Naked Gypsy Queens – 'Giorgiana EP'

Ze wilden de absolute live sensatie worden. Op regionaal niveau ging dat de vier rockers al goed af door vele zaaltjes en café's in Tennessee plat te spelen. Nu is voor Naked Gypsy Queens het moment gekomen dat ook de rest van de wereld kennis kan maken met de zogeheten rock-'n-roll-renaissance. Een eerste stap daartoe wordt gezet met de ep 'Georgiana'.

De bandleden van Naked Gypsy Queens hadden elkaar al in de schooltijd gevonden. Al snel raakten ze op elkaar ingespeeld met als gevolg dat in een volgende fase het publiek in lange rijen buiten de zaaltjes stond om een glimp op te vangen van de spetterende shows vol groovy hardrock. De glimp, die wij onlangs meekregen, bestond uit twee singles die ook op 'Georgiana' te vinden zijn. Down To The Devil en het titelnummer schitteren door ijzersterke gitaarriffs, pakkende zanglijnen en de adrenaline van de scherp gevoicete frontman Chris Attigliato.

Allemaal perfect om in de stemming te komen, maar deze ep blijkt nog heel andere smaken te bevatten. Het blueselement – één van de onmisbare ingrediënten van de southern rock – komt prominent aan bod in Strawberry Blonde #24 en Wolves. Daardoor gaat dan wel het tempo omlaag, maar komt er een soort slepende vakantiesfeer voor in de plaats die je weer op een hele andere manier inpakt.

Veel ep's, eigenlijk te veel, gaan uit als een nachtkaars doordat de laatste nummers niet bepaald inspirerend zijn. Daar is bij 'Georgiana' duidelijk geen sprake van. Weliswaar is er gekozen voor een ballad als slotnummer, maar dan wel één die uitblinkt in opbouw, (akoestisch) gitaarspel en - opnieuw - aangrijpende zang. En noteer meteen If Your Name Is New York (Then Mine’s Amsterdam) als mogelijke songtitel van het jaar.

Het komt niet alle dagen voor dat een debuut-ep een band zo goed en duidelijk op de kaart zet als het geval is met 'Georgiana'. De stap naar de buitenwereld komt voor Naked Gypsy Queens geen moment te vroeg.