Mooneye

Vorig jaar zagen we Mickey Dole nog de Melkrockrally winnen. Meer nog, we hadden een vette vinger in de overwinning van de Zwevegemnaar en zijn kornuiten.

Die avond in het JOC van Tielt trad Mickey Dole voor het eerst aan als een band. En die band heeft nu ook een naam. Als Mooneye wil Michiel Libberecht Vlaanderen veroveren. Eerste wapenfeit is deze naamloze ep met vijf nummers.

En Libberecht vond ook sterke vleugels om onder te schuilen: Pascal Deweze zelf fungeerde als moederkloek om het jonge grut de weg te tonen. Die weg loopt op de ep vooral in de sporen van Dewezes voormalige band Broken Glass Heroes. We horen kristalheldere gitaren met lekker veel galm op, af en toe een fijn orgeltje en uiteraard de krachtige stem van Libberecht die altijd wat klagend klinkt, maar ook een publiek kan meeslepen.

Openingssong en single Thinking About Leaving kent u misschien al. Het is één van de meest uptempo songs op de plaat die meteen laat horen dat deze band over goede nummers beschikt.  Vooral de brug in deze bijna perfecte popsong is indrukwekkend.

De andere vier moeten niet voor de single onderdoen. Meer nog: het is niet eens Thinking About Leaving dat onze favoriet is. Die eer is weggelegd voor het langste nummer van het pak: Black River. De toetsen verklanken de traag stromende rivier terwijl de strummende gitaarklanken en de spaarzame drums van Rien Coorevits en de baslijn van Stan Holvoet de motor lijken van een boot die zich tegen de stroom een weg zoekt. En op die boot zingt Libberecht zijn klaagzang als een mannelijke sirene. Wij varen maar wat graag mee!