Daddy Was Wrong - 'Daddy Was Wrong'

We gaan er nu niet dieper in spitten, maar de kans dat vier oude Tieltse rockers met roots in diverse stoere bands inmiddels zelf “daddy” zijn met weerbarstige pubers in huis is vrij groot. In elk geval zweren de vier heren bij heerlijke oldskool rock-’n-roll die “newskool” kids tegen de schenen schopt. En hoewel er enige tijd zit tussen de eerste en deze tweede ep van DWW, kunnen we daar enkel maar enthousiast van worden.

Want wie wordt nu niet wild van een pittige mix van jarenzeventig- en -tachtigrockmetal die teert op scheurende gitaarriffs of headbangende grooves en heerlijk swingende vierkwartsritmen. Waarbij bassist Jeroen en drummer Wim als een geöliede machine de onderbouw voorzien voor scherp en technisch gitaargeweld (of enkele welgemikte solo’s, maar geen overdaad daaraan). Maar waarbij ook vooral zanger Danny “met het hart van een jonge leeuw” als een heus tierende en schor bulderende frontman de band naar zich toe trekt.

Dat vertaalt zich in deze zelf uitgebrachte vijftracks-ep, die heerlijk afwisselt tussen tragere in chroom gedrapeerde en vlammende rock-’n-rollstampers en scheurende punkmetalsongs (Cruel Mind). Met niet te veel franjes, maar vol energie en recht door de woest kolkende zee.

Giet dat dan nog in een mooi uitgebalanceerde en forse productie, waarbij grooves en gitaarwerk net boven de zang liggen en je hebt een lekker knallend hebbedingetje in handen. Dus wat ons betreft is “daddy” helemaal nog niet zo “wrong”. Integendeel.

Oh ja, je hebt trouwens al gemerkt dat we de vele voor de hand liggende referenties als Motörhead, AC/DC of - een tikkeltje - Black Sabbath bewust vermeden hebben. Graaf gerust zelf in de metalannalen, terwijl je deze ep nog even full force afspeelt.