Alice On The Roof - Scandinavië als grote inspiratiebron

Wie Alice On The Roof vorig jaar op Pukkelpop en Gent Jazz zag optreden, weet waarom de zangeres uit Mons overal volop aan het doorbreken is. Een rist dromerige, atmosferische popsongs die gelardeerd worden met verrukkelijke beats en een sensuele, kwetsbare stem. De eenentwintigjarige bulkt van het talent, zoveel is zeker.

Hoe ben je ooit begonnen als Alice On The Roof?
Ik heb al mijn hele leven muziek gespeeld. Toen ik amper vijf was, zat ik al in een zangkoor in het dorp waar ik ben opgegroeid. Ik heb er mijn hele jeugd gezongen. Ik heb daar de kneepjes van het vak geleerd. Toen ik ietsje ouder was, trok in naar de muziekacademie om er piano te leren spelen. Als zeventienjarige heb ik dan beslist om een jaar te reizen. Ik kwam uiteindelijk terecht in Oregon.

Wat heb je daar allemaal uitgespookt?
Ik werd er ook lid van een zangkoor, maar dan op zijn Amerikaans: er werd gedanst naast de performances. Het was een hele fijne tijd en dat heeft ervoor gezorgd dat ik meer zelfvertrouwen kreeg. Daar heb ik alles geleerd, ik heb veel gegeven maar er ook veel voor teruggekregen. Zo heb ik er ook mijn solostem ontdekt. Het was fijn dat ik er mijn schrik voor het publiek heb overwonnen. Toen ik terugkwam naar België, voelde ik me klaar om op te treden en liedjes te schrijven.

Waarover gaan je liedjes?
Meestal gaan die over mezelf. Ik concentreer me eerst op één woord of uitdrukking dat me inspireert. Daarna laat ik mijn gevoelens helemaal gaan in combinatie met de ervaringen die ik opdoe in het leven. Meestal gaat het over de plekken waar ik nu leef als eenentwintigjarige, jonge vrouw en over het feit dat ik mijn leven in handen neem, maar evenzeer over mijn pijn en twijfels. Ik kijk in mezelf en vind er mijn kwetsbaarheid. Ik denk dat die dingen interessant zijn voor het publiek (lacht). Zo geef ik mezelf helemaal bloot in mijn liedjes.

Waar haal je muzikaal de mosterd?
Ik heb naar veel muziek geluisterd de voorbije jaren en dan vooral Scandinavische muziek, waar ik gek op ben. Björk, Sigur Ros,... allemaal dingen die uit het noorden komen en gemakkelijk te herkennen zijn. Die songs zitten geniaal in elkaar en de manier waarop ze zingen is zo dromerig. Als ik mijn liedjes schreef, hoopte ik dat die ook zo zouden overkomen.

Welke andere artiesten bewonder je en inspireren je?
Aurora is een Noorse artieste die me ook erg boeit, maar ook mensen die een warme stem hebben zoals Zach Condon van Beirut raken me. Ook Feist heeft zoiets warms in haar stem; en Morrissey. Door die stemmen voel ik me beter, als ik wat droevig ben. Ze lijken wel te zeggen: alles komt goed.

Je staat deze zomer ook op Rock Werchter? Hoe nerveus ga je zijn?
Ik zal erg zenuwachtig zijn, maar dat is menselijk. Het wordt een aparte ervaring. Het positieve is dat ik meer en meer grote concerten mag doen en daarin kan groeien. Zo stond ik de voorbije jaren ook op Pukkelpop en in Het Depot in Leuven. Er werd gedanst en dat verraste me compleet. Ik voelde veel adrenaline door mijn lijf stromen ook al kenden de mensen me in Vlaanderen toen nog niet zo goed. Het is een echte motivatie en uitdaging voor mij om er in Werchter iets heel moois van te maken.

Is het anders optreden voor jou in Vlaanderen dan in Wallonië?
Ja en neen. Hier in België heb ik al een geschiedenis. Veel mensen kennen me ook van The Voice. Als je gezicht op tv komt, herkennen mensen je; zo simpel is dat. In Vlaanderen heb ik meer werk met mijn bindteksten, want ik probeer het publiek ook in het Nederlands aan te spreken. Ik voel dat mijn singles doorgang hebben gevonden en er is al herkenningsapplaus als ik die nummers speel. Dat voelt warm aan. Ze snappen mijn grapjes ook, soms zelfs beter dan in Wallonië (knipoog).

‘Higher’ kwam uit bij [Pias]. Alice on the roof speelt de komende maanden in de Botanique, Rock Werchter en Suikerrock. Alle info op www.aliceontheroof.com.