Yann Adams - 'Veel Liefs'

Met een laconiek e-mailtje kondigde Yann Adams zijn ep aan, maar we zijn toch blij dat we twaalf minuten van onze kostbare tijd opgeofferd hebben om eens te luisteren.

Nu ja, dat is ook niet waar, natuurlijk. We hebben de vier nummers op de ep ‘Veel Liefs’ meer dan één luisterbeurt gegeven en dat was geen enkele keer te veel. Yann Adams slaagt er namelijk in om bitterzoete, alternatieve popliedjes af te leveren waarin hij relativerend probeert naar het leven te kijken, maar waaruit toch een zekere tristesse spreekt die ons ergens bekend voorkomt.

Wie er achter de naam schuilgaat, is trouwens een goed bewaard geheim. Yann Adams doet niet aan sociale media, maar iets doet vermoeden dat het hier niet echt over een absolute beginneling gaat. Dat iets is niet de melding op zijn website dat hij zijn eerste gitaar kocht in 1996, maar wel de kwaliteit van de nummers.

Zonder Els, het openingsnummer met gruizige gitaar, gierend orgeltje en de met rauwe, van spijt doordrongen stem gezongen tekst doet ons hoofd goedkeurend meeknikken op de maat. Dit is een geloofwaardig nummer van iemand die door het leven wat blutsen en builen heeft opgelopen. Geen franjes, alleen het rauwe, nog lillende gebroken hart open en bloot op tafel.

Ook de rest van de nummers lijkt te gaan over een man die alleen verder moet, zonder partner, maar met kinderen die met de fiets naar school moeten worden gebracht en op Thuis Alleen zelfs eens mee durven zingen (eentje toch). Altijd riskant om kinderstemmetjes op te nemen, maar hier kan het. Het maakt het allemaal nog iets persoonlijker.

We zien de kleine meid in kwestie trouwens ook op de cover van de ep met Rauøra Beach (Noorwegen) op de achtergrond. We zijn er niet geweest, maar de slottrack heet Rauøra en dan is het met Google Maps maar een kleine stap naar de plek waar Adams' bootje aan de grond liep en/of terug voet zette op een nieuwe, lonkende kust waar hij, zoals Robinson Crusoe, een nieuw leven kon starten.