#Zwanenzang - David Bowie - Lazarus (2016)
De laatste plaat van een groep of artiest vormt soms een behoorlijk succesvolle en/of fameuze zwanezang.
8 januari 2016 was de negenenzestigste verjaardag van David Bowie en hij had zijn eigen verjaardagsgeschenk in het diepste geheim verpakt als ultiem afscheidscadeau. Want slechts twee dagen na de release verloor hij het titanengevecht met de kankerduivel. De enigmatische popartiest hield zo zelf de regie volledig in handen en in plaats van een stil orgelpunt voegde hij postuum opnieuw een zeer straffe plaat, 'Blackstar' toe aan de al imposante catalogus.
Slechts enkele intimi waren op de hoogte van het geheime exploot dat net als voorganger 'The Next Day' werd opgenomen in The Magic Shop in New York, maar ze dienden allen een geheimhouding, een zogenaamde non-disclosure agreement (NDA) te ondertekenen. Onder hen was ook levenslange vriend en producer Tony Visconti, die de plaat beschouwt als een “parting gift to the fans".
Wij kiezen voor Lazarus dat benevens een sleutelnummer op de plaat ook de titel was van een musical die hij en passant mee produceerde in samenwerking met de Belgische regisseur Ivo Van Hove, die hierover zei: "'Lazarus' focuses on Newton as he remains on Earth, a man unable to die, his head soaked in cheap gin, and haunted by a past love." Met een mooie saxofoonpartij van de New Yorkse muzikant Donny mcCaslin die hierover, licht geïntimideerd, zei: "I was listening to the song that's now called Lazarus, which is probably the second or third one we recorded. I remember hearing that 'the sax had a prominent role', which is a line that David had written. Hearing him sing it was emotional because I was like, 'Oh my goodness!' There he is and there I am."
Lazarus kreeg na het overlijden uiteraard nog meer lading met een openingslijn als deze: “Look up here, I'm in heaven / I've got scars that can't be seen”. Producer Tony Visconti: "He always did what he wanted to do. And he wanted to do it his way and he wanted to do it the best way. His death was no different from his life - a work of Art. He made 'Blackstar' for us, his parting gift." Het nummer werd zijn eerste topveertighit sinds Never Let Me Down in September 1987. Drummer Mark Guiliana over de opnames: "I remember that we played a really nice first take—everyone played very musically, but politely. David said something like, 'Great, but now let's really do it.' He was always pushing us. The version on the record is the next take, where we are all taking a few more chances. The intro didn't exist on his demo, but after the first take we kept playing and Tim (Lefebvre, bass) started playing this beautiful line with the pick, which David liked and thought it would make for a nice into. He was very much in the moment crafting the music."