Leander Vandereecken & Olivier Vander Bauwede - 'Live From Room 13'

We hebben hem gevonden, dames en heren, nu al: dé oorwurm van 2024. Hij staat op ‘Live From Room 13’, de vijf nummers tellende ep waarmee Leander Vandereecken & Olivier Vander Bauwede een meer dan fraai visitekaartje afleveren. Eentje dat smaakt naar meer.

Dat er in Gent iets in het drinkwater zit of in de lucht hangt, daar twijfelen we al lang niet meer aan. De Oost-Vlaamse provinciehoofdplaats is altijd al een kweekvijver en/of aantrekkingspool geweest voor muzikanten uit alle windstreken en van allerlei slag. Het is dan ook geen toeval dat beide heren elkaar hier tegen het lijf liepen en een alliantie smeedden die nu uitmondt in een fris en aanstekelijk mini-album.

Het duo maakt al enkele jaren deel uit van het interieur van de Gentse Missy Sippy Blues & Roots Club. Daar speelden ze samen met de betreurde - en nog steeds hard gemiste - Tiny Legs Tim bij de Missy Sippy All Stars Band. En dat is dan nog maar één van de vele projecten waarbij het tweetal betrokken is, samen of apart. Ze slaan niet alleen de handen in elkaar met andere jonge talenten, maar deelden ook al geregeld het podium met gevestigde rootsmuzikanten als Roland van Campenhout, Guy Verlinde en Ian Siegal.

De twee mogen zich dan ook met recht en reden volbloed rootsmuzikanten noemen. West-Vlaming Vandereecken kreeg als kind behalve fruitpapjes ook behoorlijke porties folk, bluegrass en blues ingelepeld en na een omweggetje in een Kortrijkse metalband begon hij in Gent met zijn zus de Americanaband A Murder In Mississippi. Die liefde voor blues en folk deelt hij met Vander Bauwede, die zich net zo goed thuis voelt in jazz, Afrikaanse muziek en alternatieve pop.

Natuurlijk krijgen we niet al die stijlen en invloeden te horen op deze plaat. De vijf nummers situeren zich ergens tussen folk en blues, waarbij de balans soms overhelt naar de ene kant en soms naar de andere. Maar wat ze doen, doen ze wel heel goed. Het is bijgevolg volkomen terecht dat ze intussen allebei een nominatie op zak hebben voor de Belgian Blues Awards: Vandereecken als "vocalist", mondharmonicaspeler Vander Bauwede als "instrumentalist".

Ze zingen en spelen niet alleen vlekkeloos, maar ook met bezieling en overtuiging. Dat wordt al snel duidelijk met de eerder folky opener Judith, een oorwurm van jewelste, die je zelfs na de eerste keer beluisteren niet gauw uit je gehoorgang krijgt gepeuterd. Die lijn wordt doorgetrokken naar Key West Back Stroll, dat even hups komt binnenwaaien en waarin de sonore stem van Vandereecken en de mondharmonica een – weliswaar vriendschappelijk – duel aangaan met elkaar.

De sfeer van het mooie Age Of Sleep is iets donkerder en neigt meer dan de andere songs veeleer naar Britse folk. In het vierde en het vijfde nummer wordt nadrukkelijker de blueskaart getrokken; eerst met de akoestische boogieblues van I Am Leaving, vervolgens met I Asked Her For Water, een onvervalste bluesstandard en één van de bekendste nummers van Howlin’ Wolf. Wat deze versie zo sterk maakt, is dat Vandereecken – wiens heldere stem mijlenver staat van de grofkorrelige stem van Chester ‘Wolf’ Burnett’ – laat horen dat je ook kan begeesteren zonder je grote voorbeelden klakkeloos na te apen.

Een akoestische gitaar, een mondharmonica, een stem (of twee) en vijf sterke, vakkundig vertolkte songs, meer hebben Leander Vandereecken & Olivier Vander Bauwede dus niet nodig om ons te overtuigen van hun kunnen en - vooral - ons te doen uitkijken naar wat de toekomst nog brengt.