Uma Chine - 'Uma Chine'
Uma Chine heet de band en dat is meteen ook de titel van het debuut. De tekstanalyst heeft al vlug door dat de titel ook een programma verbergt : (h)Uma(n) en (ma)Chine is het letterwoord dat borg moet staan voor een symbiose tussen mens en technologie; tussen stem en elektronica voor Uma Chine dus.
En dat lukt op het eerste gehoor. Genoeg melodie doorgaans. De band – eigenlijk een project van Nele De Gussem, die voor alle composities tekent – vermijdt vervelende, seriële herhalingen en steekt in compositie en arrangementen de afwisseling die bij elektronische muziek wel eens ontbreekt. Ingrediënten die ons gunstig stemmen. Bovendien laat Uma Chine zich niet voor één gat vangen. De Gussem en haar kompanen zijn niet formatteerbaar. Commercieel misschien niet zo praktisch, maar artistiek wel eerlijk en boeiend.
A Cake Spell is een opener die staat. Aanvankelijk een gitaar, dan komt een stem met echo en dan plooit de song helemaal open. Enkele elektronische riedeltjes sluiten achteraan de compositie af. Uma Chine in een notendop, die vraagt om verder gekraakt te worden. Geen tijd tot nadenken want pertinente percussie jaagt Lonely Giant vooruit. Er wordt hier en daar aan knoppen gedraaid, een oosters sfeertje klinkt schuchter om de hoek en veel stemmen laten zich horen. Heigths heeft iets etherisch, zoekt sfeer en vindt die ook wel.
Drie nummers ver en variatie is duidelijk Uma Chine’s troefkaart. Let wel: het is geen patchwork waar je ogen of oren pijn van doen. Alles draait duidelijk om de stem van De Gussem en haar synths, maar de blend, die ze ervan maakt, smaakt als een onbekende maar verrassende cocktail die je tot de laatste druppel wil leeg drinken. A Tribe bijvoorbeeld: drummachine en stem, en net als het eentonig dreigt te worden, een goed gemikte break. De Gussem kent haar vak ! Getuige daarvan de knappe en erg dansbare single Screens.
Niet alles op deze cd is raak maar toch heel veel. In elk geval verdient Uma Chine, alleen al voor haar aparte en originele aanpak, alle krediet.