DDDJMX - '23'

Het botert duidelijk wel tussen Dirk da Davo (Neon Judgement) en Jean-Marie Aerts (TC Matic).

Onder de noemer DDDJMX blijven de twee Belgische wave-iconen met regelmaat van de klok muziek uitbrengen die grappig genoeg erg niet-wave klinkt.

Vier van de vijf tracks op de ‘23’ ep zijn nieuwe vindsels? die netjes tussen drie en vier minuten afklokken. Met Jean-Marie Aerts die onder de beats van da Davo een leuk gitaarriffje steekt – of in het geval van een lekker groovy Trouble In Paradise zelfs de (lazy) drive van een song bepaalt. Met een ene keer een hoekige elektrobeat, maar een tweede keer gewoon wat hobbelende digitale percussie. En in elk van de vier gevallen met een gezapige en vlotte melodie en geen al te complexe, hapklare teksten.

De vijfde is een beetje een buitenbeentje. Het in 1994 (!) gecomponeerde en vijf minuten verslindende Wow Ze Wow werd destijds door Jean-Marie uitgebracht onder titel 1, maar is wel degelijk een samenwerkingsproduct van de twee heren. Enkel is het deze uitzonderlijke keer een groezelige JMX die de micro ter hand neemt en krijg je daarboven droge industriële beats, dubby echo’s en watergeluidjes. Verslavend bizar. Je moet het zelf luisteren om te begrijpen.

In elk geval is deze digi-release over heel de lijn meer dan geslaagd!