Whitney K - 'Hard To Be A God'

Middenin alle coronagekte verscheen vorig jaar ‘Two Years’, het tweede album van Konner Whitney. Mocht u het gemist hebben, heeft u een excuus, maar dat geldt niet meer voor deze opvolger.

Onze Connor mag zich dan al koning wanen op Instagram, deze Canadese Konner beweert dus dat hij god is en dat het niet gemakkelijk is. Het is natuurlijk maar poëzie, maar hij levert wel weer vijf hemelse nummers af samen met kompanen Joshua Boguski en Avalon Tassonyi, beiden multi-instrumentalisten.

Af en toe krijgen ze nog versterking, zoals op de wonderlijke opener While Digging Through The Snow waarin ene Kieran Poile de meest klaaglijke viool ooit laat weerklinken. Het levert een magische song op waarin de band lijkt te leviteren boven de werkelijkheid en je meeneemt in een dagdroom. “You’re still spinning and I remain unmoved”, zingt Whitney K, al kan je zijn geluid amper zingen noemen. Hij lijkt eerder een Lou Reed van de open vlakte. Het woord “cocaine” valt zelfs en op de cover van de plaat is Reed één van de overledenen in een pastoraal jachttafereel, waarin ook Bob Dylan en Kris Kristofferson figureren.

Op Not Unlike A Rock wordt het tempo een beetje opgedreven. “Life is like a river and I float with it as I may”, klinkt het temidden van mixolydische gitaarlicks, een jagend orgeltje, bongo’s en shakers en opnieuw lijkt het alsof de frontman boven alle hectiek verheven blijft.

Nog jachtiger klinkt Two Strangers met de nerveuze percussie en snelle gitaaraanslagen, maar de weg terug via de bossen in de ultrakorte titeltrack is terug iets gematigder qua tempo om in de epische afsluiter terug op het niveau te komen van de opener. Ook hier strijkers, een heus kwartet zelfs, dat het gevoel van eenzaamheid tot grote hoogten - of zijn het diepten? - tilt.

Hoe dan ook, deze vijf tracks bewijzen nog maar eens hoe uniek Whitney K is in het huidige muzieklandschap.