Max Majorana

Zijn eigenzinnige eindejaarslijstje vertaalt zich naar onze zin iets te weinig naar redactionele stukken, maar we hebben hem graag, onze (mm), want af en toe sijpelt er toch nog een stukje door.

Beste albums?

Black Country, New Road - ‘For The First Time’

Voor deze band het deed, zou het niet erg waarachtig over zijn gekomen om invloeden uit klezmer in postpunk te vatten. Maar deze onnavolgbare Londense muzikanten, met de ogenschijnlijk gepijnigde Isaac Wood als frontman tegen wil en dank, komt met nog veel meer verrassingen op de proppen. Een verstrekkende debuutplaat die de aanvankelijke hype moeiteloos weer inhaalt.

Ghost Bag - ‘Palindromes’

De inmiddels in Berlijn wonende Nick Jongen verdiende zijn sporen in de punkbands Baby Galaxy en Sleep Kit, maar pakt het muzikaal gezien nu al jaren rustiger aan.Zo is hij intussen de vaste bassist van indiefolkband I Am Oak. Dat komt alleszins gelegen. Zijn eigen nieuwe songs, uitgemergeld tot op het bot, werden geschreven in El Salvador. En Jongen zingt mooier dan ooit.

Mdou Moctar - ‘Afrique Victime’

In tijden van crisis is het misschien goed om af en toe even te relativeren en pas op de plaats te maken. De nieuwste plaat van Mdou Moctar is een aanklacht tegen het Franse kolonialisme in zijn thuisland Niger, een lesje in nederigheid én een revival naar de swingende statocaster van Jimi Hendrix. Misschien een roeper in de woestijn, maar de meest pregnante politieke plaat van het jaar.

Badbadnotgood - ‘Talk Memory’

Het vertrek van mede-oprichter Matthew Tavares heeft het viertal blijkbaar geen parten gespeeld. Deze heren uit Toronto hadden al een prima reputatie, maar met het gewaagde 'Talk Memory' overtreffen ze zichzelf en stijgen boven alle verwachtingen uit. Het is een echte jazzplaat geworden, die al improviserend tot stand kwam en even modern als klassiek, even ernstig als speels klinkt.

KIEFF - ‘KIEFF’

Het was het wachten waard: op het gelijknamige debuutalbum van deze jonge band uit Leiden klinkt KIEFF bijzonder consistent. Het anarchistische viertal strooit evenwel met dissonante gitaarflarden en ritmische wendingen, vliegt af en toe sierlijk uit de bocht, maar grijpt de luisteraar steeds net op tijd bij de keel met een aanstekelijke pophook.

Beste songs?

Mooste artwork?

Abel Ghekiere – ‘Voor Het Verdwijnt, En Daarna’

Ik kocht de lp deze zomer rechtstreeks aan de deur, die werd opengedaan door het lief van de desbetreffende artiest. Vervolgens heel de middag door het centrum van Antwerpen gelopen met het vinyl een beetje onhandig onder mijn arm, af en toe de mysterieuze hoes bekijkend, ‘s avonds thuis de plaat opgelegd en die nacht sliep ik als een roos. Ook die zijn vergankelijk.

Knapste video?

Er zullen maar zeer weinig mensen bestaan die in 2021 geen behoefte hadden aan een beetje feelgood op zijn tijd. Het plezier en de jovialiteit spatten van deze videoclip af. De eerste keer dat ik hem zag, sprong ik een gat in de lucht. Nadien heb ik dat nog enkele malen herhaald.

Wat is het beste concert dat je dit jaar gezien hebt?

Sessa – TivoliVredenburg (Hertz) – 12 november 2021

Zaterdagmiddag, even na half drie, in de indrukwekkende Utrechtse kamermuziekzaal Hertz. Nog vol verbazing over de Houdini-act van het Utrechtse indoorfestival, bleek de eigentijdse bossanova van deze songwriter uit São Paolo nog zalvender dan op plaat. De stuntelige maar aimabele wijze waarop hij tussendoor het publiek toesprak en hen liet applaudisseren voor de organisatoren, liet een golf van bewondering door de zaal gaan.

Van welk geannuleerd optreden heb je het meeste spijt?

Arlo Parks - TivoliVredenburg

Deze jongedame zou een goed gevulde grote zaal meer dan gegund zijn geweest, ware het niet dat de pandemie meermaals roet in het eten gooide. 20 april werd 10 december, maar uitstel bleek afstel. Zonde van de mooie debuutplaat.

Wat moet er op muzikaal vlak veranderen?

Laten we het anders stellen en ons eens afvragen wat er mag blijven. Dat Floating Points, Pharoah Sanders & London Symphony Orchestra met hun wonderlijke samenwerking 'Promises' in menig jaarlijstje pronken is niet minder dan terecht. Met bloeiende Europese jazzscenes zou het te gek zijn indien meer legendarische Amerikanen hier in 2022 een demonstratie komen geven. Archie Shepp, lees je mee?

Mooiste stukje songtekst dat je bent tegengekomen?

Hang Youth – (Ge)woonbeleid

"wowowowowonen

eerst wordt je buurt gesloopt
daarna gaat de huur omhoog
dat is gewoon beleid
stel er heerst een woningnood
behalve als je rijk bent
dat is gewoon beleid

stel je hebt geen rechten
want je hebt geen vastgoed
dat is gewoon beleid
moet ik uit me eigen stad
als ik m niet betalen kan?
dat is gewoon beleid

gentrificatie is verkapte segregatie
en daarom is prins bernhard een nazi
net als ze opa"

Beste platenwinkel?

In mijn woonplaats Bergen op Zoom zit al ruim vijftig jaar de geweldige Waterput, ook bekend van legendarische instores. Ze gooiden de boel dit jaar om. Vinyl naar voor – geef ze eens ongelijk met zulke stijgende prijzen – en cd’s min of meer verbannen naar achterin de zaak. Maar het is daar heerlijk grasduinen in de tweedehandsbakken. Verder vermeld ik hier ook even het door menigeen geliefde Fatkat te Antwerpen, die het helaas niet wist te redden en er vanaf kerst 2021 de brui aan geeft.

Beste playlist?

Fuck playlists, leve het album. Als ik dan toch moet kiezen, dan mijn zelf gecompileerde Various #107 uit mei: 

Waarop ben je zelf het meest trots ?

Zondag 24 oktober, toen de vierde golf eigenlijk al serieus in begon te zetten maar niemand dat nog wilde erkennen, speelde DIRK. (met Apneu in het voorprogramma) een voortreffelijke matinee in Gebouw-T op mijn uitnodiging. En Toothpick stond op de setlist.

Wat verwacht je persoonlijk op muzikaal vlak van 2022?

Weinig. Ik kijk uit naar de nieuwe Black Country, New Road. En misschien nog eens een keer bier drinken tijdens een concert hier of daar?