BARST - Wenen, zweten, bijten

Bart Desmet aka BARST is sinds 'The Western Lands' een naam om rekening mee te houden in de donkere hoeken van ons muzieklandschap. Het geluid van de drone-dirigent evolueert continu en de liveshows zijn steeds uitgekiende, gelaagde en spannende spektakelstukken. Woensdag 31 oktober cureert hij een avond in de N9 in Eeklo met James Welburn, Ashtoreth, Mathlovsky, Babylon Doom Cult DJ’s en BARST zelf. Wij spraken met de muzikale architect over zijn curatorschap, zijn visie, invloeden en trancendental shit.

BARST invites

De vrijheid krijgen een avond rond je eigen project samen te stellen is voor veel muzikanten een droom. Voor Bart is het de eerste keer dat hij gevraagd werd zoiets te doen. "Ik woon landelijk en heb een grote tuin. Daar organiseer ik regelmatig avonden of festivals. In 2015 bracht ik daar Ashtoreth, Treha Sektoria, Monnik en RM74 samen. In muziekclub N9 krijg ik voor het eerst te kans met een budget te werken."

Met dat geld stelde nodigde hij een diverse groep artiesten uit.. De programmatie moest vooral gevoelsmatig kloppen. Elke artiest, die op 31 oktober de planken zal betreden, heeft BARST op een directe of indirecte manier beïnvloed. "James Welburn maakte met ‘Hold’ dé plaat van 2015. De manier waarop hij harde drone en ritme aan elkaar smeedt tot echte songs is heel straf. Ashtoreth is een heel spirituele natuurmens, die me nieuwe, muzikale paden wees. Mathlovsky speelt ook mee bij BARST. Wat hij op eigen houtje doet, gaat heel breed; een echt multitalent. Babylon Doom Cult DJ’sgaat er dan weer voor zorgen dat we tot de vroege uurtjes kunnen doorgaan."

Wenen, zweten en bijten

BARST blijft boeien. Evolutie is een constante in zijn werk. Van ‘Tri’Muerti’, over ‘The Western Lands’ naar ‘The Endeavour’, de muziek vervelt steeds opnieuw. "Sinds het begin van BARST kan je het creatieve pad in mijn hoofd volgen. Ik zie het als een natuurlijk proces, al zal het volgende album weer helemaal anders klinken." Daarbij wordt niets aan het toeval overgelaten. "Ik ben een controlefreak: ik heb een sterk idee van hoe een album moet klinken en moet daar constant aan kunnen werken. Elk detail moet beredeneerd zijn. Een plaat is voor altijd. Je moet daar duizend keer naar kunnen luisteren en telkens weer iets nieuws ontdekken."

Voor Bart is platen maken een zaak van leven en dood. "Met een waardige opvolger komen voor ‘The Western Lands’ was niet gemakkelijk. Het was echt wenen, zweten en bijten om tot ‘The Endeavour’ te komen. Het was belangrijk dat het album áf was; ik heb die voldoening nodig. Uiteindelijk is BARST mijn nalatenschap. Ooit ben ik stof, maar de audio is voor eeuwig. Platen maken is waarom ik hier rondloop."

Controle en interactie

Bart heeft een duidelijke visie over het hoe, wat en waarom van BARST. Toch is het ook een samenwerking tussen een keur aan muzikanten. "Eigenlijk is BARST een collectief waarvan ik het enige vaste lid ben. Er is ruimte voor de muzikanten, maar ook weer helemaal niet. Iedereen, met wie ik werk, is een creatieve ziel, die ook zijn eigen ding doet, maar bij BARST weten ze dat ze mijn pad volgen."

Die wisselwerking tussen Barts beredeneerde en uitgedokterde, muzikale structuren en de input van zijn muzikanten maakt het opnameproces interessant. "Meestal hoor ik op voorhand al waar ik heen wil. Dan stap ik met een heel specifieke vraag naar één van de muzikanten. Vaak gebeurt het dat ik het bewuste stuk door die input weer helemaal omgooi. Mijn muzikanten zijn een soort klankbord, maar hoe dat functioneert verschilt van rol tot rol. Met Mathilde (Messy Mathi, nvdr.) heb ik heel wat tijd doorgebracht om harmonieën te schrijven voor 'The Endeavour'. Ik neem die op, werk er twee weken verder aan en dan komt zij weer een dag terug naar de studio, wanneer ik weet welke lijnen en harmonieën we op welk stuk gaan opnemen. Andere keren stuur ik vier maten naar Mathlovsky en vraag ik hem die van een beat te voorzien."

Ook live speelt die dynamiek tussen controle en interactie. Optredens van BARST zijn nooit dezelfde en altijd een beleving. Dat is geen toeval. "Een show is een moment, een ervaring. Enerzijds is de plaat een vertrekpunt, waaruit ik loops en thema’s selecteer waarrond we zullen werken. Anderzijds heeft de plek waar we spelen ook een eigenheid, een specifiek publiek, een eigen geluid. Daar hou ik rekening mee,wanneer ik de show samenstel. Ook mijn eigen auditieve ingesteldheid speelt een rol. Het kan zijn dat ik heel elektronisch ben ingesteld of net veel gitaargeluiden wil. Op basis daarvan contacteer ik muzikanten, vraag ik of ze zin hebben om mee te doen en maken we afspraken over wat er zal worden gebracht. Ik controleer heel veel op het podium, geef veel cues en kleine knikjes. Anderzijds kan bijvoorbeeld het geluid van de zaal de afspraken helemaal doen omslaan. Dat maakt het spannend."

Invloeden

De invloeden van BARST zijn even breed als het repertoire van het collectief. "De gitaarpartijen van Sonic Youth blijven me inspireren. Wat Amenra doet is ongezien qua visie, qua werkkracht en qua esthetiek. De laatste tijd luister ik steeds meer naar elektronisch werk als Death Grips of de hiphop van Run The Jewels." Die elektronische invloeden zetten zich door in Barts eigen spel, een gitarist wil hij bijvoorbeeld niet genoemd worden. "Gitaar geeft mij de mogelijheid om op bepaalde manieren geluid te creëren. Het heeft iets ritmisch, maar is verre van de enige manier waarop ik geluid produceer. Ik hou van een dik, dense geluid, een sound die een huwelijk is tussen een heleboel klanken. En ik maak die steeds meer met elektronica."

Trancendental Shit

De lijn doorheen alle muzikale transformaties van BARST is een trancendent element. Het ligt aan de kern van wat hij doet. "Ik denk dat wij als menselijke soort nog niet beseffen waar onze hersengolven ons kunnen brengen. Er was onlangs een uitzending van 'De Slimste Mens' waarin een deelnemer sprak over zijn aversie voor het cijfer vier. Uiteindelijk won hij die aflevering met een score van 444. Die synchroniteit fascineert mij. Met mijn muziek wil ik daarop inspelen, wil ik mensen naar een andere plek brengen. Trancendental shit, dat is de kern van wat ik doe."

De combinatie met zijn nood aan muzikale controle is niet gemakkelijk. "Ik vertrek van een riff, een arpeggiator of een beat, die me in trance kan brengen, en werk daarop door. Die controle kwijt raken is telkens weer eng."

Tenslotte wil BARST Mike en Nele van Consouling Sounds bedanken voor alles wat ze voor hem en een rits andere muzikanten deden. "Ze zijn een baken, wegbereiders,... Ze doen alles in functie van de muziek. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik mijn leven zin kon geven."

Barst invites vindt plaats op woensdag 31 oktober in muziekclub N9 te Eeklo. Tickets zijn hier te koop.