Marnamai

 Blackmetal staat nu niet meteen bekend als het meest toegankelijke genre. Ergens is dat ook een logische zaak, want de thema’s die het aanraakt zijn niet bepaald wat het grote publiek interesseert. Die geslotenheid is zeker één ven de redenen waarom er talloze éénmansprojecten bestaan zoals dit Nederlandse Marnamai.

Naar eigen zeggen maakt Kobold atmosferisch zwart metaal en dat is een correcte omschrijving voor de muziek die je op ‘Schone Krachten der Natuur’ te horen krijgt. Want dat de roots van dit project in de ambientsfeer liggen is ook iets wat duidelijk naar voor komt. Een nummer als Heidenpracht (Nostalgische momenten) steunt bijvoorbeeld op een relatief simpele doch sfeervolle keyboardlijn die erg knap gevonden is. En de mid-tempo black vult dit dan weer goed aan.

Maar helaas blijft het slechts bij aanvullen want de gitaarriffs op zich en de overgangen ertussen zijn toch wel te simpel om de songs te kunnen dragen. Het lijkt alsof deze gewoon achter elkaar geplaatst zijn, want bruggetjes of leuke overgangen zijn helaas zelden van de partij. Dat is een veel voorkomende kwaal bij undergroundprojecten, maar Marnamai kan dit wel opvangen met de rest van de muziek.

 
Zoals reeds gezegd zit de sterkte vooral in de ambientgedeeltes die zorgen voor een welkome donkere noot, een gepaste sfeer of juist een iets opener gevoel. Een Rijk Vat Vlam gaat qua geluid bijvoorbeeld eerder de horrorsfeer opzoeken, waar titeltrack Schone Krachten der Natuur het meer in de pagansfeer zoekt. Deze afwisseling houdt het schijfje negen nummers lang boeiend.

De productie en vocalen zijn zoals je kan verwachten bij een release van dit kaliber. Er is met andere woorden niet veel aan gepolijst en de klank is erg rauw, wat onmiskenbaar bijdraagt aan het totaalgeluid dat erg ruw is maar toch niet als een brutale massa overkomt.

Marnamai heeft met ‘Schone Krachten der Natuur’ een undergroundrelease in elkaar gestoken die toch wel een min of meer een eigen sound heeft en boven de middelmaat uit kan komen, al zal het voor het grote publiek toch een onverstaanbaar kunstwerkje blijven. Een schijfje vol kleine finesse en een grote dosis gevoel!