OUTER

In het najaar van 2017 werd onze aandacht getrokken door een wonderlijk en intens nummer. Het bleek om Eyja te gaan van de band OUTER. Wij waren zo overdonderd door de puurheid dat het nummer het, wat ons betreft, zelfs tot song van het jaar schopte. OUTER heeft nu een volwaardige debuutplaat uit en die verdient uw onverdeelde aandacht.

OUTER is de band rond pianist Tom Soetaert. Hij schrijft dan wel de nummers en arrangementen, maar toch is de band volgens hem bijzonder bepalend voor de sound. De band bestaat verder uit Nicolas Deléphine op gitaar, Arne De Tremerie op subs en Wanthanee Wadngam op synths en viool. De zang wordt door die drie bandleden verzorgd. Live laat de groep zich sinds kort bijstaan door Laurens Van Bouwelen op drums.

Soetaerts muzikale voorbeelden zijn Radiohead, Nils Frahm, Sigur Ros en Sufjan Stevens, maar ook klassieke componisten als Erik Satie of Tsjaikovski. Toch ziet hij de stilte als grootste invloed bij het schrijven van muziek. Die invloed kwam perfect tot uiting tijdens een vijf weken durend, onthaastend verblijf in het noorden van Ijsland, waar de dromerige, wijdse landschappen een muze op zich waren en waarvan de geest doorheen het album waadt.

Imperfect Sketches is zo'n wijdse song. De begeleiding is minimaal waardoor de ijle meerstemmigheid perfect tot zijn recht komt. Alles blijft nietig en terughoudend waardoor de song een enorme uitgestrektheid uitdraagt.

OUTER toont zich een meester in het onderdrukken van een climax. Die ingehoudenheid zorgt voor een doorleefde spanning in de nummers. Het behaaglijke Eyja kennen we al enkele maanden, maar blijft na de zoveel luisterbeurten nog steeds door merg en been gaan. Ook het eerder melancholische Slow It Down laat niet onmiddellijk het achterste van de tanden zien, maar slaagt er toch in om gevoelige snaren te raken.

Als de grote klassieke componisten nu hadden geleefd, hadden ze nu nummers geschreven als het tweeluik 2653 Miles Part 1 & 2. Virtuoze melodielijnen met vele nuances, een sterk herkenbaar thema en een goede en stevig onderbouwde begeleiding.

Met Snowfox deelt de band op het einde nog een efficiënte mokerslag uit. Het nummer start naar OUTER-normen behoorlijk pittig, maar neemt rustig de tijd om op te bouwen naar een hartbrekende climax om dan even abrupt weer volledig te verdwijnen om met een tien seconden durende stilte te eindigen.

OUTER maakte een plaat met uitgepuurde muziek met zo weinig mogelijk ballast, maar een maximaal effect; een wonderbaarlijk werkstuk, dat je even doet stilstaan bij of je zelfs even afsluit van de werkelijkheid. Een verademing.