​
​19/3/2015:  Casino -Sint Niklaas
2​0​/3/2015:  MOD - Hasselt​
21/3/2015​:  Gebouw T- Bergen op Zoom (NL)
25/4/2015:  Mezz Breda/ Zie U Graag Festival
29/4/2015:  Depot - Leuven

02/5/2015:  Belvedere - Namur
0​8​/5/2015:  Soulkitchen - Luxembourg​

5 januari 2015
Marc Alenus