Crows Labyrinth / Distant Fires Burning / John Doe One / ... - 'Bassbients'

Crows Labyrinth / Distant Fires Burning / John Doe One / ... - 'Bassbients'

Experiment as we like it. De gezamelijke interesse in het werk van ambient-dub-iconen en wereldbassisten Jah Wobble en Bill Laswell bracht vier huiscomponisten bij elkaar om deze Bassbients te maken. Een leuke insteek, want elke adoratie voor Bill Laswell proberen we met alle middelen te ondersteunen (en daarmee bent u nog een release of vierhonderd zoet). De werkwijze is zowaar nog creatiever: één van de vier artiesten legt de basis voor een track, die wordt doorgegeven voor bewerking en overdubs aan de volgende. Tot iedereen geweest is. En zo heeft elk van de vier tracks op deze ep een andere peetvader, maar hebben alle artiesten ook aan elk nummer bijgedragen.

In elk geval hoef je op die manier geen eenheidsworst te verwachten. Want de basis bij Bassbient 1, 2, 3 of 4 is telkens dus anders. Van een wat fragmentarische, druppelende eerste track met veel waas en weinig bas tot de donkere, glijdende drone die als een gemoedelijke ondergrond onder de laatste bijdrage ligt.

Feit is wel dat we hier spreken over ambient in zijn brede zin. En dat je dus ook een tijdsduur cadeau krijgt tussen de zesenhalf en tien minuten per song. En dat je het mag stellen met een heel divers gebruik van het instrument “basgitaar”. Vaak onherkenbaar vervormd via allerhande pedalen en processoren. Met soms wat bevreemdende, exotische en ongemakkelijk aanvoelende accenten (en ja, we vernoemen graag opnieuw Bill Laswell) over freejazzachtig getokkel langs uit de funk geleende slaptechnieken tot eindeloze doezeldrones. Of een combinatie daarvan natuurlijk.

Maar dat wil dus ook zeggen dat je geen overdaad moet verwachten. Eerder spaarzaamheid. En vier tracks waarbij verschillende ingrediënten elkaar aanvullen en aftasten. Bij Bassbient 1 dus in een eerder druppelend en wazig geheel dat tegen het einde toe compleet vervaagt. Bij Bassbient 2 in een fantasierijk minimalisme van zoemtoon, verre echo’s, ruis, wind en een rollend motiefje. Bij Bassbient 3 met een gemoedelijke, Pink Floyd-achtige freestyle die wordt ingepakt met veel zing- en doezeltonen en bij Bassbient 4 in een soort van droomfantasie waarin ronk, gedruppel en sfeer met elkaar versmelten.

En daarmee weet je natuurlijk nog niet heel veel. Buiten het feit dat het hier om een unieke kruisbestuiving gaat van drie Antwerpse bassisten en één Nederlandse, die samen ambientmuziek naar een pittig niveau toe tillen. Of beter: in een heerlijke diepte steken. En die bij een obscuur Ijslands (!!) seven-inch-vinyl-labeltje belanden. Een fantastisch eerbetoon aan hun lievelingsinstrument. Wat ons betreft ook een verhaal dat gerust een vervolg mag krijgen.

Bill Laswell… sorry. Het moest er nog even uit.

16 mei 2022
Johan Giglot