Kabas - 'Abel' (El Negocito Records)

Een nieuwe maand, een nieuwe ontdekking in de jazzwereld; het leven kan soms erg mooi zijn. Kabas, een jazzkwartet met roots in het Gentse, bestaat uit muzikanten die de handen vol hebben met diverse, andere muziekprojecten (Keenroh (XL), John Ghost, Jukwaa, Residuum Free Unit, Hypochristmeefuzz). De jazz floreert duidelijk als zelden tevoren.

De mooie hoes in blauw- en geeltinten is sober, maar vooral elegant en aantrekkelijk. Hetzelfde geldt voor de muziek die deze bende laat horen. Knap hoe Kabas in de crowdfundingsactie geslaagd is, nochtans helemaal geen gemakkelijke opdracht.

Pianist Thijs Troch, fluitist Jan Daelman, Nils Vermeulen (contrabas) en Elias Devoldere (drums) laten in een productie van Jasper Maekelberg (Faces On Tv,..) het talent de vrije . Per luisterbeurt intrigeert het album immers meer en meer. En dat heeft te maken met hoe dit kwartet de luisteraar meetrekt in haar zoektocht. De focus ligt op de tijdelijkheid van het werk, op de totstandkoming van een creatie eerder dan op een afgewerkt product; het vluchtige, maar zeker niet het luchtledige.

Zo opent Cymbaalsong met mysterieuze geluidjes die ontstaan door het spel van drumstokjes. Een handvol pianonoten van Thijs Troch en subtiele toetsen die fluitist Jan Daelman aanbrengt, terwijl Nils Vermeulen erg solide zijn contrabas bespeelt maken het af. Het ritme is tergend traag, maar net door dat geheimzinnige sfeertje weet het kwartet meteen spanning op te bouwen.

E x IO 1 is eerder een goed gestructureerde reeks fragmenten en momentopnames waarin het kwartet  zich kan uitleven en uitdrukken. Je hoort de jonge muzikanten al zoekende spelen. Na spannende excursies zoals het drukke en hyperactieve Gilles keert het gezelschap terug naar een wat meer ontspannen modus (Monocle), een fraai jazzminitiatuurtje.

Wat verderop mag fluitist Daelman even de aandacht opeisen, al is vooral het intense samenspel imposant. Tijdens Getrek hoor je de bende haast tegen elkaar op spelen, waardoor het heel even wat naar vrijere jazz neigt en zo een wat chaotisch, avant-gardistisch tintje krijgt.

Het titelnummer klinkt wat woeliger. Het viertal bevindt zich hier volledig in the zone en neemt er de tijd voor, maar de ervaring is er niet minder om. Kabas neemt een wat tragere aanloop en trekt zich van de heersende conventies in de jazz niet al te veel aan.

Hopelijk krijgen ze hiermee voldoende speelkansen, die een verdere uitbouw van de ambities alleen maar versterken. We gunnen het hen alvast van harte.