Univers Zero - 'Lueur'

Rock In Opposition, zo heette de muziek in 1978 die de platenbonzen niet wilden laten horen aan de wereld. Het Belgische Univers Zero was één van de steunpilaren van de verzetsbeweging en groeide uit tot de koningen van de avant-prog of chamber rock. ‘Lueur’ (schittering of gloed) heet het nieuwe album, dat nochtans behoort tot de donkerste muziek die men zich kan voorstellen.

Na 'Phosphorescent Dreams' (2014) was het gissen of bandleider en drummer Daniel Denis nog een hoofdstuk zou toevoegen aan het nulde universum. De keuze voor een gitarist op die plaat bleek geen willekeurige zet. Nicholas Dechêne keert terug op ‘Lueur’, terwijl Daniels zoon Nicholas Denis voldoende opgewarmd is (hij drumde op één nummer op 'Phosphorescent Dreams') en nu opgesteld wordt in de kernploeg. Geen Antoine Guenet en Dimitri Evers meer, Univers Zero is meer dan ooit het synoniem voor vader en zoon Denis. Gelukkig mee bepalend voor het typische geluid is opnieuw Kurt Budé op klarinetten. Maar van Michel Berckmans van de dubbelrieten is sinds 'Phosphorescent Dreams' geen sprake meer en dat is bijzonder jammer. Er is wel meer elektronica, en daar zaten we nou niet op te wachten.

Niettemin staat ook ‘Lueur’ meteen stevig in de traditie van deze band die een levende legende genoemd mag worden. Verwacht een balans tussen complexe balletten en contemplatieve momenten. Univers Zero wordt dit jaar vijftig, maar toch passeert het weer geruisloos langs de muziekredacties. Dat ‘Lueur’ klinkt als de vorige platen van Univers Zero doet er eigenlijk niet toe. De fans moeten en zullen het in de kast hebben staan. Wie Univers Zero niet kent, zal niet weten wat hij hoort en zal verstomd staan. En zo moet het altijd zijn.

‘Lueur’ is verschenen op het Sub Rosa-label.