Sonders - 'Clarity'

Klaar voor een tocht door een donker en onherbergzaam woud waar allerlei emoties op de loer liggen, klaar om je zomaar te bespringen vanuit het kreupelhout? Dan is deze ep je ding. En vrees niet: alles komt goed.

Sonders bestaat sinds een jaar of vier en mag je niet verwarren met SONDER., de band rond Kirstie De Kerf die twee jaar geleden debuteerde met album ‘Sonder’, ook al danken beide bands allebei de naam aan de term die zoveel betekent als: "Het diepe besef dat iedereen, inclusief vreemden die op straat passeren, een leven leidt dat net zo complex is als het onze, met een even diepe gevoelswereld als jezelf."

De eigen gevoelswereld legt dit Gentse vijftal onbeschaamd bloot op eerste ep ‘Clarity’. De vier songs zijn dan ook intens en gaan van heel donker tot hoopvol en licht, soms zelfs binnen één nummer. Het aparte stemgeluid van frontman Siebe Puynen, is daarbij een extra wapen. Hij durft heel dramatisch te klinken, wat de sound van de band erg on-Belgisch maakt.

Hij lijkt ook zijn vier kompanen aan te zetten tot het verkennen van alle mogelijkheden van hun instrumenten. Zo klinkt de gitaar van Isaiah Silverstein de ene keer woedend en dan weer fluisterend en haalt drummer Roderick Schapman afwisselend de borstels en dan weer de mallets boven. De bas van Fady Labib klinkt dan weer het ene moment hypnotiserend en dan weer pulserend en ook toetsenist Arne Stoffels weeft zowel ijle geluidstapijtjes als dikke wollen synth-tapijten, afhankelijk van wat de songs vragen.

De ep opent toepasselijk met Insatiable (onverzadigbaar). De track lijkt de luisteraar te waarschuwen voor wat komen gaat. En dat is nogal wat. Tweede single Cyanide blies ons al van de sokken (herlees hier de recensie) terwijl slotsong On The Mend charmeerde met melancholische strijkers en een bijna zorgeloze fluitpartij.

Towards An End is enkel een interludium, maar All There Is To Say, dat de ep-titel in zich herbergt, gaat van de duisternis van diepe wanhoop naar het licht van nieuwe hoop in iets minder dan vijf minuten. Vooral de lange outro met het prachtige gitaarwerk erbovenop, maakt van deze song iets speciaals.

Sonders toont met deze ep veel gezichten zonder zichzelf te verliezen. Hoe verschillend ook, de vier songs passen opmerkelijk goed bij elkaar. Mooie binnenkomer!