#ExitPoll - Hannah Rain - Lights Out

Lichten uit, spot op Hannah Geerts.

Na debuutsingle Warm en opvolger Self Destruction loste Hannah Rain op Halloween de debuut-ep. Beide songs lieten twee totaal verschillende kanten horen van deze drieëntwintigjarige. Warm lostte alle verwachtingen, die de titel opriep, in en eigenlijk kan je van Self Destruction hetzelfde zeggen. Dat is een jachtige, door synths gedreven track waarbij die synths af en toe als de sirene van een ambulance klinken. 

"What's wrong with me", zingt Hannah Rain wanhopig op Self Destruction. Gelukkig blijkt dat nogal mee te vallen, als we de rest van de debuut-ep onder de loep nemen. Insomnia is een teder pianowalsje over een weliswaar donker thema, maar het laat een dromer horen met een goede stem wiens hart weliswaar gebroken is, maar dat komt wel goed. 

Midnight zoekt weer de donkerte op (wat wil je ook op een ep die 'Lights Out' heet), maar bewaart beter het evenwicht dan Self Destruction. "Hurt me more", klinkt het schijnbaar masochistisch, maar gelukkig komen er geen messen of gebroken glazen aan te pas. Het gaat opnieuw over hartepijn. Dat is ook het geval met Promised Nightmare. Iemand is duidelijk met zware laarzen op haar hart gaan staan. Gelukkig is er de muziek om één en ander te verwerken, al is het zelfs in afsluiter The End nog wachten op verlossing. Verstrengeld in het beddengoed, beseft ze wel dat er ooit een nieuwe ochtend komt, maar voorlopig blijven de gordijnen nog dicht en de lichten in haar hoofd uit.

In zeven songs worden we op deze ep meegesleurd doorheen het puin van een relatie. Af en toe moesten we daarbij even denken aan Ivy Falls en Noa Lee, maar de emoties lopen bij Hannah Rain nog hoger op. Ze durft zich helemaal bloot te geven, ook al is ze bedrogen door iemand die haar graag zag. Dat is straf en ze houdt er alvast een mooie ep aan over. En zelfs voor een gebroken hart bestaat een pleister: de liefde. We wensen het haar toe!