vi.be: Fisherman

Het zijproject van bassist-gitarist Alec De Bruyn (Undskyld) grossiert in folk en chanson en maakt ons nieuwsgierig naar wat nog volgen kan.

Samen met zanger-gitarist Simon Van Brandt, violist-pianist Michaël Lamiroy en drummer Seppe Vervaeke brengt De Bruyn verhalen die zo uit een bruine kroeg weggelopen lijken. Thematisch bestrijkt het kwartet een uitgebreid terrein met daarin leven, dood, liefde uiteraard en ochtendlijke tongkussen. Dat hoort ook zo bij een band die onder meer van onstuimigheid haar handelsmerk maakt. De groep is nog jong, maar geeft net als Undskyld blijk van professionele ambities.

In de zacht ontluikende, maar pakkende opener The Joke duiken meteen echo's van oude westerns en  Ennio Morricone op. Een songbard als Cohen ("Well this body is growing tired / for trying to be at its best") lijkt nooit veraf, ook inzake de frasering en de manier waarop de groep niet alles vol speelt, maar net ruimte laat voor tekst en muziek. Het is een verhaal over tranen, verlies en een grap die niet echt uitpakte zoals ze bedoeld was.

In Fair Enough hoor je zijdezachte vocals tegen een achtergrond van sierlijk vioolspel. Muzikaal vind je er een vage echo van Tindersticks en dEUS in terug, maar desalniettemin is dit vintage Fisherman. Een van de hoogtepunten is het pittige Fortunate Tale Of John Doe waarin de vrolijkheid en de funkiness van Zita Swoon te herkennen is.

Inspiratie haalt de band uit het alledaagse, zoals uit French Kissing In The Morning blijkt. Die sexy song wordt vooral gedragen door spoken word en parlando. Muzikaal gezien wordt er naar Tom Waits verwezen en dreigt een stevige hangover nadat de barman iedereen de kroeg uitjaagt.

Fisherman tapt uit verschillende vaatjes. In Your Hand is volks en doet wat aan het Europese carnaval van Arno denken, al valt de zang van Van Brandt in vergelijking wat licht uit. Met de melancholische weemoed van A Friend besluit de groep dit leuke debuut. We zijn alvast benieuwd naar de volgende stappen van het kwartet.