Rhea - 'Lust For Blood, Pt. 1'

Vergeef me, beste mensen van Rhea, maar na jullie verdiende finaleplaats in 'De Nieuwe Lichting', alweer drie jaar terug, zijn wij het spoor bijster geraakt. Jullie stonden nog op vele podia en werkten live aan die internationale sound. Er moet nog ergens een singletje of ep’tje zijn dat we gemist hebben, maar kijk, ‘Lust For Blood Pt.1’ – deel twee volgt dit najaar – brengt daar verandering in.

Het is leuk vast te stellen dat jullie met vijf echt wel gewerkt hebben aan die internationale sound, al zal producer Alex Newport (At The Drive In, Bloc Party) allicht een stevige hand geholpen hebben. Zowel Silver Lines als Screaming, - beide met een soort zweepslagknallen verrijkt - maar ook het slepende en tegendraadse Stuck In The Middle zijn van die hardnekkige riffmonstertjes die je niet meer loslaten. Geef toe: de powerrock met versterkers op tien en de hoge zang van Jorge Van de Sande zijn gemaakt om over een festivalweide te galmen, beste Rhea.

En tegelijkertijd durven jullie meer subtiele popknipoogjes te geven met Baby I’m Sorry, hoofdwiegend Beatles-ritme en metallofoonbelletjes inbegrepen. Het is dat harde-bolster-met-zachte-pit-karakter dat jullie zo fijn uitspelen. Of hoe kan je anders een ruige stonerriff combineren met een tekst als “I wanna show you just like a lover should / I wanna hold your hand.”? Lovesongs met ballen.

Mogen wij nog één tip geven? Voor een ep met vier drieminutensongs mag het perfect, maar als jullie later naar een volwaardige plaat toe werken, probeer dan ook wat meer naast de pot te pissen en af te wijken van dat typische hoge zang- / nazang-element of de vele Royal Blood-achtige wij-kunnen-de-wereld-aan-melodieën. Als jullie dan goed vast blijven houden aan die energie, komt het helemaal goed.