Dirty Vicky

Dirty Vicky is een Vlaams viertal dat zichzelf omschrijft als "een hommage aan Vileine Victoria, Maudite Victorine, la seule sans rivale, vrouw der vrouwen, een huwelijk tussen het hemelse en het vulgaire."

God mag weten wat dat betekent, maar wat belangrijker is: deze kerels hebben een hoop talent. Dat wordt duidelijk op dit 'Neverending Album', dat verbazend kort is. Bij Dirty Vicky zingt Lange, Davve speelt gitaar en Zsenom en Sander nemen de ritmesectie voor hun rekening, respectievelijk op bas en drums.

De sterkte van dit ep'tje zit hem vooral in de variatie. De basis is duidelijk bluesrock, maar elk nummer heeft toch zijn eigen karakter. Praise is funky, Shoes is een ouderwetse stop-start bluesrockmeezinger, Gilbert Est Seul is een Brussels chanson en ga zo maar door.

De jongens van Dirty Vicky zijn dan ook stuk voor stuk goede muzikanten. Vooral Ladislav Molnar, alias Zsenom, kan ons bekoren met zijn schitterende baslijnen. Dat de man over snelle vingers beschikt kan men op heel deze plaat horen. Luister bijvoorbeeld maar naar de breakdown in Hummingbird, die zo uit een oude western lijkt te zijn ontsnapt. In dit stukje laten Zsenom - maar ook Sander - zien dat ze er niet voor de spreekwoordelijke Piet Snot staan. Drum 'n bass zoals het hoort, dus.

Ook gitaarfans worden niet teleurgesteld. Leuke slidegitaar in Carton House, een vette solo in Hometown, maar ook het trage werk kan Davve aan, zoals in Counting the Cans. Als zanger doet Lange het bijlange niet slecht, al kunnen we hem wel de tip geven om een beetje aan zijn Vlaams-Amerikaans accent te werken.

Kortom, een mooi begin voor een veelbelovend groepje, met enkele degelijke songs. Hopelijk kunnen ze dit ook klaarspelen op een langspeelplaat en tegelijk hun sound bewaren zonder de mengeling van klanken die ze hier tentoonstellen te veronachtzamen.