Bastille - Plots volwassen

Onder een stralend winterzonnetje kleurden de straten in Brussel rood, groen en blauw. De vakbonden vonden het nodig hun stem te laten horen. Maar wij hadden meer interesse in wat Dan Smith, frontman van het aanstormende popgeweld Bastille, te vertellen had. We schoven onze benen onder tafel samen met de jongeman die de vetkuif van Steven Van Herrewege in het niets doet vervagen.

Voor de mensen die nog niet van jullie gehoord hebben, wie is Bastille?

Dan Smith: Bastille (uit te spreken op z’n Engels) is een vierkoppige groep uit Londen. En wij proberen muziek te maken waarvan we hopen dat het goed is.

Jullie album ‘Bad Blood’ komt over enkele dagen uit in Groot-Brittannië, wij in Europa moeten nog wachten tot in april, maar waarover gaat de plaat?
Toen ik de nummers schreef was er niet echt een hoofdthema. Maar nu ze op plaat staan en ik er een beetje afstand van heb kunnen nemen denk ik dat de meeste nummers op één of andere manier gaan over opgroeien. Uiteraard is dat een geleidelijk proces, maar op een bepaald moment is er de realisatie dat je plots “een volwassene” bent. Het is een verzameling van verhalen, of stukjes van verhalen, over hoe mensen naar zichzelf en naar anderen kijken. Ik vond dat de titel 'Bad Blood 'een mooi idee geeft over wat het gaat.

'Bad Blood'… klinkt niet bepaald vrolijk, in tegenstelling tot de uptempo muziek.
Dat is wat ik zo leuk vind aan popmuziek! Je kunt donkere dingen vertellen, zoals hartzeer, maar het omkaderen met up-beat muziek. En dat is dan ook wat ik zelf probeer te doen. The Weight Of Living Pt.2 bijvoorbeeld is tekstueel veruit het meest depressieve nummer van de plaat. Het is zo deprimerend dat toen ik het voor het eerst voor vrienden speelde ik meermaals de vraag heb gekregen of het wel ging met me. Maar het gaat over die splitseconde waarop je denkt “wat ben ik in godsnaam aan het doen met mijn leven?” en je het even allemaal niet meer weet. Ik wou de productie van het nummer gebruiken om aan te tonen hoe dwaas dat gevoel eigenlijk is.

De muziek op het album heeft veel elektronische klanken en effecten, maar op Youtube zijn er veel filmpjes te vinden waar je deze nummers zeer stripped down speelt, en Overjoyed zelfs acapella. Is het belangrijk dat je je muziek ook op die manier kunt spelen?
Voor mij zijn de productie en de sfeerschepping zeer belangrijk. Maar in mijn hoofd moet het nummer fundamenteel gewoon zeer goed zijn. Het is niet dat ik er echt over nadenk als ik aan het schrijven ben, maar ik ben wel hard voor mezelf, het moet in orde zijn. Een nummer akoestisch spelen is dan vaak een goede test. En als het niet gaat zoals ik wil, dan laat ik het daar vaak bij en begin opnieuw.
Omgekeerd is het ook een uitdaging om de nummers akoestisch te spelen. Soms proberen we ze te benaderen zoals de opgenomen versie maar het is vaak makkelijker om 100% de andere richting op te gaan en het compleet anders te doen.

Jullie debuutplaat is nog niet uitgebracht, maar toch slagen jullie er in om in Groot-Brittannië een volledige tour uit te verkopen. En ook op het Europese vaste land gaat het hard. Zowel Brussel als Amsterdam zijn al uitverkocht. Wat is het geheim voor dit succes? 
Ik weet het niet! Voor onszelf is het belangrijk dat we nieuw materiaal blijven uitbrengen. De afgelopen jaren hebben we ep’s en twee gratis mixtapes met covers vermengd met onze eigen nummers en samenwerkingen uitgebracht. Het is fijn om mensen, die er waarde aan hechten, de kans te geven om alle verschillende dingen die je maakt te beluisteren. En wij houden er enorm van om nieuwe dingen te maken! Maar of dit “het geheim” is weet ik niet. Er is nooit echt een grondplan geweest van wat we doen of zouden moeten doen.

Denk je dat een constante stroom van uitgebrachte muziek de toekomst is van popmuziek? Of de muzieksector in het algemeen?
Ik denk dat mensen nog steeds houden van het format van een echt album. Het zit ingeworteld in hoe we, of ikzelf althans, muziek appreciëren. Voor mezelf is het ook belangrijk dat nummers die muzikaal zo ver uit elkaar liggen toch kunnen verwerkt worden in één geheel. Maar niemand weet wat er van de muziekindustrie zal worden. Dezer dagen verwachten veel mensen dat muziek gratis wordt aangeboden dus het wordt interessant om te zien hoe de sector zich daaraan zal aanpassen.

Maar dat houdt ons niet tegen om zoveel mogelijk nieuwe dingen te maken. We zijn nu al bezig aan nieuwe nummers, en als we de kans hebben om een tweede album te maken, dan willen we dat zo snel mogelijk doen!

Hoe belangrijk zijn de sociale media in deze aanpassingen? Zal dit de macht van de radio overnemen?
Euhm… nee. Mond aan mond reclame is natuurlijk zeer belangrijk, en voor onszelf is het enorm handig. Het grote voordeel van ‘social media’ is wel dat het zo internationaal is. De reden dat er tickets worden verkocht voor onze Europese shows is niet dat we op de radio gespeeld worden, maar wel dat iedereen het kan vinden als ze in de juiste richting worden gestuurd. En dat is dan wel het belang van de radiostations. Zij kunnen mensen in de juiste richting leiden, en dat maakt zo’n groot verschil in de hoeveelheid mensen die je bereikt. Volgens mij hebben ze elkaar ook gewoon nodig, het ene staat niet los van het andere. Er is altijd één van de twee die de andere triggert.

Vorig jaar brachten jullie Other Peoples Heartache Pt1 en Pt2 uit, een mixtape met covers en mashups van hits vermengd met filmmuziek en jullie eigen nummers. Zijn deze bewerkingen een manier om je nummers voor jezelf interessant te houden?
Het is inderdaad een manier om meer te genieten van je nummers omdat het niet enkel “jouw nummer” is. En als nieuwe groep, op een festival bijvoorbeeld, is het altijd leuk voor het publiek als er iets tussen zit dat ze kennen. Soms is dat een “cheap shot”, maar uiteindelijk draait het allemaal om het plezier van de luisteraars en dit lijkt wel te werken. Maar de covers zijn vooral een aangename manier om te experimenteren. En het zorgt ook voor inspiratie. Er zijn al heel wat ideeën voortgekomen uit de manier waarop we die nummers geproduceerd hebben voor onze eigen nummers.

Kunnen we een Other Peoples Heartache Pt3, en misschien wel 4 en 5 verwachten?
Ik zou graag ieder jaar één maken! Als er tijd is toch. Maar als er iets is dat de eerste twee maanden van dit jaar me geleerd hebben, is het dat we tot nog toe geen vrije tijd meer hebben. Maar wie weet, als we op tournee zijn dat we nog eens in een groove raken en dingen beginnen op te nemen. Ik kijk er eigenlijk al naar uit!

Jullie hebben net getourd als voorprogramma van Two Door Cinema Club, we kunnen ons enkel voorstellen wat een zottekot dat moet geweest zijn, maar hoe hard kijken jullie uit naar je eigen tour op het Europese vasteland?
Dit wordt onze allereerste tour door Europa en het voelt echt aan als een volledig nieuw begin. We verwachtten niet dat in andere landen mensen weten wie we zijn, en dat maakt het wel weer extra spannend. Touren met Two Door Cinema Club was enorm plezierig. Er was niet veel druk. We moesten een halfuurtje optreden en daarna konden we onze ogen uitkijken om te zien hoe een echte (grote) tour in z’n werk gaat. We hebben er veel van geleerd maar nu moeten we zelf gaan presteren en dat brengt toch wat extra druk met zich mee.

Vorig jaar stond je op Reading en Leeds, kun je al een tipje van de sluier lichten wat deze zomer zal brengen? Een Belgisch festival misschien?
Oeeeh… euhm…. Dit is een zeer saai antwoord, maar ik mag hier echt nog niets over vertellen. Er staan een paar zeer coole festivals geprogrammeerd, maar meer kan ik echt niet zeggen, want wie weet worden we wel van de affiche gesmeten als ik dit hier nu vertel (lacht).

Dan zullen we niet verder vragen en in spanning afwachten.                                                            

Bastille staat op 17 april in een uitverkochte AB Club. ‘Bad Blood’ komt rond die tijd ook uit bij Universal Music.