NUTSHELL - 'Tidal Waves'

NUTSHELL bestaat al een jaar of acht en speelde tot voor een tijdje poppunk, maar sinds 2019 is het dit vijftal echt menens en vandaag komt een eerste ep uit.

2019 was een sleuteljaar voor NUTSHELL. De band, die ooit begon als een trio met de broers Jasper en Jeroen Vanhecke en een buurjongen, werd eind 2018 nieuw leven ingeblazen, toen Stan Blomme achter de microfoon plaatsnam en gitarist Manuel Van den Notelaer binnen werd gehaald. In de loop van 2019 werden nieuwe nummers geschreven en een nieuwe, ruigere sound ontwikkeld die aanleunt bij bands als Stay Idle, Triple Sundae en The Burnt Tapes.

In maart van vorig jaar had deze ep al uit moeten komen, maar u weet waarom dat niet gebeurde. Wel werden er drie singles op de mensheid losgelaten waarvan Malthusian Trap de sleutel opende naar hoe de band wil klinken. De track is genoemd naar de theorie die stelt dat hoe meer voedsel er wordt geproduceerd, hoe meer de bevolking zal groeien waardoor er weer een voedseltekort ontstaat.

Ja ja, meneer, dit stelletje brulboeien beschikt over hersens, tenminste zolang die nog niet suf gebeukt worden of lamgelegd door een overdaad aan Bollekes of Stella’s. Dat uit zich ook in de opbouw van de nummers. NUTSHELL brengt immers geen typische tweeminutenpunksongs, maar wel beter uitgewerkte, dodelijke garagerockprojectielen die snel en efficiënt uit de boxen knallen, maar ook gelaagd zijn.

Bij elke intro denk je dat de band het helse tempo nooit langer dan een minuut zal volhouden, maar de rasp van Blomme houdt elke keer stand en krijgt alleen in de koortjes af en toe ondersteuning van de andere vier door bier gesmeerde kelen. Basist Jonas Van Malder en drummer Jasper Vanhecke blijven de anderen opjagen en de gitaren spelen maar wat graag kat en muis met elkaar.

Jams en straightforward opener Forgot The Car kennen de liefhebbers al en ook Florida Man verscheen al eens op onze Spotifylijst. Zo blijft dus alleen PBS over als “te ontdekken”, maar de afsluiter is zeker geen vreemde eend in deze bijt, hij is hoogstens iets melodieuzer.

‘Tsunami’ ware dus een betere naam geweest voor deze twintig minuten durende storm dan ‘Tidal Waves’ (ontleend aan Forgot The Car). Toegegeven, het klinkt origineler en live hou je hier sowieso een nat pak aan over, al was het maar omdat het zweet je na drie minuten al over de rug zal lopen van het moshen.