Void Of Sadness

De stijl van het viertal is niet zo simpel om te beschrijven. Aan de ene kant spelen de heren typische heavy metal terwijl er geregeld toch een intens donkere sfeer over de muziek hangt. Maar ook de keyboards steken sporadisch de kop op om hun stempel op het geheel te drukken, zonder de groep opdringerig in een hoekje te drukken. Allemaal samen vormt dat hedendaagse maar niet te moderne metal met een gezonde afwisseling tussen agressie, ritme en melodie.

De zes nummers op de demo laten echter niet allemaal een indruk na. Om overtuigd te worden moet je dus selectief gaan luisteren en dan vind je in bijvoorbeeld Devil Dance een erg herkenbare melodie die meteen blijft hangen. Dat gevoel komt helemaal terug in Name Of The Rose dat ongetwijfeld de sterkste opbouw kent van het ganse schijfje en netjes naar een climax toe werkt. Allemaal niets nieuws noch speciaals, maar veel jonge groepen durven de bal toch misslaan als het op deze zaken aankomt.

Void Of Sadness bombardeert zich met deze demo niet tot een groep nieuwe rock- en metalgoden, maar zet wel een solide debuut neer. Dat gebeurt met de nodige muzikale clichés en volgens beproefde methodes maar zonder grote fouten te maken. Op zijn minst verdienstelijk dus, met uitschieters die veelbelovend klinken.