King Sigh

De geschiedenis van Scherpenheuvel gaat terug tot de middeleeuwen, toen tussen Zichem en Diest op de heuveltop een eik in kruisvorm stond. Een vrome man had een Mariabeeldje aan de eik gehangen, en sindsdien kwamen vele mensen er bidden. Toen een herdersknecht het beeldje wilde meenemen, werd die volgens de legende aan de grond genageld tot een bezoeker het beeldje weer aan de boom plaatste.

Maar omdat niet iedereen de kans krijgt om eens naar Scherpenheuvel af te zakken, besloten Peter Laermans en Zowie Vangeel Scherpenheuvel naar de mensen te brengen. Onder de naam King Sigh boksten ze acht nummers in elkaar en persten ze die samen tot het album 'Entering'. Koen Muylaert stapte aanvankelijk op als drummer, maar kwam later terug als gitarist, en Gaël Renier kroop achter de trommels.

Op het hele album is geen stem te horen. De muziek bepaalt dus volledig de sfeer. Dikwijls is dat een gewaagde keuze, maar King Sigh komt er goed mee weg. Het eerste nummer Under the Radar is meteen een voltreffer, en past door zijn opbouw perfect als intro. De sample kruipt meteen de hersenpan in, en donkere gitaren zorgen voor een bizar maar perfect gepast contrast. De ideale opwarmer.

Contrast en een duel tussen samples en donkere gitaarlijnen zijn zowat de rode draad doorheen het album. Stevige hardrocknummers worden afgewisseld met wat meer psychedelische stukken. Bepaalde stukken passen perfect onder een stevige actiefilm, terwijl andere dan weer bij een goeie David Lynch of Ken Loach gemonteerd kunnen worden.

De absolute toppers op het album zijn Under the Radar, Tony Vivid en Another Gold. Bij sommige nummers kan je door de opgebouwde sfeer zo een tekst en zanger(es) plaatsen, maar het is zeker geen vereiste.

Alweer een Belgisch product om in de gaten te houden, dus. En omdat Scherpenheuvel bekend staat om zijn katholieke barmhartigheid, is het album integraal en volledig gratis te downloaden op de Myspace van het gezelschap.