Winterslag

Na het frivole Superlijm, worden we op de tweeluik-EP 'Superlijm/Winterslag' onmiddellijk overweldigd door het droefgeestige Winterslag. Winterslag is niet alleen een gekende Genkse mijnenstreek maar tegenwoordig ook een muziekgroep die nummers schrijft passend als soundtrack van een eenzame nacht voor de open haard of van een sentimentele kerstfilm. Pak dat knusse dekentje maar al klaar.

Echt eenzaam gaan we ons niet voelen doordat de juiste sfeer vaak ontbreekt of onderbroken wordt. Soms wordt dit een beetje vervelend, zoals in het eerste nummer Feint.

Feint is een mooi tweestemmig nummer waarin we niets meer horen dan de stemmen van zanger Rolf Verresen, een stem die doet denken aan Bert Ostyn, en Laure Geslin, begeleid door een eenvoudig gitaarspel. Mooi  zou je dan kunnen denken maar de harmonie tussen de twee stemmen is vaak zoek, waardoor het vals gaat klinken.

Met Presents... slaagt Winterslag er dan weer de volle honderd procent in om een perfecte kerstsfeer weer te creëren. Het donkere nummer, vergezeld van een sombere cello, vult je hart letterlijk met 'sadness'. Tenminste tot het moment komt dat kinderlijk jeugdsentiment de bovenhand neemt: de kerstbellen gaan rinkelen en vrolijke kindergezichtjes, Playmobilverpakkingen en Transformerpoppen verschijnen rond en onder de kerstboom.

Ja, ook wij glimlachen mee. Dit is zeker het geval wanneer we het volgende horen in When I Fell In The Water, een prachtig verhaal voor het slapengaan: " I panic and remember swimming lessons that I took when I was a kid."  Na vergeefse pogingen verdrinkt het arme ventje en gaat het als volgt: "Then I went to heaven/They would not let me in/Something with a dresscode/My outfit was a sin..."