Soapstarter - 'Sudden Moves'
Het zal je maar overkomen. Je hebt het maandenlang nauwgezet gepland: vijf releases met vijf verschillende projecten. Van vernuftige pop over industrial tot klassieke piano, triphop-achtige singer-songwriter-stuff en Ibiza-beats.En net op het moment van de eerste release gaat het licht uit. Lockdowndeuren gaan hermetisch op slot, prioriteiten worden spectaculair herschikt en wie niet nog snel-snel een empathisch en in de eigen huiskamer opgenomen nummer over verbondenheid en broederliefde uitbrengt, is eraan voor de moeite.
Het overkwam François De Meyer aka Soapstarter, België’s hardest working man in showbiz. De Meyers projecten -Raveyards, Soapstarter, Kyem en Villa (met Thang) - dienden noodgedwongen de vinger op de knip te houden tot eind juli. En toen was daar - jawel! - een tweede lockdown. Maar nieuw uitstel zag De Meyer niet meer zitten: “Het stilstaan heeft meer dan lang genoeg geduurd”, zegt hij. “Ik wil vooruit, ook al is het traagjes, en ook al wordt het dan niet de big splash die ik er had willen van maken. Alles is beter dan ter plaatse blijven trappelen”.
En dus krijgen we de nieuwe Soapstarter, een beetje atypisch, discreet voorgeschoteld - voor de debuutplaat (het prachtige ‘Naked Wheelz’ van alweer dertien jaar geleden) hield Demeyer audiëntie in een kerk, waar journalisten met aandrang werden uitgenodigd om huet geweten te zuiveren en de zonden op te biechten, alvorens de plaat te bespreken.
Al van bij het eerste nummer slaat de geur van versgemaaid gras je in de neus. En er fluiten ook nog steeds, ondanks alles, vogeltjes in het universum. Maar net zo goed waart er bij Soapstarter melancholie en onversneden hunker rond tijdens de zwoele, zomerse valavond. In het wondermooie Siblings, bijvoorbeeld, dat wonderen doet met een tegendraadse en toch catchy percussieriff, één gitaarlijntje, een paar vibrafoonachtige klanken en een smachtende stem.
Say Nothing is een luchtige stroll op de zonnigste soundtrack ten zuiden van Jack Johnsson. Westar zou net zo goed werken in een kamerbreed gearrangeerde Joe Jackson-jazzorkestmodus (ten tijde van ‘Steppin’ Out’), maar krijgt hier, net zoals de andere songs van de ep slechts minimale maar trefzekere begeleiding mee. Alleen Do Mallat is onweerstaanbare, nerveuze, gejaagde en intrigerende grootstadsfunk.
De muziek van Soapstarter is pop-voor-wie-Prince-mist. En wie doet dat niet? Demeyer combineert de swagger van hiphop,met songschrijverschap à la Moon Martin - wiens Bad News ooit door Soapstarter werd gecoverd - en een Prince-iaanse zin voor melodieën en arrangementen. Prachtige, zomerse pop, met beide voeten stevig in 2020 gepland, maar in niets te vergelijken met de Balthazar-/Maeckelberg-school die nu op grote schaal wordt geïmiteerd.
De tweede van Soapstarter klinkt wat getroebleerder en kauwt net iets minder gemakkelijk weg dan de voorganger. Er zitten iets meer haakjes aan, maar hij is net zo goed tot de rand gevuld met heerlijke, intelligente en intrigerende pop. Wie destijds ‘Naked Wheelz’ miste en zo een hele mooie zomer aan zich voorbij zag gaan, krijgt nu eindelijk een tweede kans. Haal Soapstarter in huis, en maak nog niets van uw zomer.