Wolf Vanwymeersch - 'Songs Of Light And Shade'

Toen wij Wolf Vanwymeersch vroegen of hij wou spelen op daFestival, hadden wij eigenlijk eerder Elefant in gedachten, maar hij besliste daar anders over en gaf ons (en de rest van de wereld) al een voorsmaakje van waar hij zich tijdens de pandemie (en nu dus nog) mee heeft bezig gehouden. Deze ep is daarvan het eerste fysieke resultaat.

Als u voortgaat op wat u van Wolf Vanwymeersch kent via zijn werk voor Waldorf, The Van Jets of Elefant, zou u wel eens bedrogen uit kunnen komen. Dit is namelijk voor het eerst dat hij echt zijn bloedeigen goesting doet. Maar het resultaat is er niet minder om.

'Songs Of Light And Shade' is zo verscheiden als de verschillende persoonlijkheden, die in de man verscholen zitten en waar altijd ergens wel iets van die bands in verscholen zit. In opener Understand horen wij nog wel iets van The Van Jets, hoewel het er ook weer even ver van af staat. Het hoge stemmetje in Friendly Is Better heeft een zekere zotheid in zich, die ook Elefant typeert, maar ook hier geldt weer hetzelfde als voor het eerder genoemde nummer: de ernst van Vanwymeersch solo overheerst.

Er wordt beheerst gemusiceerd, terwijl er tegelijkertijd altijd gezocht wordt naar originele invalshoeken: de met opzet ietwat eentonige zang in Queen Of Mire (voor ons alvast een hoogtepunt van deze ep), de achtergrondriedeltjes over de constante baslijn in Fall From Grace (ook al niet te versmaden), het eerder zoete refrein van Not To, dat in contrast staat met de meer vlakke strofes.

Wij werden gecharmeerd door deze eerste solo-ep van Wolf Vanwymeersch, die ons praktisch over de hele lijn – ok, misschien vinden we Understand net iets minder – meer dan zomaar bevalt. Benieuwd wat dat dan geeft op het podium. Nu alleen hem nog naar het Antwerpse krijgen.