#ExitPoll - Néomí - Another Year Will Pass

Vorig jaar kwam de Nederlands-Surinaamse zangeres met een debuutalbum. Daarna (of misschien zelfs tegelijk) volgde een periode van persoonlijke ontreddering en introspectie waarin ze blijkbaar naar schoonheid delfde. Het leverde haar zes goudklompjes op.

Die klompjes vind je op deze nieuwe ep van Néomí, waarop de rode draad het loslaten is van de de drang om te vechten en te accepteren wat je niet kan veranderen. Het duurde twee jaar van therapie, maar zo te horen bekijkt ze de wereld nu toch anders. Onder het oppervlak zijn haar melodieën dan wel soms nog vrij donker, maar dat wordt gemaskeerd door de pracht van haar stem en de songs zelf. 

Voor echte uitbarstingen van vreugde is nog geen plaats, enkel voor acceptatie, maar opener If You Want To Be Honest en zeker Sit Back Baby, dragen glinsterende echo’s mee van Fleetwood Mac. We horen ook ergens de vrouwelijke versie van Ben Howard, zeker als de wat gruizige gitaar voor een mooi evenwicht zorgt voor haar zachte, emotionele stemgeluid.

Die emoties komen vooral van een ongewild afscheid dat prachtig wordt vertolkt in It’s Never Easy (Leaving Someone Behind), maar ook het titelnummer en in The Dog. Dat doet denken aan een erg ingetogen Phoebe Bridgers en gaat over afscheid, maar tegelijk over de relativiteit van haar emoties: “When I look around, I see people burning alive”.

Met het folky Trigger, dat de plaat afsluit, lijkt de zangeres ook te suggereren dat ze een nieuwe liefde heeft gevonden. Ze is nog voorzichtig, maar wijst een kus niet af terwijl de violen zoemen als bijen in een nieuwe lente en de gitaar onverstoorbaar verder tokkelt - zoals het leven ook altijd maar doorgaat.

Het muzikale jaar is bijna voorbij, maar we wilden toch zeker nog deze ep onder de aandacht brengen. Tweeëntwintig minuutjes muziek, maar zo wondermooi! Ontzeg ze jezelf niet!