G A U S S - 'Biometrical Love'

Mati Le Dee en Emile Sertyn, echte namen Elke Andreas Boon en Pieter-Jan Dewaele (ofte Mary&Me) opteren met 'Biometrical Love' voor de nieuwe formatie G A U S S.

 

Existentialistische pop zegt het etiket, een nogal pret… euh ambitieus epitheton om je debuut mee aan te kondigen. Volgens de promotekst stelt de muziek bovendien de grote levensvragen. Een hele brok, zo lijkt het wel. Gelukkig is de muziek niet zo zwaarwichtig als de copywriter het stelt. G A U S S brengt aangename, dansbare pop, die mooi balanceert tussen gemakkelijk beluisterbaar en aandachtopslorpend.

 

Op ritmische sequenties, die vaak doen denken aan de drummachines van The Kills, bouwen ze pulserende, atmosferische galmlagen die rustig voortdenderen. In de in- en outro's durven Mati en Emile het experiment al eens op te zoeken. Getuige de keelzangen op The Hunt of de piano-/zeegeluiden op The Runner, maar over het algemeen blijft de muziek heel gecontroleerd en afgemeten. Het maakt 'Biometrical Love' gemakkelijk verteerbaar, dansbaar en aangenaam, maar het bot de plaat ook af.

 

Het doet je je afvragen hoe het duo zou klinken als ze de teugels ietwat zouden vieren. Dat ze in staat zijn om ook in donkerder, of gejaagder sferen te gedijen lijdt geen twijfel. Mati's stem staat er, en draagt G A U S S' geluid voor een groot deel; het geeft de cleane (en in die zin feilloze) productie een wulpse toets. Op The Hunt spelen ze met de donkerte en Woodkid-esque bombast. Wat als ze die stijl iets compromislozer zouden doortrekken? Op All hinten ze dan weer naar mistroostiger ballades; wat als ze daar wat harder hadden doorgeduwd op het onvervuld verlangen dat de song moet uitdragen?

 

'Biometrical Love' is een leuke popplaat die heel erg inzet op sfeer en hier en daar uit de geijkte mal probeert te breken. Dit maakt de plaat des te interessanter, maar doet net ook bevroeden dat G A U S S tot veel meer in staat is.