August Albert - Voor eeuwig August Albert

Oorspronkelijk was de afspraak voorzien in de vintagebar  L’Archiduc in Brussel - de stijl daar past wel bij zijn muziek – maar uiteindelijk ontmoeten we August Albert in de moderne hoofdzetel van Universal België in Zaventem. Net voor wij aan de beurt zijn, vertlaat de verslaggever van Le Soir de gebouwen. Er is dus ook interesse van de andere kant van de taalgrens voor het nieuwe soloproject van Kristof Uittebroek en dat is niet verwonderlijk.

De begroeting verloopt allerhartelijkst. Kristof Uittebroek (aka August Albert) blijkt zich onze ontmoeting van een jaar eerder nog te herinneren. En dat treft want onze eerste vraag bevat een van zijn uitspraken tijdens dat interview.

Vorig jaar op Crammerock vertelde je nog dat je het jammer vindt dat je als Vlaams artiest niet eens een alter ego kon aannemen en nu staat er in je bio dat je bij dit soloproject  volledig jezelf wil zijn. Er is veel veranderd…
Eigenlijk niet hoor. Ik zou dat nog altijd graag een keer willen doen, maar in dit geval is de muziek zo persoonlijk dat het jammer zou zijn mochten de mensen denken dat het maar een act is.

Het leuke van een alter ego is dat je zo een heel andere wereld kan verzinnen waarin je bijvoorbeeld (zoals Bowie destijds) een astronaut bent of iemand die van Mars komt. Met deze liedjes ging dat niet omdat die gaan over de relatie met mijn vrouw, mijn dochter, mijn vrienden, enz. Ik wou en kon me nu dus niet gaan verstoppen achter een personage.

Heb je het over jezelf in het titelnummer? In You Watch Too Many Films My Dear  gaat het over iemand die veel fantasie heeft.
Ja, maar het slaat ook op de muziek zelf. Toen ik een aantal nummers had opgenomen en ik liet die horen aan iemand, zei die al lachend: "Jij kijkt te veel films, jij!" Dat had te maken met het feit dat heel wat van de deuntjes en melodietjes hem deden denken aan films en series uit de jaren zestig.

Dat was straf, want dat klopte ook. Ik was daar veel mee bezig: Henri Machini, Burt Bacharach,...  Ik vond dat zo’n leuke invalshoek dat ik daarop verder heb gebouwd en zo kwam ik weer op een deuntje (neuriet de melodie) en dat werd You Watch Too Many Films My Dear .

Anderzijds gaat dat nummer ook over hoe mensen in relaties met elkaar omgaan. De clue van de tekst is: je fantaseert te veel en je zou daarmee moeten stoppen, maar we vergeven het je. In elke relatie heb je vergevingsgezindheid nodig. Er zijn altijd dingen die je niet zo leuk vindt aan je partner. Als je iemand zou zoeken waar je echt niets op aan te merken hebt, dan kan je lang zoeken. Je moet leren dingen aanvaarden vanuit het besef dat die ander ook zaken van jou moet aanvaarden.

In de bio staat dat je je tweede en derde voornaam koos als artiestennaam, maar volgens Wikipedia heet je voluit Kristof Marie Albert.
Dat is inderdaad niet helemaal volledig. Er zit nog een August tussen Marie en Albert. Ik heb dus vier voornamen.

Op de foto’s die al verspreid werden, lijk je wel een Franse chansonnier uit de jaren stilletjes.
Dat is bewust. Er zitten heel veel invloeden van Frans chanson in de plaat. Ik zeg niet dat het beeld daarnaar geschapen is, maar ik ben al van kindsbeen af een enorme Louis Neefsfan en het is dat soort stijl dat ik ambieerde.

Je hebt alle nummers zelf gecomponeerd en geschreven en het zijn heel persoonlijke teksten.  De drie eerste nummers hebben het over scheiden. Betekent dat dat het niet zo goed gaat met Kristof Uittebroek?
Jawel jawel, het gaat supergoed met Kristof Uittebroek, maar Kristof Uittebroek heeft in het verleden wel veel ervaring opgedaan met scheiden. Hij kan er dus heel veel verhalen over vertellen (lacht).

Het gaat niet over mijn huidige relatie. Ik denk dat ik er, nu ik gelukkig ben, pas met een soort luchtigheid over kan schrijven en zingen. 

Je speelt ook bijna alle instrumenten zelf. Wat moeten we ons voorstellen van August Albert live?
(Meteen enthousiast) August Albert live wordt een band met zeven man. Er gaan ook blazers mee. Het wordt echt heel cool.

Ik voelde echt die jarenzestigsfeer die ik wilde oproepen, toen we repeteerden. Het zal helemaal niet modern klinken. Ik heb de voorbije jaren geluisterd naar dingen als Sharon Jones and the Dap Kings en ik heb gemerkt dat dat opnieuw kan. Ik wou net als zij alle moderne snufjes weglaten en echt "oldschool gaan". Ik hoop dat het publiek daarvoor open zal staan, want het vereist dat je op een andere manier luistert, dat je niet verwacht dat het exact zal klinken als op de cd. Ik ben zelf ook heel benieuwd.

Such A Fool wijkt de eerste minuten niet sterk af van het laatste werk van Customs. Heb je die song daarom als eerste single gekozen?
Daar is heel wat discussie over geweest. We twijfelden tussen dat nummer en Don’t Wake Up For Me Tonight dat echt totaal de richting uitgaat van chanson (zingt de melodie).

En vooral hier in huis (bij Universal dus) wilden ze de mensen niet te veel bruuskeren. Ik volgde dat niet helemaal, maar goed, ik denk dat we de eerste single moeten zien als een opwarmertje. Het zal wel duidelijk worden welke richting we uitgaan.

Toch zit dat ook in Such A Fool. Na de eerste minuten krijg je die blazers en dat xylofoontje. Zaken die je nooit bij Customs hoorde.
Voilà! Dat bewijst dat ze er hier verstand van hebben.

In het walsje Jackie’s Waltz lijk je het weer te hebben over je onzekerheid als artiest. Ben jij Jackie?
Helemaal niet. Jackie is mijn dochter. Ik heb dat nummer geschreven toen we wisten dat ze ging komen, maar voor ze geboren was. Enerzijds was ik toen enorm blij want ik zou vader worden, maar anderzijds vraag je je af of je daar wel klaar voor bent. Zal ik wel een goede papa zijn? Over die twijfels gaat het. “Here I am / I am a lucky man / but I’m scared as hell”, dat zijn de eerste woorden van die song. Daar gaat het dus over.

Elephant  heeft een rare tekst. Over dingen zien die niemand anders ziet. Waarover gaat dat?
Soms zijn er situaties waar het overduidelijk is wat er scheef zit, maar niemand durft het te zeggen. Er zit een olifant in de kamer, maar iedereen doet alsof die er niet is. Daarover gaat het.

Soms moet je durven zeggen waar het op staat. Durven door de harde noot bijten, ook al gaat het pijn doen. Er zijn twee soorten mensen. Je hebt er die conflicten zo veel mogelijk uit de weg gaan en je hebt er zoals ik, die vinden dat het niet zo erg is dat er af en toe een conflict ontstaat, als je maar eerlijk bent.

Voor een goed begrip: dit is niet het einde van Customs. Dit is niet “the disappearing act” uit Shoop Shoop.
(lacht) Nee nee, het is helemaal niet gedaan met Customs! Dit is gewoon iets waar ik nood aan had. En ik weet dat ik deze nummers nooit binnen de groep had kwijt gekund.

Het is natuurlijk wel zo dat de houdbaarheid van een popgroep altijd beperkt is. Er zijn er maar weinig die het dertig jaar volhouden. Customs zal dus hoogst waarschijnlijk ooit wel stoppen, maar August Albert zal ik ook nog zijn als ik vijfenzeventig ben. Nu ben ik nog de zanger van Customs, maar zal ik dat ook nog zijn binnen tien, vijftien jaar? Who knows?

Wie moet de nieuwe plaat kopen?
Enerzijds mensen die mij graag horen zingen, want hoe je het ook draait of keert, het is mijn stem. Als je die niet graag hoort, koop ze dan niet. Ten tweede: mensen die houden van melodie, van sfeer, van Frans chanson, van meer barokke orkestraties, van blazers.

De fans van Last Shadow Puppets bijvoorbeeld kunnen ook hier fan van zijn. Zij hadden natuurlijk een veel groter budget. Dat heb ik voorlopig nog niet, maar veel van de sfeer en invloeden komen uit dezelfde richting.

Nu ja, de mensen moeten ons vooral eens live aan het werk gezien hebben om helemaal te vatten waar ik naartoe wil. Bij Customs vielen we ook op plaat meteen met de deur in huis: dit is het, take it or leave it. Dat doe ik hier niet. Dit is een album dat wat tijd zal vragen. Er staan wel dingen op die heel instant zijn, maar om de volledige lijn een beetje te begrijpen moet je wat moeite doen.

Bij het eerste nummer neem ik de luisteraar bij de hand en leid ik hem behoedzaam in mijn wereld binnen. Het is een beetje zoals l’été indien. Het is vijf uur, je wandelt de woonkamer binnen waar de najaarszon binnenvalt, zet je in je sofa, pakt een pastiske, zet een cd op en stilaan kom je in de sfeer. Dat soort plaat is het.  

Als je op het einde bent gekomen en je begint dan opnieuw, dan zal je zeggen: ah ja, het is een soort cirkel.

Ik had het niet beter kunnen verwoorden

Op 2 oktober in de Botanique stelt August Albert de nieuwe plaat officieel voor.