Admiral Freebee - Nu werd de creativiteit weer aangesproken

'Don’t Follow Me I’m Lost' is de titel van de nieuwe ep van Admiral Freebee. De admiraal is zo helemaal terug, maar niet zoals we hem kennen. Een vervelende armblessure (te hard gerockt?) dwong Tom Van Laere om de gitaar tijdelijk aan de kant te schuiven. Hij stortte zich op ergonomisch verantwoorde keyboards en allerhande elektronica en schreef vijftien nummers. Daar kwamen er nu vijf van op de ep terecht waarvan Not In It 4 Love de eerste single is.

Hoe moeilijk is het om de juiste titel op zo’n mini-plaat te kleven?

Tom Van Laere: Een titel is voor mij als een envelop. Je wil de juiste mensen lokken naar je plaat. Het publiek moet worden aangetrokken tot het ding. Ik koos voor ‘Don’t Follow Me I’m lost’, omdat ik dat als antwoord gaf op de vraag van de muzikanten welke richting ik met de plaat uit wou. Eén van die muzikanten antwoordde: "Lap, we hebben al meteen de titel voor de plaat."

We horen een andere Admiral Freebee op de plaat door je vervelende tennisarm. Je koos bewust voor veel elektronica. Hoe was dat?

Ik kon door de arm niet zo goed tokkelen op de gitaar en in die periode heb ik dan maar een keyboard gekocht dat me geen last bezorgde. Daarnaast beschikte ik over een drumcomputertje en dus werd alles plots heel digitaal. Ik ben daarna beginnen opnemen. Al die jaren gitaar als schrijfinstrument had voor veel routine en trucjes gezorgd. Nu werd de creativiteit weer aangesproken.

Ik heb vroeger wel piano gestudeerd in de jazzstudio, maar het was toch weer een herontdekking. Door de keuze voor die instrumenten moet ik ook anders zingen en klonken de melodieën ook verschillend van vroeger. Ik zong ook ietsje zachter. Er gebeurde dus van alles door de switch van gitaar naar keyboard. Die titel verwijst ook daarnaar: zoek maar mee, ik weet niet goed waar ik zal uitkomen. Alles gebeurde heel spontaan.

Heb je zelf een andere Admiral Freebee leren kennen?

Ik was vroeger al bezig op piano, maar deze keyboard was toch totaal anders. Er zaten enkele klankjes in die ik heel goed vond, terwijl een piano vooral neigt naar ballads, jazz of ragtime. Met die nieuwe klankjes kon ik leukere dingen maken zoals This Dream Of You. Op gitaar zou dat nogal Talking Heads klinken, nu werd het iets helemaal anders.

Je hebt met veel mensen samen gewerkt waaronder Senne Guns en Joris Caluwaerts. Hebben ze de plaat mee richting gegeven?

Ik had demo’s gemaakt en daarna trok ik met Senne en Joris de studio in. Joris speelde de basis en Senne zorgde voor de extra kleur. Daarenboven zorgde ik telkens ook voor een drummer, gitarist en een bassist. En met die mensen nam ik de nummers op in een volledig bezetting. Daarna nam ik het nummer opnieuw op met Senne en Joris, maar nu met een andere nevenbezetting. De basis was hetzelfde, maar de ritmesectie klonk telkens anders.

Uiteindelijk hebben we alle versies geknipt met Jo Francken. Er zat altijd wel wat tijd tussen. Dat was zo niet gepland, maar dat is zo organisch gegroeid. Het leuke is dat je strofes en bridges van verschillende versies kon mengen tot de finale versie. Ook Jasper Maekelberg (Faces On TV), Alain Gevaert (dEUS) en Mario Goossens (Triggerfinger) werkten aan de plaat mee. Laag na laag gaven ze de tracks vorm en zo ontstond er een intrigerende nieuwe sound.

Je zingt ook hoger. Was dat een bewuste keuze?

Ik zing inderdaad hoger en zachter, maar dat heeft alles met de toonaarden te maken. Ook dat is spontaan gegroeid, maar ik heb die manier van zingen altijd al in me gehad. Denk maar aan Rags ‘N Run, waar ik dat ook deed in die stijl met zo’n drumcomputer en een keyboard. Daar zing ik ook pratend, met name in het refrein. Dat zit er dus al een tijdje in. Van donker gemijmer naar ijzingwekkende falsetto’s dus.

Is het uitbrengen van zo’n plaat nog iets bijzonders voor jou?

Toch wel, al had ik natuurlijk liever een full album uitgebracht. Maar door corona moesten we ons beperken. Ik had eigenlijk vijftien volledige nummers en dus komt er nog wel werk aan de komende maanden. Ik ben er heel fier op, omdat het heel Admiral Freebee is en toch iets anders. Het heeft veel wegen geopend, want nu ik terug gitaar kan spelen, zal mijn volgend werk weer anders klinken.

Heb je het podium gemist tijdens de voorbije maanden?

Eigenlijk wel, al heb ik dat pas gevoeld toen ik aan het spelen was. Ik zat thuis en dan besefte ik hoeveel energie ik krijg van een publiek.  Ik heb ondertussen al wat gespeeld voor kleine groepen met mondmaskers. En ook daar kreeg ik veel van terug. Het publiek had duidelijk grote honger naar concerten. Zulke optredens, hoe kleinschalig ook, waren erg ontspannend en een totaalervaring na al die maanden.

Foto: Rinus Van de Velde