Balthazar

Na de eervolle prijs van "Publiekswinnaar" op Humo’s Rock Rally 2006 te hebben binnengehaald, kon Balthazar niet langer op zich laten wachten om een debuutschijfje uit te brengen. Het hoesje van de gelijknamige EP ‘Balthazar’ bevat een tekstballonnetje met daarin de groepsnaam. Wij gingen op die lokroep in en namen dit "zeven- tracklijstje" even onder handen… .

Vanaf het eerste nummer Haven’t got you zet Balthazar meteen de toon. Rustig opbouwend (met een perfect getimede tweede stem) tot een hoorbare climax: Een samenzang van drie krachtige stemmen die samen met de viool uitdoven. Het instrument typeert de groep: doorgaans charmant, soms hevig. Schön begin, maar er komen nog betere songs.

Het volgende nummer Lorraine wint, naar onze mening, prijs van beste lied. Vlotte stemmen, ingeleid door een zware groove en snelle viool, zorgen hier voor een “shot” adrenaline. Lorraine kicks ass, geen gezever. We horen van de band ook liever dit harde werk dan de trage nummers.

Bij het derde liedje aangekomen, zoeken we even naar rust en die vinden we ook: Lost and found is voor ons nu al geridderd tot “Plakker van de eeuw”. Iets te langdradig, maar toch "Grand", zoals we het op zijn Stijn Meuris' mogen omschrijven.

Don’t change the word is een apart lied. You like it or not. Misschien niet zo'n sterk nummer, en dat is vooral te wijten aan de ééntonige sound. Die ééntonigheid wordt wel een paar keer onderbroken door korte stukjes getapdans (zo lijkt het ons).

Met About running en Never thought occasion concluderen we dat Balthazar luchtige en dansbare nummers brengt. Maar deze staan toch een klasse lager gewaardeerd dan de eerste liedjes. Afwisseling is voor de band een must als ze niet willen dat de luisteraar in het 'déjà-vu'-gevoel hervalt. Wel ook even vermelden dat er serieus gesleuteld werd aan de productie van de liedjes en dat heeft degelijk zijn vruchten afgeworpen. Puike prestatie.

In her melody is een mooie ballad, die Maarten Devoldere alleen op zich neemt met begeleiding op piano. En kan zeker als waardevolle afsluiter tellen na een half uurtje luisterplezier.

Deze EP bevat gevarieerde ingrediënten en het enige wat een beetje stoort, is de stem van Devoldere, die bij momenten nogal geforceerd over komt. Toch doet dit geen afbreuk aan de kwaliteit van de liedjes. Hij moet het vooral  hebben van zijn schrijverstalent, zowel op tekstueel en op muzikaal vlak.  Balthazar heeft met deze jonge muzikant een zelfzekere, beloftevolle songwriter in huis en samen met hem mogen ze beginnen dromen van vèle Dranouter-momenten.
Sweet dreams.