Bobby C - 'Smoke And Mirrors'

Nee, Eeklo zal wellicht nooit het Manchester van het Meetjesland worden, maar dat houdt Bobby C niet tegen om vanuit die contreien toch een aardig eindje weg te komen met stevige Britpoprock. Zo ook op hun tweede ep ‘Smoke And Mirrors’.

Bobby C is genoemd naar frontman Bob Caussyn, maar is wel degelijk de band met Bob als zanger-gitarist, Matthias Stal als gitarist en de ritmesectie Steven Christiaan en Lion De Clerck op respectievelijk bas en drum. In 2016 brachten ze met ‘Eye Of The Beholder’ al een eerste ep uit. In de nasleep daarvan speelden ze heel veel live en organiseerden ze zelf een bescheiden clubtour in Londen.

Het vele live spelen heeft de band zeker goed gedaan en op ‘Smoke And Mirrors’ horen we dan ook een goed gerodeerde en op elkaar ingespeelde band, wat het resultaat bijzonder solide maakt. De teksten zijn geschreven door Christiaan terwijl Stal en Caussyn de muziek voor hun rekening namen. In de studio was Klaas Tomme (St. Grandson, Ides Moon) net als bij ‘Eye Of The Beholder’ de producer van dienst en stond Pieter-Jan Coppejans in voor de mixing.

De titelsong is zeker niet de beste song op de ep, maar wel de stevigste. Frontman Bob Caussyn weet het beperkte bereik van zijn stem meestal goed in te schatten, maar hier lijkt hij in de lage registers een paar keer over zijn limieten te gaan. Jammer, want muzikaal zit de song goed in elkaar.

Strangest Things liet de band masteren door Barry Grint die al sinds de jaren 80 achter de knoppen zat bij onder meer Duran Duran, Madonna, Oasis en Radiohead. Het resultaat heeft een zeker retrogevoel en het poppy refrein blijft goed hangen.

De gitaarriff waarmee Out Of Reach aanzet vinden wij alvast bijzonder straf. Daarna plooit de song even terug op met name de ritmesectie, maar bij het refrein laat Stals gitaar weer met bijzonder veel overtuiging van zich spreken.

Wat is dan wel de beste song? Het temperamentvolle Lady Fortune krijgt met zijn ruim zes minuten de tijd om zich te ontvouwen. We moeten vooral bij het begin denken aan Mad Dog Loose en we vermoeden dat dit onbedoeld is. Naar het einde toe ontsteekt de song in een wijdse, gelaagde outro die ons dan weer aan Oasis en Richard Ashcroft doet denken. Beiden lijken ons wel leuke referenties.

‘Smoke And Mirror’ is eigenzinnige en catchy rock die melodieus en bijwijlen verrassend uit de hoek weet te komen. Bobby C zet met deze ep weer een wezenlijke stap vooruit.